Ένας κύκλος κλείνει για τον Γιώργο Μανουσάκη

Μετά από πέντε χρόνια (Αύγουστος 2010 - Τέλη Ιουνίου 2015) ο Γιώργος Μανουσάκης αποχαιρετά τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με έναν ευχαριστήριο αποχαιρετισμό:

«Αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες

Αγαπητοί μαθητές

Αγαπητοί Γονείς

Φίλοι και Φίλες

Πολλές φορές ξεχνάμε πως η ζωή είναι απλή όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις, αρκεί να εκφράζονται με ειλικρίνεια και γι’ αυτό μπορούμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας με λίγες λιτές λέξεις. Όμως κάποιες φορές φοράμε το μανδύα της αληθοφάνειας και ως θεατρίνοι παίζουμε ρόλους που είτε τους επιλέγουμε είτε μας τους επιβάλλουν για να φανούμε σημαντικοί, να παραστήσουμε τους σπουδαιοφανείς, βουτηγμένοι σε ψευδαισθήσεις. Ώσπου έρχεται ένα γεγονός, όπως η αποχώρηση μου από την υπηρεσία μετά από 35 χρόνια, για να καταδείξει ότι είμαστε "γη και στάχτη" και ότι το μόνο που μένει αναλλοίωτο, στο διηνεκές, είναι οι ηθικές αξίες και η αγάπη που μοιραστήκαμε με τους συναδέλφους μας με τους μαθητές μας, με τους φίλους μας με τους συνεργάτες μας, να μας καταδείξει ότι όλα αυτά που μοιραστήκαμε ποσοτικά μα κυρίως ποιοτικά, θα μείνουν ανεξίτηλα αποτυπωμένα στην καρδιά και τη μνήμη όλων όσων είχαμε την τύχη και την τιμή να έρθουμε σε επαφή με άμεσο ή έμμεσο τρόπο και με την όποια ιδιότητα.

Δυστυχώς, ο χρόνος περνάει, και δεν περνάει ατιμώρητα, περνάει και σηκώνει πίσω του μεγάλα, άλλοτε ευεργετικά και άλλοτε όχι, σύννεφα βιοτής σκόνης, περνάει και σκιάζει, στρογγυλεύει και ξεθυμαίνει τις μορφές, περνάει και γεννάει διαρκώς τον εαυτό του, περνάει και σπρώχνει τις περασμένες εικόνες εκεί μακριά στον ορίζοντα, περνάει και στρογγυλεύει την πίκρα. Στο πέρασμα του χρόνου, όλα έρχονται και παρέρχονται, σχηματίζονται και αφανίζονται, όμως η αγάπη, ο σεβασμός η εκτίμηση, αλληλεγγύη και όλες οι αξίες που έχουν καλλιεργηθεί από τον καθ’ ένα από εμάς μένουν και αποτελούν διαβατήριο αποχαιρετισμού, μένουν και αποτελούν αποτύπωμα πάνω στα πετρώματα της εκπαιδευτικής γης, που φανερώνει το πέρασμά μας απ' αυτήν. .

Επιτρέψτε μου, την αμηχανία ενός λόγου που πρέπει να ειπωθεί, την αμηχανία ενός λόγου που δεν πρέπει να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο του φτηνού εντυπωσιασμού και της αδιάκριτης εισβολής, που δε θα προσφέρει βοτάνια για άρλεκιν πολυτελείας μα θα απευθύνεται στον κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά για να σας υπενθυμίσω το πόσο σπουδαίο είναι να νιώθει κανείς γύρω του, την αδιάκοπη πορεία της γνώσης, σαν ποταμός, που μήτε την κοίτη και μήτε τις εκβολές γνωρίζεις, απολαμβάνεις όμως πάντα τη δροσιά και την μελωδία της αέναης κίνησής του.

Κάθε μέρα στη διάρκεια της θητείας μου ήταν και μια αφαίμαξη, μια άπειρη σπατάλη και δώρο και αντίδωρο της συνολικής μου ενέργειας είτε ως εκπαιδευτικός τάξης είτε ως Διευθυντής.

Η θητεία μου το τελευταίο διάστημα συνέπεσε με την εμφάνιση πολλών δυσκολιών, που ανέτρεψαν δεδομένα και δημιούργησαν νέες και σε μεγάλο βαθμό αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση, τον εκπαιδευτικό και όχι μόνον.

Ωστόσο, ακόμα και μέσα στο δύσκολο αυτό περιβάλλον προσπάθησα να συνδυάσω την καθημερινή διοικητική πρακτική με δράσεις και αποφάσεις προς όφελος της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ο βαθμός επίτευξης των στόχων και ο τρόπος λειτουργίας της Διεύθυνσης, ήταν προϊόν συλλογικής και άοκνης εργασίας των κατά καιρούς συνεργατών μου. Προσπάθησα και δεν ξέρω αν τα κατάφερα, αυτό το κρίνει ο αντικειμενικός καλοπροαίρετος «κριτής», να δώσω σημασία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν μα γι’ αυτό που σημαίνουν, και κάποιες φορές να προκαλέσω τις αγκυλωμένες ηθικές και να επιτρέψω στο «εγώ» να λειτουργεί γόνιμα στο «εμείς»,

σοκάροντας απολιθωμένες πρακτικές, απαξιώνοντας τα στερεότυπα. Κι αν κάποιες φορές δεν αναγνωριζόταν η προσφορά μου, συμπεριφερόμουν ως αντιρρησίας της παρηγοριάς που εισέπραττα από τους συνεργάτες μου, σαν εραστής της ζωής και η ζωή ποτέ δεν περιφρονεί τους εραστές της, μα τους λογαριάζει σαν νικητές.

Συνάδελφοι, το λειτούργημα που άσκησα και ασκείτε είναι σημαντικό, απαιτητικό και συναρπαστικό, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει σαν διαμάντι, γιατί το διαμάντι χαρακτηρίζεται από σκληρότητα, λεπτότητα και τελειότητα, απλότητα και τάξη, ακτινοβολία και λάμψη, αναλλοίωτη ομορφιά και η παντοτινή αξία. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη προς όλους σας για την καλή συνεργασία μας, έμαθα πολλά από ανθρώπους με ανοιχτή ματιά, ανθρώπους με όραμα, ανθρώπους ελεύθερους και γι’ αυτό δημιουργικούς και αποδοτικούς. με αγάπη στο μαθητή και στο έργο τους. Διδάχθηκα πολλά από τους συναδέλφους που υπερασπίζονταν με πάθος το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα των καλύτερων συνθηκών άσκησης του εκπαιδευτικού έργου, και το δικαίωμα να γίνονται σεβαστά από την πολιτεία τα δικαιώματά μας.

Ιδανικός δάσκαλος, υποστηρίζει ο Νίκος Καζαντζάκης,

«είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνετε χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.»

Πιστεύω και ελπίζω ότι θα «συναντηθούμε» ξανά, καθώς θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ως δάσκαλοι και να διεκδικούμε ένα καλύτερο μέλλον για την παιδεία των παιδιών μας, είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουμε όλοι, ειδικά την ώρα τούτη που η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται, να αγωνιζόμαστε για το δημόσιο αγαθό της παιδείας. Για τη γενική μόρφωση που δημιουργεί τον ολοκληρωμένο πολίτη. Γιατί η εκπαίδευση είναι το έσχατο ανάχωμα στη σημερινή διεθνή επέλαση κατά του ανθρώπου και των δικαίων του. Γιατί η γνώση είναι αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό αγαθό. Γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία, στην αξιοπρέπεια.

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς για την καλή συνεργασία και την ποικιλότροπη βοήθεια που μου προσέφεραν:

Τους μαθητές μου στα σχολεία για τις σπάνιες χαρές που μου έδωσαν και για όσα με δίδαξαν. Τους συναδέλφους μου στα σχολεία όπου υπηρέτησα, συνοδοιπόρους στον

κοινό αγώνα για τη βελτίωση της εκπαίδευσης. Τους συνεργάτες μου στη Δ.Δ.Ε, αποσπασμένους εκπαιδευτικούς και διοικητικούς υπαλλήλους για τις άοκνες προσπάθειες που κατέβαλε ο καθένας από τη θέση που κατείχε για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και την άριστη διεκπεραίωση των διοικητικών, εκπαιδευτικών, οικονομικών θεμάτων, όπως επίσης και τους «εθελοντές¨ εκπαιδευτικούς που ανταποκρίθηκαν στην έκκληση της Δ.Δ.Ε Ηρακλείου για βοήθεια εν μέσω καλοκαιριού.

Τους υπεύθυνους εκπαιδευτικών θεμάτων που στελέχωσαν το τμήμα από το 2010 μέχρι σήμερα.

Το προσωπικό της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ιδιαίτερα τους περιφερειακούς διευθυντές Απόστολο Κλινάκη και Γιώργο Τερζάκη και ιδιαίτερα το προσωπικό του τμήματος νομικής υποστήριξης της περιφερειακής διεύθυνσης.

Τους συναδέλφους Σχολικούς Συμβούλους για τη συμπαράσταση και τη βοήθειά τους.

Και τέλος την ΕΛΜΕ για την γόνιμη αντιπαράθεση που είχαμε, χωρίς ακρότητες, αν και υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις των εκπαιδευτικών θεμάτων αρκετές φορές, αναπόφευκτο αλλά και τις περισσότερες φορές δημιουργικό, γιατί πάντα υπήρχε η επιθυμία και η προσπάθεια εκ μέρους μου για την καλύτερη λύση των προβλημάτων

Τέλος Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συλλόγους εκπαιδευτικών για την συνεργασία που είχαμε κατά τη διάρκεια της θητείας μου, όπως και τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων και όλους τους γονείς των μαθητών μας γενικότερα, για την εμπιστοσύνη που περιέβαλαν τη Δ.Δ.Ε Ηρακλείου.

Με αυτές τις σκέψεις θέλω να σας αποχαιρετήσω από τη θέση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου, πλουσιότερος σε εμπειρίες και γνώσεις , αυτό οφείλεται σε όλους εσάς, και να σας ευχηθώ, υγεία, χαρά και προκοπή».