"Και αλάτι να ρίξει κάποιος σε τέτοια ποσότητα στη Μεσόγειο, θα προκαλέσει πρόβλημα, πόσο δε μάλλον επικίνδυνα χημικά".
Με βάση τις αναφορές από τα διεθνή και τα τοπικά ΜΜΕ, φορτίο χημικών ουσιών που παρασκευάστηκαν με την πρόθεση να χρησιμοποιηθούν σαν χημικά όπλα από τη Συρία θα καταστραφούν με τη μέθοδο της υδρόλυσης στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, πιθανότατα μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Λιβύης και Μάλτας. Παρά τις διαβεβαιώσεις ότι η επιχείρηση γίνεται υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών και του Οργανισμού για την Απαγόρευση Χρήσης Χημικών Όπλων το γεγονός προκαλεί σειρά ερωτημάτων
Στα ερωτήματα που προκαλούνται από την φημολογούμενη καταστροφή χημικών όπλων στη Μεσόγειο αναφέρθηκε μιλώντας στο eΚρητη ο καθηγητής του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης Χάρης Κατερινόπουλος.
«Κατ’ αρχήν» όπως τόνισε , «το μεγάλο ερώτημα είναι για ποια ακριβώς υλικά πρόκειται .
Πιθανολογούμε μόνον από τα δημοσιεύματα ότι πρόκειται για το SARIN που έχει χρησιμοποιηθεί στην περιοχή της Συρίας σίγουρα όπως γνωρίζουμε.
Το SARIN όταν υδρολύεται σε βασικές συνθήκες δίνει παράγωγα του φωσφονικού οξέος που έχουν χαρακτηρισθεί ως μη επικίνδυνα και ιόντα φθορίου. Αλλά εδώ, μιλάμε για μη επικινδυνότητα , σε συνθήκες εργαστηρίου. Όπως έχει δοκιμαστεί σε πειραματόζωα σε συγκεκριμένα μιλιγκραμ. Κανείς δεν ξέρει τι αντιδράσεις θα προκαλέσει σε τέτοιες ποσότητες. Σε αυτές τις ποσότητες που υποθέτουμε ότι θα διοχετευτούν στη θάλασσα, ακόμη και αλάτι να ρίξεις μαζεμένο, θα προκαλέσει αντιδράσεις και αλλοιώσεις στο περιβάλλον.
Πόσο μάλλον ένα υλικό σαν το SARIN , τέτοιες ποσότητες, αν ριχτούν από ένα πλοίο σε 200 τμ για παράδειγμα, οι συγκεντρώσεις θα είναι τεράστιες και ότι βρίσκεται τουλάχιστον εκεί κοντά είναι αδύνατον να μην επηρεαστεί.
Η λεκάνη της Μεσογείου είναι κλειστή. Γι αυτό διερωτώμεθα επιπρόσθετα, γιατί η εξουδετέρωση να μη γίνει σε ένα ελεγχόμενο χώρο, πιο ανοιχτό, για παράδειγμα στον Ατλαντικό.
Θέλουν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε «Νεκρά θάλασσα;» Υποθέτουμε πως όχι. Αφού η εξουδετέρωση θα γίνει υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ διαθέτει ειδικούς επιστήμονες που θα επιτηρήσουν την εξουδετέρωση. Ωστόσο πρέπει να υπάρχει και ειδικό σύστημα πάνω στο πλοίο ώστε να ελέγχεται απόλυτα η απόρριψη. Τι θα κάνουν; Έτσι απλά θα προχωρεί το πλοίο και θα απορρίπτει στη θάλασσα τα χημικά; Ούτε γι αυτό το θέμα υπάρχει καθόλου ενημέρωση.
Η διαδικασία βέβαια γι αυτές τις περιπτώσεις προβλέπει ότι πρέπει πρωτίστως να ενημερωθεί το Υπουργείο Εξωτερικών το οποίο με τη σειρά του οφείλει να ενημερώσει την Ένωση Ελλήνων Χημικών που θα μελετήσει το θέμα και θα γνωμοδοτήσει.
Ωστόσο – πράγμα που δεν έχει γίνει δυστυχώς- πρέπει να υπάρχει πλήρης ενημέρωση:
-ποια ακριβώς είναι τα υλικά αυτά
-τι έχει ακριβώς αποφασιστεί και προβλεφθεί από τον ΟΗΕ για το τόπο και τα συστήματα ελέγχου και ασφάλειας στην απόρριψη
-και με τι τρόπο θα γίνει η απόρριψη».
