Έφτασε η σειρά των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να μπουν στο στόχαστρο. Του Γιώργου Μακράκη*

Ήταν ολοφάνερο πως μετά την ψήφιση του νόμου 4692/2020 του Υπουργείου Παιδείας, όπου η γενική του κατεύθυνση είναι η συρρίκνωση του Δημόσιου Σχολείου αυξάνοντας τον αριθμό των μαθητών στα τμήματα και συνάμα μειώνοντας το εκπαιδευτικό προσωπικό, δεν αποτελούσε μια αποσπασματική εκπαιδευτική ρύθμιση. Η συντηρητική κατεύθυνση, έπειτα και από την επαναφορά της διαγωγής στους τίτλους σπουδών των νέων ανθρώπων, συνεχίστηκε με την αιφνιδιαστική αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και την ιδεοληπτική κατάργηση διδακτικών αντικειμένων από τις κοινωνικές επιστήμες και των τεχνών.

Σήμερα στο στόχαστρο της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης είναι η ιδιωτική εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης στα ιδιωτικά σχολεία.

Γι’ ακόμη μια φορά, χωρίς διάλογο με τους αρμόδιους φορείς και με τερατώδη ψέματα για υποτιθέμενη «μονιμότητα» των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία, το Υπουργείο Παιδείας εισάγει άρον-άρον στη Βουλή νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση που γκρεμίζει εργασιακά δικαιώματα και υποβαθμίζει το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο στα ιδιωτικά σχολεία.

Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο Κεραμέως διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και απελευθερώνει τις απολύσεις εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία, δίχως καμία αιτιολόγηση και χωρίς έλεγχο από ανεξάρτητη επιτροπή, όπως γίνεται μέχρι σήμερα στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη.

Παράλληλα, η αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά δημιουργεί σοβαρό θεσμικό ζήτημα ισοτιμίας των τίτλων σπουδών μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων. Κι αυτό διότι το πέρασμα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Εργασίας αλλάζει τη φυσιογνωμία και το ρόλο των ιδιωτικών σχολείων, μετατρέποντάς τα σε κοινές επιχειρήσεις. Επομένως υποβαθμίζεται συθέμελα η παρεχόμενη εκπαίδευση στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και προκύπτει ζήτημα νομιμότητας της έκδοσης των τίτλων σπουδών, άρα και της ισονομίας ανάμεσα σε όλους τους μαθητές. Με λίγα λόγια τίθεται επί τάπητος το θέμα αν τα ιδιωτικά σχολεία δύναται να εκδίδουν ισότιμους τίτλους σπουδών με τα δημόσια σχολεία.

Είναι χαρακτηριστικό πως η ομοσπονδία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ), η διδασκαλική ομοσπονδία (ΔΟΕ), ακόμη και η ΓΣΕΕ αντιδρούν σ’ ένα νομοσχέδιο που μετατρέπει τα ιδιωτικά σχολεία σε αμιγείς επιχειρήσεις και τους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία νομοθετική προστασία για την εργασία και τον παιδαγωγικό τους ρόλο. Ωστόσο, Υπουργείο Παιδείας και κυβέρνηση συνεχίζουν στο δρόμο αποδόμησης της εκπαίδευσης ως δημόσιου και κοινωνικού αγαθού και της συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων.

*Ο Γιώργος Μακράκης είναι πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. ν. Ηρακλείου «Δ. Θεοτοκόπουλος» και Μέλος Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ