Πέθανε ο αρχιβασανιστής της χούντας, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος
Πέθανε το πρωί της Πέμπτης ο Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, αρχιβασανιστής της χούντας και καταδικασμένος για διάφορα αδικήματα. Ο Θεοφιλογιαννάκος ήταν ένα από τα πρόσωπα που συνδέθηκαν με το σκληρό και βίαιο πρόσωπο της δικτατορίας, ενώ υπό τις διαταγές του βασανίστηκαν εκατοντάδες πολίτες και στρατιωτικοί στη διαβόητη ΕΑΤ ΕΣΑ.
Διετέλεσε υποδιοικητής του ΕΑΤ ΕΣΑ από το 1968 έως το 1970 και στη συνέχεια διοικητής από το 1970 έως το 1972. Υπήρξε φανατικός αντικομμουνιστής, προφυλακίστηκε στα τέλη του 1974 και καταδικάστηκε το 1975 (στις δίκες της χούντας) για αδικήματα όπως βαρεία σωματική βλάβη, κατάχρηση εξουσίας, ηθική αυτουργία σε απλή σωματική βλάβη κτλ.
Έμεινε στη φυλακή συνολικά για 18 χρόνια και αποφυλακίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1992. Μια από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις ήταν όταν εκφώνησε επικήδειο στην κηδεία του επίσης χουντικού Ντερτιλή. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στη Λακωνία ,ενώ μοναδικός, πλέον, επιζών από τους καταδικασμένους στις δίκες της χούντας είναι ο Στυλιανός Παττακός.
Σύμφωνα με τα όσα έχει γράψει στο βιβλίο του ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο Θεοφιλογιαννάκος αποτελούσε υπό εξέταση στόχο της 17Ν.
Με καταγωγή από τη Μάνη, ο Θεοφιλογιαννάκος φοίτησε αρχικά στη Σχολη Αεροπορίας από όπου και εκδιώχθηκε. Ο ίδιος, μάλιστα, στην απολογία του υποστήριξε ότι τον έδιωξαν γιατί ήταν εθνικόφρων και η Αεροπορία ελεγχόταν από... κομμουνιστές.
Κατατάχθηκε στην Ευελπίδων, ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ και συμμετείχε ενεργά στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ως λοχαγός πεζικού. Επί χούντας προήχθη σε ταγματάρχη και στη συνέχεια σε αντισυνταγματάρχη, ωστόσο, μετά την πτώση του καθεστώτος υποβιβάστηκε σε απλό στρατιώτη.
Ο Θεοφιλογιαννάκος, ως φανατικά αντικομμουνιστής, είχε προκαλέσει κατά την απολογία του για τις δίκες της χούντας.
Χαρακτηριστικά ένα παραληρηματικό απόσπασμα:
«Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην επανάσταση της 21ης Απριλίου. Σαν Σπαρτιάτης είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί το επάγγελμα που διάλεξα αρμόζει με τον τόπο της καταγωγής μου. Η Σπάρτη φιάχνει Λεωνίδες, Μαυρομιχάληδες, Δαβάκηδες! Από μικρός έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου και έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του! Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα. Ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μπήκα στη Σχολή Ικάρων και με έδιωξαν από κει, όχι λόγω ανικανότητος, όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Αναστάσιος Μήνης, αλλά επειδή ήμουν ακραιφνής εθνικόφρων. Επειδή αγαπούσα το επάγγελμα του αξιωματικού, κατατάχθηκα στη Σχολή Ευελπίδων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τους ανωτέρους μου, να αναλαμβάνω πάντοτε τις ευθύνες μου και να μισώ τον κομμουνισμό!».
