Ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Νίκος Αγγελάρας, παρέδωσε σήμερα στον πρόεδρο της Βουλής, Ευάγγελο Μεϊμαράκη, τη διαδήλωση, όπως λέγεται, του Ανώτατου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου για το περασμένο έτος, στην οποία επισημαίνεται ότι είναι αναγκαία η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους, όπως αναγκαίος είναι και ο επαναπροσδιορισμός του καθεστώτος επιβολής προστίμων και προσαυξήσεων.
Ακόμη, σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, οι πραγματικές δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού ανέρχονται σε 133.726.068.519,09 ευρώ, παρουσιάζοντας απόκλιση κατά 10,31%, που οφείλεται στις αυξημένες ανάγκες για δαπάνες πλέον των προβλέψεων, και κυρίως για: α) εξοφλήσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών προηγούμενων ετών, ιδίως μέσω επιχορηγήσεων σε οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης και νοσηλευτικά ιδρύματα και β) στην αποπληρωμή χρεολυσίων βραχυπρόθεσμων τίτλων εσωτερικού (εντόκων γραμματίων).
Σύμφωνα πάντα με τη διαδήλωση, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε το 2013 κατά 16 δισ. ευρώ σε σχέση με το προηγούμενο έτος και η αύξηση αυτή οφείλεται στη χρηματοδότηση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού και κυρίως λόγω της συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της κάλυψης ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων παλαιοτέρων ετών.
Επίσης, αναφέρεται ότι το χρέος αυξάνεται κάθε έτος, με εξαίρεση το 2012 κατά το οποίο μειώθηκε λόγω του PSI και το ΑΕΠ συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα ο «δείκτης δημόσιο χρέος/ΑΕΠ να αυξάνεται».
Παράλληλα, επαναλαμβάνεται στη διαδήλωση ότι δεν έχει δημιουργηθεί «μητρώο παγίων», παρά το γεγονός ότι «αποτελεί ουσιώδη δημοσιονομική υποχρέωση», με συνέπεια μεταξύ των άλλων να «μην απεικονίζεται λογιστικά ούτε η παραχώρηση ακινήτων του ελληνικού δημοσίου», όπως επίσης επαναλαμβάνεται ότι «στο εισπρακτικό υπόλοιπο του κρατικού απολογισμού δεν έχουν συμπεριληφθεί τα βεβαιωθέντα και μη εισπραχθέντα έσοδα των τελωνείων της χώρας».
Τέλος, αναφέρεται ότι θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στον έλεγχο των ελλειμμάτων της κυβέρνησης και ειδικά στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, αλλά και στην αντιμετώπιση των αιτιών που τα δημιουργούν διαχρονικά και επαναλαμβανόμενα. Και αυτό για να μην δημιουργούνται ελλείμματα και ληξιπρόθεσμες οφειλές, που έχουν ως συνέπεια να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός.
