Το τελευταίο όνομα σε ένα οικογενειακό προσκλητήριο νεκρών, 25 χρόνια μετά, παραμένει μια «ζωντανή» φιγούρα, σύμβολο ματαιότητας και μυστηρίου, αφού κανείς δεν γνωρίζει τελικά πώς πέθανε. Οπως λίγοι γνωρίζουν πώς έζησε και ελάχιστοι ξέρουν για μια μοιραία γνωριμία λίγο πριν από το τέλος της.
Η κόρη - και μοναδική κληρονόμος - του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού ήταν από μικρή ένα θλιμμένο κοριτσάκι. Ο λόγος; Η αίσθηση της εγκατάλειψης η οποία στο μυαλό και κυρίως στην ψυχή ενός παιδιού που δεν έχει... εκπαιδευθεί ακόμη στην εκτίμηση του πλούτου δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τα υλικά αγαθά. Η μικρή Χριστίνα με τα μεγάλα εκφραστικά μάτια (πιστό αντίγραφο της αδρής, γήινης φυσιογνωμίας του πατέρα της και ουδεμία σχέση έχουσα με την ντελικάτη, κομψή μητέρα της) ήταν στοιχειωμένη με μία εικόνα, όπως η ίδια εξομολογούνταν αργότερα σε δικούς της ανθρώπους: του πατέρα της να της φέρνει πανάκριβες κούκλες, να τη φιλάει και... να φεύγει.
Μεγαλώνοντας, έτσι, σε ένα περιβάλλον απαστράπτον αλλά χωρίς οικογενειακή θαλπωρή, η Χριστίνα ανέπτυξε σε πολλές περιπτώσεις τη ζήλεια, ίσως ως μηχανισμό αυτοάμυνας. Οι άνθρωποι του στενού της περιβάλλοντας ήξεραν, για παράδειγμα, ότι ζήλευε τη δεμένη και ευτυχισμένη οικογένεια που είχε δημιουργήσει ο αδελφός τής μητέρας της Γιώργος Λιβανός με τη Λίτα Βοϊβόδα (η κόρη τους Μαρίνα είναι σήμερα παντρεμένη με τον Κίκο Μαρτίνο, εναντίον του οποίου έγινε πριν από έναν μήνα απόπειρα απαγωγής).
Μπαµπά, µη φεύγεις
Η ψυχαναλυτική αναζήτηση της πατρικής φιγούρας υπήρξε και η αιτία που στα 20 παντρεύτηκε τον κατά 27 χρόνια μεγαλύτερό της Αμερικανό Μ.Τζ. Μπόλκερ. Τις δε αντοχές της στα παιχνίδια της ζήλειας τις γαλβάνισε όταν ήταν έγκυος στην Αθηνά και έμαθε ότι η ερωμένη του άντρα της, το πρώην μοντέλο Γκάμπι Λαντάζ, περίμενε επίσης παιδί από εκείνον.
Κυκλοθυμική, νευρική και καβγατζού όταν πίστευε ότι έπρεπε να επιτεθεί για να υπερασπίσει τον εαυτό της, ξεχνούσε το σαβουάρ βιβρ που είχε διδαχθεί στους κύκλους τής υψηλής κοινωνίας και ενστικτωδώς επιστράτευε τα ορμέφυτα που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της. Λέγεται ότι στην πρώτη επίσημη έξοδό τους μετά τον γάμο της με τον Αλέξανδρο Ανδρεάδη, τσακώθηκε τόσο πολύ μαζί του ώστε μετά αναζητούσε φιλικό σπίτι να διανυκτερεύσει...
Από τον πατέρα της όμως είχε κληρονομήσει και κάτι ακόμη. Την επιθυμία να γίνεται πρωτοσέλιδο. Ενα στοιχείο που άφηνε αδιάφορο τον μικρότερο γιο του Αλέξανδρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το «Newsweek» έβαλε εξώφυλλο τον Αριστοτέλη Ωνάση με τίτλο «The Greek tycoon» («Ο έλληνας μεγιστάνας») δέχθηκε ένα μάλλον ειρωνικό τηλεφώνημα από τον εφοπλιστή Κώστα Λαιμό που είχε μεγαλύτερη περιουσία. «Εμ, εγώ δεν είμαι παντρεμένος τριάντα χρόνια με την ίδια γυναίκα», λέγεται ότι του απάντησε ο Ωνάσης, καταδεικνύοντας όχι μόνο τον στόχο του να απασχολεί την επικαιρότητα αλλά και τους άμεσους ή έμμεσους τρόπους που χρησιμοποιούσε για να τον πετύχει. Στις 28 Ιουλίου 1975, το ίδιο κορυφαίο αμερικανικό περιοδικό έβαλε στο εξώφυλλό του και τη Χριστίνα, με τίτλo «The poor little rich girl» («Το φτωχό, μικρό, πλούσιο κορίτσι»).
Η ανάγκη να γίνεται είδηση φαίνεται στη ζωή της Χριστίνας - δυστυχώς και στον θάνατό της, που παραμένει μέχρι σήμερα ένα μυστήριο. Οι έρωτες, οι γάμοι της, ακόμη και τα σκαμπανεβάσματα του βάρους της - πράγματα που ποτέ δεν έκρυψε - το καταδεικνύουν. Η «καλύτερη φίλη» των παπαράτσι, που δεν τους απέτρεπε να τη φωτογραφίσουν είτε υπέρβαρη σε μοναχικούς περιπάτους στο Παρίσι με ένα μπουκάλι Coca-Cola στο χέρι είτε στην Ελλάδα, ξεφαντώνοντας στα μπουζούκια (της άρεσε ο Κόκοτας και το αγαπημένο της τραγούδι ήταν το «Ονειρο απατηλό»). Αυτή η δημόσια εικόνα όμως μπορεί και να την αδικούσε γιατί πρόβαλλε ένα μάλλον ματαιόδοξο κορίτσι. Λίγοι θυμούνται σήμερα ότι η Χριστίνα υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έγινε μέλος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και με αξιόλογη μάλιστα δραστηριότητα (η δεύτερη μέχρι σήμερα είναι η Μελίνα Τραυλού).
Το «φτωχό, μικρό, πλούσιο κορίτσι» είχε και φίλους που αγαπούσε πραγματικά και συχνά προσκαλούσε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και στα πολυτελή resorts όπου περνούσε καλοκαιρινές και χειμωνιάτικες διακοπές. Οταν ήθελε ήταν εξαιρετική οικοδέσποινα, έδινε μάλιστα ιδιαίτερη σημασία στο να υπάρχουν στο τραπέζι της τα καλύτερα και πιο ακριβά κρασιά. Υπήρχε όμως πάντα ένας όρος! Θα έπρεπε να μείνουν μαζί της μέχρι τα ξημερώματα για να της κάνουν παρέα. Κι αυτό γιατί δεν μπορούσε να κοιμηθεί πριν από την ανατολή του ηλίου. Επιζητούσε να της κάνουν οι άλλοι τέτοια μικρά χατίρια αφού είχε στερηθεί τα μεγάλα και τα ουσιαστικά. Από τη γονική τρυφερότητα μέχρι το ότι ο δεύτερος σύζυγος της μητέρας της, ο Σταύρος Νιάρχος, κράτησε τα κοσμήματα που εθιμοτυπικά στην υψηλή κοινωνία περνούν στην κόρη - ιδίως όταν είναι μονάκριβη.
Αγαπημένοι της φίλοι ήταν η Αταλάντα ντε Καστελάν, η Μαριλένα Πατρονικόλα, η Μαρίνα Ντοδέρος, στο σπίτι της οποίας, στην Αργεντινή, άφησε την τελευταία της πνοή στις 19 Νοεμβρίου 1988. Και ο Γιώργος, που επειδή δεν ζει πια δεν αναφέρουμε το επίθετό του. Είχαν μια όχι ερωτική αλλά τρυφερή φιλία, έλεγαν μάλιστα ότι, τελικά, θα ζήσουν μαζί. Τραγικό παιχνίδι της μοίρας: και εκείνος πέθανε, περίπου έξι μήνες μετά τη Χριστίνα.
Σε εκείνον εμπιστευόταν τις μικρές και τις μεγάλες της τρέλες. Οπως μια παραμονή Πρωτοχρονιάς που περνούσαν μαζί στο Σεν Μόριτς και τον πήρε στο τηλέφωνο για να του ανακοινώσει όλο καμάρι ότι το βράδυ θα φορούσε τη γούνα κάποιας γυναίκας από το υπηρετικό προσωπικό. Ετσι, για να κάνει κάτι διαφορετικό για το γούρι της νέας χρονιάς.
Ο µοιραίος άγνωστος
Στον Γιώργο είχε εκμυστηρευθεί λίγο πριν φύγει για το τελευταίο της ταξίδι στην Αργεντινή ότι εκεί θα συναντούσε κάποιον που είχε γνωρίσει πριν από λίγο καιρό σε ένα αεροδρόμιο και είχε ενθουσιαστεί μαζί του. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες εβδομάδες πριν είχε κάνει λιποαναρρόφηση. Πάντα όταν πίστευε ότι ήταν ερωτευμένη προσπαθούσε να αδυνατίσει. Αν και χωρίς να τη λέει κάποιος κομψή, είχε, ανεξαρτήτως βάρους, έναν τρόπο να αναδεικνύει, να κομπλιμεντάρει τα ρούχα που φορούσε.
Φαίνεται ότι αυτή η γνωριμία δεν ευοδώθηκε ή, τέλος πάντων, δεν εξελίχθηκε όπως η ίδια προσδοκούσε. Αναζήτησε παρηγοριά στον αδελφό της Μαρίνας, Γιώργο Τσομλεκτζόγλου. Δεν έμοιαζε όμως με σχέση που θα κατέληγε σε γάμο. Αυτό είχε αφήσει να εννοηθεί και η γυναίκα που αγάπησε ίσως πιο πολύ τη Χριστίνα, η πιστή της οικονόμος Ελένη Σύρου. Η κυρία Σύρου, που ξέρει ότι όταν δουλεύεις σε τέτοιες οικογένειες ο πρώτος κανόνας είναι να έχεις... ασθενή μνήμη και να κρατάς το στόμα σου κλειστό, δεν έχει μιλήσει ποτέ μέχρι τώρα ούτε για τη ζωή μαζί της ούτε για εκείνη την τελευταία μοιραία νύχτα στο Μπουένος Αϊρες. Το τι τελικά έγινε, αφού ούτε η νεκροψία μπόρεσε να δώσει σαφείς αιτίες θανάτου, το έχει πάρει μαζί της στον ουρανό της Αργεντινής το «φτωχό, μικρό, πλούσιο κορίτσι» από την Ελλάδα που του άρεσαν ο Κόκοτας και η Coca-Cola.
Πηγή:ΤΑ ΝΕΑ
