Λείπουν πάγκος και αφήγημα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Μόνο ότι έφερε τις δέκα πληγές του Φαραώ, δεν έχει γραφεί ακόμη, ότι ευθύνεται η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης της χώρας.

Σε συνθήκες υγειονομικής πανδημίας, οικονομικής λαίλαπας και διεκδικήσεων από τη γείτονα χώρα, η νέα κυβέρνηση ψάχνει να βρει τα βήματα της στο πολιτικό σκηνικό. Η αξιωματική αντιπολίτευση «ζαλισμένη» ακόμη από την τριπλή εκλογική της ήττα, προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να αποστασιοποιηθεί από την πεντάχρονη παρουσία της, στα έδρανα της εξουσίας και την αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος για τα πεπραγμένα της. Θέλει χρόνο να «επεξεργαστεί» τους λόγους της απόρριψης από τους πολίτες και να  καταλήξει αν η σημερινή της θέση, στην αντιπολίτευση είναι παρένθεση ή διάλειμμα νέας κυβερνησιμότητας. Ο μέχρι χθες λαοπρόβλητος και έξω από «τζάκια» αρχηγός υπολείπεται περισσότερες από τριάντα μονάδες στην καταλληλότητα, από τον σημερινό Πρωθυπουργό, σε κάθε δημοσκόπηση.

Έλλειψη αυτοκριτικής, ανεπίδεκτοι μαθήσεως, όλα τα στελέχη της αντιπολίτευσης, υπερασπίζονται εμμονικά τα πεπραγμένα τους, για τα οποία η κοινή γνώμη αποφάσισε στις εκλογές και συνεχώς αποφασίζει στις δημοσκοπήσεις που ακολουθούν. Τι δεν καταλαβαίνουν στο κόμμα τους; Συνεχώς ομφαλοσκοπούν, αμφισβητούν κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία, δεν έχουν νέο αφήγημα για να «σηκωθεί» η κοινωνία, αναμασώντας τα γνωστά τετριμμένα κομματικά κλισέ. Έχουν αδυναμία παραγωγής νέων πολιτικών μηνυμάτων και ένδεια νέων πωλητών που να αρέσουν στην κοινωνία. Δεν έχουν πάγκο.

Η άλλοτε συγκολλητική ουσία της εξουσίας που τους ένωνε, λείπει, με αποτέλεσμα συντροφικά μαχαιρώματα, κομματική αυλή, προεδρικοί κόλακες, πιόνια σε μια χαμένη παρτίδα σκακιού, χωρίς σύμπνοια και ομόνοια. Χωρίς νέα και άφθαρτα στελέχη, χωρίς σαφείς και εφικτές προτάσεις, πως θα συγκρουστούν με την κυβέρνηση;

Απορρίπτουν χωρίς να προτείνουν, δεν διδάσκονται από την δική τους πρόσφατη κυβερνητική ιστορία και υπόσχονται λύσεις ανέφικτες, εμφανίζονται ως κόμμα της ελπίδας αλλά το δείγμα γραφής που έχουν δώσει τους διαψεύδει.

Φυσικά, και για να μην ξεχνιόμαστε, το ίδιο θα συνέβαινε και στο κυβερνών κόμμα, αν βρεθεί στην αντιπολίτευση. Στις δημοσκοπικές έρευνες, έχει την πρωτοκαθεδρία στα πάντα. Στην πρόθεση ψήφου, στην καταλληλότητα του αρχηγού, στην εμπιστοσύνη να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της πανδημίας, της οικονομικής κρίσης, των ελληνοτουρκικών θεμάτων. Όμως, ο χρόνος παραμονής των προβλημάτων, όσο κι αν αυτά επιλύονται σε ένα μέρος τους από το κυβερνών κόμμα, «ροκανίζει» την παραμονή της στην καρέκλα της εξουσίας.

Σήμερα, που μας «πονάνε και μας σφάζουν» τα τρέχοντα και επείγοντα προβλήματα, ακουμπάμε πάνω στην κυβέρνηση, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις της, εμπιστευόμενοι τον πρότερο πετυχημένο σχεδιασμό της και στην υγειονομική μας προστασία και στην ελληνοτουρκική κρίση. Είναι ακόμη νωπά τα επιτεύγματα της, στην έναρξη της πανδημίας και τα μέτρα που ελήφθησαν στον Έβρο.  Επιτεύγματα, που πιστώνονται αποκλειστικά στον αρχηγό της κυβέρνησης και φουσκώνουν μέχρι και σήμερα τα δημοσκοπικά της μπλε πανιά.

Όμως και εδώ, ο πάγκος είναι ελλιπής. Και σιγά – σιγά λάθη και παραλείψεις, θα χρεώνονται στον στρατηγικό σχεδιασμό του  αρχηγού της κυβέρνησης και τα μπλε δημοσκοπικά πανιά θα ξεφουσκώνουν. Κι εδώ απαιτείται νέο αφήγημα, για μακροημέρευση της εξουσίας και όχι νέα επικοινωνιακά παιχνίδια και ευφυείς ατάκες.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος