O εναλλακτικός τουρισμός απαιτεί σχέδιο. Του Φώτη Κοκοτού

Υπάρχουν μέρη όπως η Κάλυμνος όπου άνθισε ο τουρισμός υπαίθρου∙ ένα νησί ψαράδων έγινε Μέκκα της αναρρίχησης και έχει επισκέπτες όλο το χρόνο. Το μοντέλο αυτό, της εξειδίκευσης σε ένα τομέα με παγκόσμιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα λειτουργεί καλά σε ένα μικρό προορισμό. Τι μπορούμε να διδαχθούμε για τους μεγάλους και ώριμους, όμως;

Στην Κρήτη, που έχει κι αυτή ωραία φύση και βουνά και αναρρίχηση, κι έχει και φαράγγια και γεωπάρκα και δάση, προσπαθούμε να επιμηκύνουμε την τουριστική σεζόν εδώ και πολλά χρόνια, ενώ ήδη το 47% του ΑΕΠ μας προέρχεται από τον τουρισμό. Στην Πελοπόννησο, που έχει και χιονοδρομικά και ποτάμια και υπέροχα γραφικά χωριά, με χιλιάδες εκδρομείς από τις μεγάλες πόλεις, ο τουρισμός παραμένει μόλις 5% του ΑΕΠ. Γιατί αυτή η διαφορά;

Για την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού υπάρχουν δύο μεγάλες ομάδες ζητημάτων: αφενός η ανάπτυξη του καθεαυτού προϊόντος και αφετέρου η διάθεσή του στις αγορές του κόσμου.

Όταν μιλάμε για τουριστικό προϊόν, δε φτάνει να υπάρχει μόνο κάπου σε ένα ωραίο ποτάμι μια μικρή εταιρεία με βάρκες. Ούτε φτάνει απλώς μια ιστοσελίδα. Διότι η μικρή εταιρεία ή ο ελεύθερος επαγγελματίας, όσο καλός κι αν είναι στη δουλειά του κι όσο παθιασμένος με τον τόπο του, δεν μπορεί να ανοιχτεί ευχερώς στις αγορές του κόσμου.

Δεν έχει πρόσβαση σε μεγάλα κεφάλαια, τα κέρδη του χάνονται στη φορολόγηση και τις εισφορές, ο χρόνος του δεν επαρκεί να πάει σε εκθέσεις και να κάνει ψηφιακό μάρκετινγκ, και γενικά νιώθει πως παλεύει μόνος του. Το όλο πλέγμα είναι ασύνδετο και εν πολλοίς εχθρικό.

Για να γεμίσουν αεροπλάνα το χειμώνα με επισκέπτες για εναλλακτικές δραστηριότητες, πρέπει να εφαρμόσουμε τις τεχνικές του μαζικού τουρισμού. Γι’ αυτό φτιάξαμε τη Marketing Greece και εκπονούμε τα στρατηγικά σχέδια προώθησης και τουριστικής ανάπτυξης των Περιφερειών. Για να αποκτήσουμε συνεκτικό σχέδιο, επί τη βάση του οποίου θα πορευτούν οι ιδιώτες, οι ΟΤΑ και το κράτος.

Χρειαζόμαστε μεγάλες εμβληματικές επενδύσεις, γήπεδα γκολφ και μοναδικά σπα, σύνθετα συγκροτήματα όπως το Costa Navarino, τα οποία βάζουν τον προορισμό στο χάρτη και έλκουν τις απευθείας πτήσεις. Οι οποίες θα φέρουν και τον εναλλακτικό επισκέπτη για τον οικογενειακό ξενώνα ή τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα.

Δείτε τη διαφορά αεροδρομίων Καλαμάτας και Σητείας: 122 χιλιάδες αφίξεις εξωτερικού έναντι 18 χιλιάδων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων πηγαίνει στα all-inclusive παραθεριστικά συγκροτήματα του νότου, μία ώρα δρόμο μέσα από τα βουνά.

Πρέπει, λοιπόν, και στον εναλλακτικό τουρισμό να μάθουμε να μετράμε, να σχεδιάζουμε, και να λειτουργούμε με νοοτροπία μεγάλης εταιρείας.

Ο Φώτης Κοκοτός  είναι Μηχανικός Περιβάλλοντος, MSc, Επιχειρηματίας του τουρισμού