Εννιά χρόνια χωρίς τον Μανώλη Ρασούλη

Γεννημένος στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης ο Μανώλης Ρασούλης ζούσε τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια της ζωής του στη Θεσσαλονίκη. Σε ηλικία 18 χρόνων έφυγε από την Κρήτη και μετακόμισε στην Αθήνα όπου σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, ενώ δούλευε παράλληλα και στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή. Στο Λονδίνο, πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Γυρνώντας στην Ελλάδα, εντάχθηκε στην λεγόμενη τραγουδοποιία. Έχει γράψει άρθρα σε πολλές εφημερίδες ενώ συμμετείχε σε εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Σταθμός στη στιχουργική αλλά και την καριέρα του ως συνθέτης υπήρξαν τα έργα:
«Η εκδίκηση της γυφτιάς», «Τα Δήθεν», «Τα τραγούδια της Χαρούλας», «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει», «Παίξε Χρήστο επειγόντως» , «Πότε Βούδας, πότε Κούδας» κ.α

Στίχους του έχουν μελοποιήσει, μεταξύ άλλων, οι Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Νίκος Ξυδάκης, Σωκράτης Μάλαμας και Χρήστος Νικολόπουλος. Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο με τίτλο «Εδώ είναι του Ρασούλη» που κυκλοφόρησε το 2007 από τις εκδόσεις «Ιανός» της Θεσσαλονίκης, ο ίδιος ο συνθέτης στο εισαγωγικό του κείμενο γράφει:

«Επουδενί το βιβλίο τούτο δεν συμπεριφέρεται ως επικήδειος για έναν στιχουργό. Έπεται η συνέχεια ως την τελική πτώση μου. Και δεν είμαι από πέτρα ούτε αθάνατος που ‘λεγε κι ο αείμνηστος φίλος μου Ακης Πάνου… Με αγάπη πιστεύω και σύνεση, μέσα από την πολλαπλή εμπειρία μου θέλησα κατ’αρχάς να κάνω ένα βιβλίο όχι μόνο με τους στίχους μου (αυτό θα ήταν 0x0=0) αλλά να μνημειώσω τα κύρια χαρακτηριστικά και στοιχεία του εν λόγω φαινομένου, να μνημειώσω την αιχμή του νεοελληνικού πολιτισμού στο κλείσιμο του βασικού του κύκλου που τυχαίνει -κι όχι τυχαία- να κλείνει μαζί με τον βασικό κύκλο του νεοελληνικού έθνους. Κάποιος Έλλην ποιητής γράφει: «Πιότερο κι απ’ τους ανθρώπους το τραγούδι τους αγάπησα». Εγώ να προσθέσω ότι πιότερο κι απ’ το τραγούδι τους, τους ανθρώπους αγάπησα».

Ο Μανώλης Ρασούλης άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Μαρτίου 2011.

Δισκογραφία

* Νέγρικα (Γ. Νεγρεπόντη, Μ. Λοίζου, Μ. Φαραντούρη), 1974

* Νέος Ερωτόκριτος (Ν. Μαμαγκάκης, Π. Πρεβελάκης, Α. Μάνου), 1974

* Αχαρνίς (Δ. Σαββόπουλος), 1977

* Η εκδίκηση της γυφτιάς (Ν. Ξηδάκης, Δ. Σαββόπουλος, Ν. Παπάζογλου), 1978

* Τα δήθεν (Ν. Ξηδάκης, Ν. Παπάζογλου, Δ. Κοντογιάννης), 1978

* Τα τραγούδια της Χαρούλας (Μ. Λοίζος, Χ. Αλεξίου), 1980

* Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει (Χ. Νικολόπουλος, Δ. Κοντογιάννης),

* Παίξε Χρήστο επειγόντως (Χ. Νικολόπουλος, Ε. Βιτάλη, Π. Τερζής),

* Όλοι δικοί μας είμαστε (Χ. Νικολόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Π. Τερζής),

* Ζεστά ποτά (Αδελφοί Κατσιμίχα, Μ. Ρασούλης παραγωγή),

* Να μαστε πάλι εδώ Ανδρέα (Α. Μικρούτσικος, Μ. Ρασούλης),

* Ναι στο ναι και ναι στο όχι (Μ. Ρασούλης, Ν. Ξηδάκης, Μ. Στεφανόπουλος),

* Τα ποδοσφαιρικά (Γ. Γαβαλάς),

* Διπλά σακατεμένος πειρατής (Γ. Γαβαλάς),

* Εσύ κι αν γίνεις υπουργός εγώ θα σ’ αγαπάω (Π. Βαγιόπουλος, Α. Ρασούλη Κουφουδάκη),

* Πότε Βούδας πότε Κούδας (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία),

* Βαλκανιζατέρ (Π. Βαγιόπουλος, Γλυκερία, Α. Καρακότας),

* Σελοτέιπ (Π. Βαγιόπουλος, Ο. Περίδης, Ν. Ρασούλη, Γ. Λίζος),

* Γεια σου κυρ Εισαγγελέα (Π. Βαγιόπουλος, Καφετζοπουλική κομπανία),

* Νοηματουργείο (Π. Βαγιόπουλος, Γ. Ξηδάκης, Γ. Λοίζος),

* Της άγνοιας ο γιος και το τραγούδι για τον Καστοριάδη (Μ. Ρασούλης),

* Τραγούδι για την Καλαμάτα (Π. Βαγιόπουλος),

* Το τραίνο φτάνει τελικά στην Κατερίνη (Χ. Παπαδόπουλος, Β. Λέκκας, Κ. Σιάπαντα, Ορέστης),

* Τι γυρεύεις μεσ’ την Κίνα Τσάκι Τσαν (Π. Βαγιόπουλος, Ν. Βενετσάνου, Ο. Περίδης),

* Αγάπα μας και μή μας χαιρετάς (Ν. Ρασούλι)

* Σκόρπια 1 (Ν. Ξηδάκης, Ν. Παπάζογλου, Γλυκερία),

* Σκόρπια 2 (Χ. Αλεξίου, Σ. Μάλαμας)

* Όταν τραγουδούν τα ψάρια (Γ. Λίζος, ‘λεξ Λίζος),

* Σέπτικ Φλες – DEATH METAL I (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,

* Σέπτικ Φλες – DEATH METAL IΙ (Ν. Ρασούλι), Γαλλική παραγωγή,

* ah elada sagapo (Ν. Παπάζογλου) Γερμανική εταιρία ΠΥΡΑΝΧΑΣ, Βερολίνο,

*Hummus Sapiens και η μνήμη των κύκλων (Yehuda Poliker)