Η ιστορία της πασχαλινής λαμπάδας και οι συμβολισμοί της

Την ώρα της Ανάστασης μικροί και μεγάλοι ανάβουν με το Άγιο φως τις λαμπάδες τους ανταλλάσσοντας συγκινημένοι αναστάσιμες ευχές.
Σύμφωνα με την Ελληνορθόδοξη παράδοση το έθιμο της λαμπάδας, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, βρίσκει τις ρίζες του στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, όταν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα βαφτίζονταν οι νέοι πιστοί ως χριστιανοί και την ώρα του μυστηρίου κρατούσαν στα χέρια τους μια λαμπάδα αναμμένη, η φλόγα της οποίας συμβόλιζε το φως του Χριστού, που στο εξής θα φώτιζε την ψυχή του νέου χριστιανού.
Ένας άλλος συμβολισμός της λαμπάδας είναι ότι αναπαριστά το φως που έφερε στην ανθρωπότητα ο Χριστός, όταν «νίκησε» το θάνατο και το σκοτάδι μέσω της Ανάστασής του.
Με το πέρασμα όμως των χρόνων η χριστιανική Εκκλησία κράτησε μόνο το συμβολισμό της λαμπάδας που αφορά στην Ανάσταση του Χριστού, μιας και σταδιακά η σύνδεσή της με τη βάπτιση το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα έπαψε να υφίσταται.
Παράλληλα η πασχαλινή λαμπάδα συμβολίζει και τον ήλιο της Άνοιξης. Το Άγιο φως, με το οποίο την ανάβουμε κατά την Ανάσταση, συμβολίζει το φως της γνώσης και της αγάπης.
Αλλά και το χρώμα της λαμπάδας έχει, με τη σειρά του, το δικό του συμβολισμό. Καφέ λαμπάδες κρατάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο, μιας και το χρώμα αυτό συμβολίζει το πένθος των πιστών για τα Πάθη και το θάνατο του Χριστού. Λευκές λαμπάδες είθισται να κρατάμε το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση, καθώς το χρώμα αυτό υποδηλώνει τον εορτασμό για τη χαρά της Ανάστασης του Χριστού.
Θεωρείται, επίσης, μεγάλη τύχη να φτάσει κάποιος με τη λαμπάδα αναμμένη στο σπίτι του μετά την εκκλησία, ενώ πολλοί με τη φλόγα των κεριών σχηματίζουν έναν σταυρό στο κατώφλι του σπιτιού τους, για να έχουν καλή τύχη.