Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί πόσα μυστικά μπορεί να κρύβετε από τους κοντινούς σας ανθρώπους;
Και τελικά, πόσο συχνά χρειάζεται να πείτε ψέματα ώστε να μην αποκαλυφθούν αυτά;
Είναι πραγματικότητα, ότι μυστικά και ψέματα, είτε μεγάλα είτε μικρά, καλύπτουν μέρος της καθημερινής μας ζωής, ακόμα και αν πολλές φορές δεν το συνειδητοποιούμε.
Όταν τα μυστικά μας αφορούν τις καθημερινές μας προσωπικές, επαγγελματικές, φιλικές μας σχέσεις, τότε γίνονται τρόπος ζωής και η απόκρυψη της αλήθειας μοιάζει με τη μοναδική σανίδα σωτηρίας.
Γιατί όμως έχουμε ανάγκη να αποκρύπτουμε την αλήθεια και να κρατάμε μυστικά από τους γύρω μας;
Αρχικά, γιατί έτσι προστάζει η κοινωνία, τα κοινωνικά της πρότυπα και στερεότυπα και οι «στενόμυαλες» αντιλήψεις κάποιων μελών της, που στην ουσία ευνοούν τη μυστικότητα και το ψέμα.
Και τώρα θα μου πείτε…
και γιατί εμείς θα πρέπει να υπακούμε σε ό,τι μοιάζει να είναι κοινώς αποδεκτό και να μην πράττουμε κατά βούληση;
Και θα έχετε δίκιο… έτσι είναι… ο καθένας από εμάς έχει τη δική του προσωπικότητα, λογική κρίση και αντίληψη και θα πρέπει να επιλέγει ανεπηρέαστος, τον τρόπο ζωής του.
Ωστόσο, λίγοι θεωρώ το καταφέρνουν αυτό. Όχι γιατί δεν θέλουν να ζήσουν μια ζωή όπως την ονειρεύτηκαν, αλλά γιατί νιώθουν ότι η συναίνεση και ο συμβιβασμός αποτελεί την –εύκολη- λύση στη περίπτωσή τους. Λέμε «αφού η πλειοψηφία πιστεύει αυτό , μήπως τελικά είναι αυτό το σωστό και έχουν δίκιο;» Άρα αυτόματα, συναινούμε σε πράγματα και καταστάσεις, που αν λειτουργούσαμε ως μεμονωμένα άτομα, δεν θα συμφωνούσαμε ποτέ, με αποτέλεσμα να αποκρύπτουμε τη «δική μας» αλήθεια.
Επιπλέον, η χαμηλή αυτοπεποίθησή μας ,ευνοεί το κλίμα για μυστικά και ψέματα. Φοβόμαστε να διεκδικήσουμε τα «θέλω» μας και τα κρύβουμε. Σα να ντρεπόμαστε για αυτά που θέλουμε, για τις ανάγκες και τις επιλογές μας.
Ζούμε μια διπλή ζωή τελικά, που συχνά αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στα «πρέπει»και τα «θέλω»…
Έτσι και οι ηθοποιοί…Όταν πρέπει να δώσουν την παράστασή τους, μαθαίνουν καλά τα λόγια τους και προσπαθούν να μπουν στο «πετσί» του ρόλου ώστε να γίνουν πειστικοί και αληθινοί στο κοινό τους…και όταν τα φώτα της αυλαίας σβήσουν, επιστρέφουν στη δική τους αλήθεια, στο δικό τους πραγματικό κόσμο.
Τελικά, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας είναι αυτή που στην ουσία κλονίζεται σε ένα πιθανό ψέμα ή μυστικό. Στο φόβο μας να πούμε «την αλήθεια και μόνο την αλήθεια», το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αποφεύγουμε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό, το «είναι» μας. Άρα την ίδια στιγμή που προσπαθούμε να κρατήσουμε κάτι κρυφό, θεωρώντας ότι έτσι προστατεύουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους, την ίδια στιγμή περιορίζουμε οποιαδήποτε είδους προσωπική ελευθερία.
Η ουσία λοιπόν, είναι να ζούμε τη ζωή μας αληθινά, χωρίς ψέματα και μυστικά. Γιατί φίλοι μου, την πραγματική μας ελευθερία μπορούμε να τη διεκδικήσουμε μόνο, ζώντας έναν ειλικρινή και αληθινό τρόπο ζωής.
Στέλλα Μανουρά, Οικονομικές και Κοινωνικές επιστήμες
