Ν’ αγαπάς τη ζωή! Του Γιώργου Σαριδάκη

Δίχως αμφιβολία, στην πορεία και την διαδρομή της ζωής κάθε ατόμου θα συμβούν πολλά (εύκολα ή δύσκολα) έναντι των οποίων θα χρειαστεί να υπάρξει η κατάλληλη μέριμνα για την διαχείριση και αντιμετώπιση τους, ώστε το ίδιο το άτομο να είναι σε θέση να ανταποκριθεί με τον βέλτιστο τρόπο στην κάλυψη των όποιων αναγκών και υποχρεώσεων.

Στο πλαίσιο αυτό, η εμφάνιση διαφόρων καθημερινών προκλήσεων και η βίωση αναρίθμητων στιγμών δύναται να συντελέσουν στην δημιουργία προϋποθέσεων και συνθηκών με καθοριστικό ρόλο στην περαιτέρω εξέλιξη του ατόμου ως πρόσωπο αλλά και ως μέρος του κοινωνικού συνόλου.

Ειδικότερα, το άτομο καθίσταται κοινωνός και συλλέκτης εμπειριών με αρκετές ευκαιρίες ή δυνατότητες που ενισχύουν την ατομική και κοινωνική του ολοκλήρωση. Σε αυτές μπορεί να συγκαταλέγονται η κατάκτηση νέων γνώσεων, οι επιτυχίες σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο, η δημιουργία οικογένειας, η αρμονική συναναστροφή (σύνδεση) με το κοινωνικό περιβάλλον και, εν τέλει, η θετική έκβαση σε οποιαδήποτε κρίσιμη ατομική ή συλλογική πράξη.

Ωστόσο, ορισμένες φορές κρίνεται αναγκαίο να καταβάλλει σημαντική προσπάθεια ή να αναμετρηθεί με τον ίδιο τον εαυτό του απέναντι σε, τυχόν, δυσάρεστα περιστατικά όπως αποτυχίες (προσωπικές ή εργασιακές), απώλειες, προβλήματα υγείας ή άλλα γεγονότα που ενδέχεται να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη στις επιδιώξεις και την στόχευση για το μέλλον.

Σαφέστατα, δεν εκλείπουν (ως φυσική συνέπεια της ροής των πραγμάτων) οι περιπτώσεις ψυχικής έντασης όπου κάποιος εμφανίζεται ως λάτρης της ζωής για όσα «ωραία» συμβαίνουν και τον αφορούν… και σε επόμενο χρόνο, να φέρεται ως διαμαρτυρόμενος για όλα και για όλους και, κυρίως, να εκφράζει πικρία για τη ζωή και τα άσχημα που τον ταλαιπωρούν.

Έτσι, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως η ζωή είναι πολύπλευρη και, ως τέτοια, έχει τα πάνω και τα κάτω της ή σύμφωνα με μία διαφορετική προσέγγιση «η ζωή είναι σαν τις εποχές που εναλλάσσονται με τη συνοδεία, πάντα, από τα φαινόμενα της φύσης που χαρακτηρίζουν την καθεμία». Δηλαδή, θα υπάρξουν οι φωτεινές μέρες της άνοιξης όπως και της ξεγνοιασιάς του καλοκαιριού και, βεβαίως, οι θλιμμένες μέρες του φθινοπώρου όπως και της συγκατάβασης της  βαρυχειμωνιάς.

Αναπόφευκτα, το ίδιο το άτομο θα παρατηρήσει αλλά και θα βρεθεί, στο κέντρο, ενός κυκεώνα εναλλαγών και μεταβολών συμπεριφοράς ή συναισθημάτων, ενώ η επιβίωση και η πρόοδος του θα εξαρτηθεί από την ικανότητα αυτορρύθμισης, προσαρμογής και δυναμικής συσχέτισης με ό,τι συμβαίνει τριγύρω.

Μάλιστα, ο τρόπος και ο χαρακτήρας αλληλεπίδρασης με κάθε είδους ερεθίσματα (θετικά, αρνητικά), στάσεις και εικόνες της καθημερινότητας… αποτελούν την, ακραιφνή, δήλωση του ύφους της εκπεφρασμένης ζωής του προσώπου.

Καταλήγοντας, ας φανταστούμε τη ζωή σαν έναν μακρύ δρόμο με ελεύθερη και περίσσια ομορφιά για να θαυμάσεις ως περιπατητής, αλλά και κακοτοπιές στο διάβα με την ανάγκη προσοχής και ιδιαίτερης φροντίδας για να αποφευχθεί η πτώση ή (ακόμα) κι αν έρθει να μην σταθεί ικανή να ανακόψει την πορεία σου.
 
Ν’ αγαπάς τη ζωή… το κάθε χαμόγελο, το κάθε δάκρυ, την κάθε στιγμή! Όλα εκείνα τα όμορφα που ζητούν τη ματιά σου, μα και όλα τα δύσκολα που γεμίζουν με θάρρος της ψυχής την ανάγκη.
 
   Γιώργος Σαριδάκης
Κοινωνικός Λειτουργός