Νόμιμη είναι η απόλυση κατά την διάρκεια της αναρρωτικής άδειας, αλλά είναι παράνομη κατά την διάρκεια της άδειας αναψυχής (θερινή άδεια).
Αυτό έκρινε ο Άρειο Πάγος ερμηνεύοντας την εργατική νομοθεσία και δεν δέχθηκε την αγωγή 67χρόνου ο οποίος ενώ ήταν σε αναρρωτική άδεια, καταγγέλθηκε η εργασιακή του σύμβαση.
Τον Απρίλιο του 2003 η εταιρεία «Τράμ» Α.Ε. (διάδοχος της η εταιρεία «ΣΤΑ.ΣΥ.» Α.Ε.») προσέλαβε με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου 67χρόνο μηχανολόγο – μηχανικό με μεικτές μηνιαίες αποδοχές 3.500 ευρώ. Τον Δεκέμβριο του 2006 ο μηχανολόγος νοσηλεύθηκε για τρεις μέρες σε κρατικό νοσοκομείο λόγω απώλειας συνειδήσεως, αρτηριακής υπέρτασης και απορρύθμισης σακχαρώδη διαβήτη. Μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο του δόθηκε αναρρωτική άδεια ενός μηνός. Για την νοσηλεία του στο νοσοκομείο και την αναρρωτική άδεια είχε ενημερώσει τόσο προφορικά όσο και γραπτά την υπηρεσία του και ειδικά την διευθύντρια προσωπικού. Ενώ βρισκόταν στις πρώτες μέρες της αναρρωτικής άδειάς του, η εταιρεία του κοινοποίησε την καταγγελία της σύμβασης εργασίας και του παρέδωσε δύο τραπεζικές επιταγές με το ποσό της αποζημίωσης. Η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της «Τράμ» Α.Ε. για την καταγγελία της σύμβασης εργασίας του 67χρόνου είχε ληφθεί λίγες μέρες πριν την εισαγωγή του στο νοσοκομείο.
Ο 67χρόνος προσέφυγε στην Δικαιοσύνη και το Εφετείο Αθηνών, ερμηνεύοντας τον αναγκαστικό νόμο 539/1945, έκρινε ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας δεν απαγορεύεται κατά την διάρκεια της αναρρωτικής άδειας του μισθωτού και ούτε για το λόγο αυτό η καταγγελία της σύμβασης εργασίας είναι καταχρηστική. Κατόπιν αυτού, ο μηχανολόγος άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο κατά της εφετειακής απόφασης.
Οι αρεοπαγίτες με την υπ' αριθμ. 402/2014 απόφασή τους απέρριψαν την αίτηση αναίρεσης του 67χρόνου, κρίνοντας ότι: «Η κατά το άρθρο 6 του νόμου 539/1945 απαγόρευση καταγγελίας της εργασιακής συμβάσεως αφορά μόνο την καταγγελία κατά την διάρκεια της άδειας αναψυχής και όχι περιπτώσεις άλλων αδειών, όπως είναι η αναρρωτική».
Σύμφωνα με το πρώτο Θέμα, ο μηχανολόγος, μεταξύ των άλλων, ισχυρίσθηκε ότι όταν απολύθηκε ήθελε 100 εργάσιμες ημέρες για να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Όμως, το γεγονός ότι ήθελε λίγους μήνες για να βγει στην σύνταξη, δεν το είχε γνωστοποιήσει στην εταιρεία του, ούτε ακόμα όταν το καλοκαίρι του 2006 τον ενημέρωσαν ότι στο τέλος του ίδιου έτους θα καταγγελλόταν η σύμβαση εργασίας του.
Ούτε όμως και κατά την διάρκεια της δικαστικής διαμάχης κατέθεσε κάποιο στοιχείο για το συνολικό αριθμό των ενσήμων που είχε, αλλά και από τις καταθέσεις των μαρτύρων του δεν αποδείχθηκε η βασιμότητα του ισχυρισμού του, ότι του υπολείπονται 100 ημέρες εργασίας για θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
