«Κεντροαριστερά» και «συμβολισμοί». Του Πέτρου Μηλιαράκη
Προσφάτως η κοινή γνώμη στην Ελλάδα (ποδοσφαιρόφιλη και μη) παρά την κρίσιμη καμπή που διέρχονται τα εθνικά θέματα και την οικονομική κρίση που είναι πάντοτε ενεστώσα και αφορά στην καθημερινότητα των πολιτών, απασχολήθηκε και απασχολείται, με τις εντάσεις της «Θύρας 7» του Ολυμπιακού και της «Θύρας 4» του ΠΑΟΚ. Κοντολογίς συζήτηση γίνεται για τη διένεξη «Βορρά-Νότου», πράγμα που οφείλεται αποκλειστικώς στην «ευρεσιτεχνία» της κυβέρνησης της ΝΔ και για να ακριβολογούμε των επιλογών του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
Η διένεξη όμως ανάμεσα στις προαναφερόμενες «αντίπαλες θύρες» (σύμφωνα όμως με το περιεχόμενο των δηλώσεων «εμπόλεμες θύρες»), εστιάζει αποκλειστικώς και μόνο στη σύγκρουση ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων της ολιγαρχικής ελίτ της Ελλάδας, για την οποία μόνο η «ανυπακοή» μπορεί να επιλύσει τις διαφορές με γνώμονα το γενικότερο δημόσιο συμφέρον και όχι το ιδιοτελές συμφέρον οιουδήποτε παράγοντα της οικονομικής και δημόσιας ζωής.
Αφού όμως «ξεπεράσουμε» τους συμβολισμούς του οπαδικού φρονήματος της «Θύρας 7» του Ολυμπιακού και της «Θύρας 4» του ΠΑΟΚ, υπάρχουν και άλλοι «συμβολισμοί» που αφορούν τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»
Η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία απέδειξε ότι συνολικώς περίπου 40%+ του εκλογικού σώματος κινείται προς το χώρο της «κεντροαριστεράς», ενώ αμιγώς ως προς την «αριστερά»-«κεντροαριστέρα» το εκλογικό σώμα είναι 50%+. Παρά ταύτα κυβερνά η ΝΔ ως «κεντροδεξιά» στην οποία προδήλως περιλαμβάνονται και ακραίως δεξιά στοιχεία (πρωτίστως λόγω πολιτικής καταγωγής).
«Δόγμα» μετά τις εκλογές ήταν (και εξακολουθεί να είναι) η διεύρυνση του «ενεστώτος ΣΥΡΙΖΑ» προς την «κεντροαριστερά», για τη συγκρότηση μιας «διευρυμένης παράταξης».
Ωστόσο η κατεύθυνση αυτή δεν είναι χωρίς εμπόδια. Τα εμπόδια αφορούν σε τρία (3) επίπεδα: α) στο επίπεδο των εσωκομματικών διεργασιών, β) στο επίπεδο της κοινωνίας και γ) στο επίπεδο της παρέμβασης του ΜεΡΑ25.
ΤΑ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Στο κομματικό σχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ διακινούνται ιδέες και απόψεις, συνέπεια, άλλωστε, παλαιότερων συσχετισμών και τάσεων. Έτσι στον παρόντα χρόνο οι λεγόμενοι «53+» διακινούν κείμενο με το οποίο επιδιώκεται να διαμορφωθεί μια πλειοψηφία που αντιστέκεται στον οραματιζόμενο από τον Αλέξη Τσίπρα κομματικό μετασχηματισμό.
Σύμφωνα με το κείμενο, αξιώνεται «το 3οΣυνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να είναι Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι Συνέδριο «ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία». Πρακτική δε συνέπεια της κίνησης αυτής είναι ο «αποκλεισμός» από την προσυνεδριακή διαδικασία των εκ της «κεντροαριστεράς» προερχομένων –και για να ακριβολογούμε των εκ του ΠΑΣΟΚ προερχομένων. Τους αναγνωρίζεται όμως το δικαίωμα να είναι «παρατηρητές» στο Συνέδριο. Για να είμαστε όμως ακριβολόγοι, τούτο σημαίνει ευθεία και άμεση κριτική στις επιλογές του Αλέξη Τσίπρα και απροκάλυπτη αμφισβήτηση όσων επιδιώκουν να «στεγαστούν» στη νέα κίνηση του «διευρυμένου ΣΥΡΙΖΑ».
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Και εάν (τυχόν) επιλυθούν τα εσωκομματικό προβλήματα, προς την κατεύθυνση ενός «διευρυμένου ΣΥΡΙΖΑ», η επιλογή για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης παράταξης, δεν είναι χωρίς εμπόδια αναφορικώς με την κοινωνία. Ο κυρίως όγκος που κατά καιρούς έδιδε ποσοστά προς το ΠΑΣΟΚ ακόμη και 48% αφορούν γενιές οι οποίες είναι ακόμη πολιτικά ενεργές στην κοινωνία. Πέραν αυτού, άτομα κυρίως ηλικίας 50+ τα οποία έχουν σοβαρές εμπειρίες της σύγχρονης μεταπολιτευτικής περιόδου, έδιδαν και δίδουν υψηλά ποσοστά στην «κεντροαριστερά». Τα άτομα όμως αυτά για να πεισθούν δεν αρκούνται σε ευχολόγια ή λογοπαίγνια πολιτικής δήθεν ευφυΐας, αλλά αξιώνουν συγκεκριμένες πολιτικές εξόδου της Ελλάδας από την κρίση.
Τα κοινωνικά αυτά στρώματα δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να ενταχθούν σ’ ένα «διευρυμένο ΣΥΡΙΖΑ», που θα πρέπει πρωτίστως να δικαιολογήσει τις μνημονιακές του πολιτικές της πρόσφατης διακυβέρνησης. Συνεπώς για τον Αλέξη Τσίπρα υπάρχει ένα δύσκολο έργο ώστε να γίνει ο κυρίαρχος της «κεντροαριστεράς».
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΙΝΑΛ
Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση της μεταπολιτευτικής περιόδου. Είτε ως υποκρυπτόμενο, είτε ως αμιγές, είτε ως από καθέδρας επιβαλλόμενο ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο σχηματισμό, είτε τέλος ως ΚΙΝΑΛ αυτοτελώς, το συγκεκριμένο «κομματικό μόρφωμα» δεν πρέπει να έχει ιδιαίτερες φιλοδοξίες ως προς τη διεύρυνση της επιρροής του. Βεβαίως καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες από την ηγεσία και από στελέχη προκειμένου να σηματοδοτηθεί ότι αφορά «κεντροαριστερό» σχηματισμό. Οι προσπάθειες όμως αυτές, λόγω τόσο της μνημονιακής συμπολίτευσης των τελευταίων δέκα (10) ετών, όσο και λόγω της πρόσφατης κατά κανόνα στήριξης επιλογών της ΝΔ, θέτουν ζητήματα αμφισβητήσεων για το κατά πόσον το ΚΙΝΑΛ θα διευρύνει την επιρροή του στο εκλογικό σώμα…
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜεΡΑ25
Όσοι έσπευσαν από το καλοκαίρι του 2015 να προεξοφλήσουν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης θα τεθεί εκτός πολιτικής, προδήλως έσφαλαν. Και έσφαλαν είτε γιατί πίστευαν ότι η ευρωπαϊκή ελίτ δεν θα το επιτρέψει, είτε γιατί επιπολαίως αγνοούσαν τις δυνατότητες του Γραμματέα του ΜεΡΑ25.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης όχι μόνο επανήλθε στην πολιτική ζωή, επιτυγχάνοντας κοινοβουλευτική παρουσία με στήριξη και άλλων, ελάχιστων εν ενεργεία πολιτικών προσωπικοτήτων (βλ. Σοφία Σακοράφα), αλλά επανήλθε παρεμβαίνοντας σοβαρώς σε τμήμα του εκλογικού σώματος, το οποίο αποτελεί μια προδήλως ανένδοτη βάση στήριξης.
Η παρέμβαση του ΜεΡΑ25 στα πολιτικά πράγματα αποδεικνύει μια εξόχως σοβαρή σε κοινοβουλευτικό έργο παρουσία, καθώς και μια παρατηρούμενη σοβαρή επιρροή στη νεολαία. Τούτο όμως δεν αρκεί.
Όσο το ΜεΡ25, με τον πολιτικό του λόγο, και ιδίως με το αναμενόμενο Συνέδριό του, θα προσεγγίζει με τρόπο πειστικό την επίλυση των κοινωνικών πρωτίστως ζητημάτων και θα υποδεικνύει την ορθότερη οδό αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων, τόσο θα είναι ο κυρίαρχος ανταγωνιστής τόσο του ΚΙΝΑΛ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατεύθυνση επιρροής στην «κεντροαριστερά».
Ο «ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ «ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΦΥΣΣΑ»
Ευρεία συζήτηση έγινε αναφορικώς με την «επιλογή Φύσσα» για την υποψηφιότητα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Η επιλογή αυτή από πολλούς αδίκως «παρεξηγήθηκε».
Και παρεξηγήθηκε αδίκως για δύο (2) βασικούς λόγους: α) Ο πρώτος λόγος αφορά στο «συμβολισμό» της υπόδειξης που δεν συνεπαγόταν δυνατότητα εκλογής (λόγω της κοινοβουλευτικής δύναμης του ΜεΡΑ25), ούτε όμως αφορούσε και αντίληψη «ανάθεσης έργου» και β) ο δεύτερος λόγος αφορά αποκλειστικώς την πολιτική εναντίωση στην ακροδεξιά και στο φασισμό. Κοντολογίς αφορούσε μια υπέρτατη ηθικής τάξης και πολιτικής σημασίας πρόταση –ανάχωμα, απέναντι σε ιδεολογίες και ιδεοληψίες που απειλούν την κοινωνική συνοχή αλλά και το δημοκρατικό πολίτευμα. Εξου λόγου και η πρόταση αυτή νομιμοποιείται αυτοτελώς, ήτοι χωρίς να συνεπάγεται τη συναίνεση του προσώπου, το οποίο ήδη αυτοδικαίως συμβολίζει μάχη ενάντια στα φασιστικά μορφώματα.
ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ
Κοντολογίς, όσο από το ΜεΡΑ25 θα αποκωδικοποιούνται και θα μεταβολίζονται στην κοινωνία οι πολιτικές του επιλογές και προτάσεις, τόσο θα διαμορφώνεται αναδιάταξη των κοινωνικών δυνάμεων, που θα επαναδιαμορφώνουν τους κομματικούς σχηματισμούς, αλλά και συσχετισμούς, στο πλαίσιο όχι μόνο του εκλογικού σώματος, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
