Πικρές, πολιτικές αλήθειες

Το «κόλλημα» στην εξουσία και στην πολιτική είναι ένα φαινόμενο, που όσο το αναλύει κανείς, τόσο πιο περίπλοκο γίνεται. Άλλοι θεωρούν ότι η "γλύκα" της εξουσίας και της πολιτικής δεν έχουν αντίδοτο. Άλλοι πιστεύουν ότι εξουσία και πολιτική είναι "εθισμός" χειρότερος από αλκοόλ, τζόγο ή ναρκωτικά. Άλλοι επιμένουν ότι όποιος ασχοληθεί με την πολιτική και "γευθεί" την εξουσία δεν μπορεί, χωρίς αυτήν, να ξαναζήσει φυσιολογικά (παθαίνει σύνδρομο στέρησης).

Παρακολουθώντας, για δεκαετίες, τα πολιτικά δρώμενα στη χώρα μας, μπορώ να συμπεράνω με βεβαιότητα ότι όλες οι παραπάνω απόψεις, δεν είναι διαπιστώσεις, αλλά αλήθειες.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω το πως, από την ημέρα που κάποιος ασχοληθεί με την πολιτική, στη συνέχεια δεν μπορεί να ξεκόψει απ' αυτήν. Όταν μάλιστα το άτομο αυτό μετάσχει και στην εξουσία, τότε το «κόλλημα» δεν φεύγει με τίποτα...

Ιστορικά, η μεγάλη πλειοψηφία όσων μετείχαν στους συνδυασμούς των πολιτικών κομμάτων και θήτευσαν μάλιστα στο ελληνικό κοινοβούλιο, υπήρχαν στα ψηφοδέλτια για δεκαετίες και σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι τα βαθειά τους γεράματα!!! Και όταν κάποια στιγμή αποφάσιζαν να αποσυρθούν, προωθούσαν τους... γόνους τους (παιδιά, ανήψια, εγγόνια). Ακόμη και σήμερα, έχουμε αρχηγούς κομμάτων γόνους πρώην πρωθυπουργών ή υπουργών. Για πρώην βουλευτές ή πολιτευτές το φαινόμενο της διαδοχής τους, είναι σύνηθες...

​Αξιοσημείωτο εξ άλλου, είναι το γεγονός ότι όταν ένας πολιτικός αποχωρεί από το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε και δεν βρίσκει αλλού "πολιτική στέγη" τότε ιδρύει δικό του κόμμα, με την ελπίδα ότι στις επόμενες εκλογές, να κάνει κάποια συνεργασία και να εκλεγεί.

Μετά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, δεν είναι λίγοι πρώην υπουργοί και βουλευτές, που ίδρυσαν κόμματα. Μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνονται διεργασίες για την ίδρυση ενός ακόμη νέου κόμματος (σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις), που θα προσπαθήσει να καλύψει τον χώρο του κέντρου. Στην κίνηση αυτή πρωτοστατούν πρώην υπουργοί, βουλευτές και στελέχη των κυβερνήσεων Σημίτη: Φλωρίδης, Ραγκούσης, Διαμαντοπούλου και Αλέκος Παπαδόπουλος μερικοί απ' αυτούς. Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί, αφού μας "έσωσαν"  όταν κυβερνούσαν, έρχονται πάλι να μας "ξανασώσουν"...

Φυσικά, όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, το χόμπυ τους ή προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον "εθισμό" τους στην πολιτική. Όμως, την απόφαση για την εκλογή τους ή μη, την καθορίζουν οι ψηφοφόροι. Οι οποίοι είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για όλους  όσοι εκλέγονται και μας εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο.

Όσο στη χώρα μας συμβαίνουν αυτά τα πράγματα (ποιός θα επικρατήσει, ποιός θα κυβερνήσει και ποιός θα είναι στην εξουσία με κάθε τίμημα) τότε εκμηδενίζονται οι ελπίδες για ανάκαμψη και έξοδο από τα μνημόνια.

Αν οι πολιτικοί μας δεν βρουν κοινά σημεία για εθνική στρατηγική σε βασικά θέματα όπως η Οικονομία, η Παιδεία, η Υγεία και η Άμυνα, τότε, μοιραία, θα μας κυβερνούν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και οι δανειστές.

Βασίλης Σκουταράς