Οι φυλές των πολιτικών. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Σε μια σκηνή ελληνικής ταινίας εποχής του ’60, η γνωστή και πολυπαιγμένη από τις τηλεοράσεις ταινία «Ζητείται ψεύτης», στην οποία τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους κράτησαν οι Ντίνος Ηλιόπουλος ως Θοδωράκης ο ψεύτης και ο Παντελής Ζερβός ως βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος και εκκολαπτόμενος υπουργός σε επόμενο ανασχηματισμό.

Η, εν λόγω σκηνή, διαδραματίζεται σε ένα λεωφορείο αστικής γραμμής όπου ένας πολίτης και ο βουλευτής διαπληκτίζονται έντονα και ακολουθεί ένας επικός καβγάς μεταξύ τους. Σκηνές απείρου κάλλους, ακολουθούν. Αυτό όμως που δεν περνά απαρατήρητο, είναι ότι για πρώτη φορά, λόγω ανάγκης του σεναρίου και μοναδική βλέπουμε έναν βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου να κυκλοφορεί μέσα σε ένα αστικό λεωφορείο, χωρίς τους φύλακες- συνοδούς και γραμματείς και μάλιστα όρθιος, λόγω πολυκοσμίας, να κρατιέται από τις χειρολαβές για να μην πέσει.

Μια εικόνα πρωτόγνωρη και αρκετά μακριά από σύγχρονη πραγματικότητα κυκλοφορίας των «πατέρων του έθνους μας» με πολυτελή, πολλών κυβικών αυτοκίνητα, με οδηγούς και πλαισιωμένοι από πλειάδα μετακλητών  υπαλλήλων.

Το μόνο κοινό μεταξύ της τότε εικόνας και της σημερινής στα λεωφορεία της αστικής συγκοινωνίας, είναι ο «τσαμπουκάς» που γίνεται και σήμερα μεταξύ των μασκομάχων και μασκολατρών. Ο συνωστισμός στα λεωφορεία και τότε και τώρα ανάβει τα αίματα και το βρισίδι ακόμη και το ξύλο πάνε σύννεφο. Φαντάζεστε να υπήρχε τότε το σημερινό διαδίκτυο και να αποθανάτιζε μια πραγματική σκηνή βουλευτή σε αστική γραμμή, πόσο viral θα γινόταν. Για το σήμερα, ούτε λόγος.

Κάποιοι δεν έχουν μπει ποτέ στη ζωή τους σε μέσα  μαζικής μεταφοράς και δυστυχώς έχουν και άποψη για την για τη λειτουργία τους. Tragic, όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση!

Δυστυχώς σήμερα «ψωνίζουμε» πολιτικούς από το πανέρι και όχι από τη βιτρίνα!

Στις φυλές των πολιτικών μας συγκαταλέγονται πολιτικοί κυνηγοί επαγγελματικής αποκατάστασης, επαγγελματίες πολιτικοί, κληρονόμοι πολιτικών προσώπων που ανακυκλώνουν ξεπερασμένα συνθήματα και συνταγές. Σε διαφορετικά κόμματα αλλά με την ίδια πολιτική κουλτούρα και κοινό πολιτικό κώδικα. Το βόλεμα των ίδιων και των πέριξ αυτών. Όσον αφορά για το έργο τους, σε αττική διάλεκτο «τα παιδία παίζει» εντός των θεσμικών οργάνων.

Υπάρχουν, όμως και πολιτικοί που έχουν ως στόχο και όραμα, τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των πολιτών που τους τίμησαν με την ψήφο τους.

Υπάρχουν πολιτικοί που θέλουν να «μιλάνε» με την ιστορία και όχι με τις τηλεοράσεις και το δικό τους ακροατήριο. Υπάρχουν πολιτικοί με ήθος, που λειτουργούν με γνώμονα την κοινή λογική, που έχουν επαφή με την πραγματικότητα, που λένε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι, και  που δεν έχουν το ψέμα, ψωμοτύρι!

Υπάρχουν πολιτικοί, με ξεκάθαρα πόθεν έσχες και αξιοπρέπεια, μέχρι και την αποστρατεία τους και δεν δέχονται «μύγα στο σπαθί τους» αν αυτή απειλείται από θέματα διαφθοράς, διαπλοκής, διασπάθισης δημόσιου χρήματος.

Το καθήκον υπεράσπισης της κοινωνίας θα πρέπει να είναι για τον πολιτικό, η ουσία της ύπαρξης του. Αν διαφωνεί με τις αποφάσεις του κόμματος του, αντί να περιδινείται σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς, για να επιβιώσει πολιτικά, είναι πολιτικά πιο «αντρίκιο» να παραιτείται. Οι πολιτικές κωλοτούμπες, βλάπτουν σοβαρά την εικόνα του και θαμπώνουν την υστεροφημία του!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος