Σκόρπιες Μουντιαλικές σκέψεις πριν τη .. σέντρα

Σήμερα ξεκινά η χαρά του ποδοσφαιρικού πληθυσμού της Γης: το Μουντιάλ που διεξάγεται στη Βραζιλία, χώρα που εκτός από καφέ και σάμπα, έχει βγάλει τους μεγαλύτερους κατά τεκμήριο παίκτες που έχουν δει τα ματάκια μας. Και των πατεράδων μας. Μη σας πω και των παππούδων μας. Ακολουθούν σκόρπιες μερικές απ΄ τις χιλιάδες σκέψεις που αυθόρμητα βγαίνουν στον καθένα μας λίγες ώρες πριν το εναρκτήριο λάκτισμα (πρώτη φορά λέω έτσι τη σέντρα).

Πάντα θυμάσαι το πρώτο σου ματς, αλλά αυτό απαραίτητα δεν σημαίνει πως θυμάσαι και ολόκληρο το Μουντιάλ .Για μένα π.χ. πρώτο ματς που θυμάμαι είναι ο μαρτυρικός αποκλεισμός της Ολλανδίας (από δω και στο εξής θ 'αναφέρονται ως οι απόλυτοι οράνιε) απ΄ την Βραζιλία το 1994. Το φονικό δίδυμο Μπεμπέτο-aka πανηγυρισμός κρατάω μωρό στα χέρια μου,με τον Ρομάριο. Την ολική επαναφορά της Ολλανδίας. Το late goal του Μπράνκο που μας έστειλε για τουλίπες. Θυμάμαι τους παίκτες να φοράνε κανονικά βέρες,αλυσίδες και γενικά να θυμίζουν ... Μάκη Χριστοδουλόπουλο στο styling από μαλλί μέχρι αξεσουάρ. Αλλά το πρώτο μου Μουντιάλ ήταν αυτό της Γαλλίας το 1998 .Εκεί μπορώ να σας πω απ ΄το πόσους θεατές χωρούσε το Geoffroy Guichard της Τουλούζης (πλάκα κάνω το γκουγκλαρα),μέχρι και το ποιός έχασε τα πέναλτι της Αγγλίας που κλασσικά αποκλείεται πριν να στηθεί η μπάλα στην άσπρη βούλα. Δεν έχασα ματς αλλά ούτε και αυτοκόλλητο Πανίνι. Οι γονείς μου είχαν απηυδήσει νομίζω. Το δωμάτιό μου σε φάση:Άλμπουμ-Χαρτάκια παντού (οι λεγόμενες τύχες) -το πρόγραμμα από Sportime σημειωμένο .Θυμάμαι το μαλλί του Πετί, τις κόντρες στο ραδιόφωνο αργά με τον Μανόλο (μετέπειτα ευρωβουλευτή) Μαυρομάτη να υποστηρίζει πως λέγεται Λιθαράθου και όχι Λιζαραζού γιατί η σκούφια του κρατάει από Βάσκους.
Το καλύτερο γκολ που έχουν δει τα μάτια σου (και όχι του Γκαρίντσα ή του Πούσκας) μένει ανεξίτηλο στη μνήμη σου. Προημιτελικός στο Βελοντρόμ (Ποδηλατοδρόμιο ελληνιστί) της Μασσαλίας μεταξύ Απόλυτων Οράνιε-Αργεντινής. Το ματς δείχνει να πηγαίνει παράταση μετά απ΄ τα γρήγορα γκολ του -έκανα καριέρα για ένα γκολ στα 18 μου- Κλάιφερτ & του ενός απ' τους 3 που συνέθεσαν την μεγάλη Βαλένθια-Κλαούντιο Λόπεζ .Σαραντάρα μπαλιά ο αριστερά πίσω της Ολλανδίας(εννοείται Ντε Μπουρ δεν έχει σημασία ποιος απ' τους 2),η μπάλα μπαίνει περιοχή και εκεί βλέπεις τη μαγεία και την τελειότητα σε μια στιγμή. Ο Ντένις Μπέργκαμπ τη "σβήνει"στο δεξί του,στέλνει τον πολύ σκληρό για να πεθάνει Αγιάλα για χόρτα και κεραυνοβολεί στο απέναντι παράθυρο. Αν η Mastercard,της οποίας η διαφήμιση είναι πίσω απ΄ την εστία της Αργεντινής στο γκολ είχε χιούμορ, θα έβγαζε σποτ σε φάση"Μπάλα, αξία 30 δολλάρια, μπλούζα και σόρτς Ολλανδίας, αξία 100 δολλάρια. Το κατέβασμα του Μπέργκαμπ αξία ανεκτίμητη." 
Ο καλύτερος που έχω δει σε Μουντιάλ είναι ο κανονικός-χοντρός-φαινόμενο-Ρονάλντο. Αδιαπραγμάτευτο.Όποιος τον έχει δει ν' αγωνίζεται δεν έχει ανάγκη από κανέναν Κριστιάνο. Ακολουθεί σύντομη περιγραφή του τι σημαίνει Λουίζ Ναζάριο Ντε Λίμα. Μόνη μου ένσταση το κούρεμα κάτω πλήκτρο στο Playstation το 2002 στην Κορέα. "Όση προπόνηση κι αν κάνεις, όσες ώρες τακτικής ανάλυσης κι αν παρακολουθήσεις, όσο καλό κι αν είναι το προπονητικό τιμ που θα σε καθοδηγήσει, όσο ιδρώτα κι αν ρίξεις γυμνάζοντας τους μύες σου, ανοίγοντας τα πνευμόνια σου, αυξάνοντας την ταχύτητα σου, δουλεύοντας την ταχυδύναμη, την ευκαμψία και την στιγμιαία επιτάχυνση σου, όσα νανοδευτερόλεπτα κι αν κατεβάσεις τον μέσο χρόνο αντίληψης και αντίδρασης σου, το ποδόσφαιρο θα είναι πάντα αυτό το παιχνίδι, γιατί είναι πολύ βασικό να μην λησμονηθεί το γεγονός ότι παρά την όποια επιστημονική, κερδοσκοπική και επαγγελματική του προσέγγιση στο βάθος, στην Ψυχή του ουσιαστικά, το ποδόσφαιρο παραμένει ένα απλό παιχνίδι που είναι αδύνατον να ρυθμιστεί ολοκληρωτικά, στο οποίο εμφανίζονται μικρές στιγμές στις οποίες όλη η επιστημονική δουλειά που έχει συσσωρευθεί στο ποδοσφαιρικό σου  Είναι εκμηδενίζεται, χάνεται, πάει περίπατο γιατί κυνηγώντας τον προσωπικό σου αντίπαλο σε μια ανύποπτη φάση στο κέντρο, σε μια φάση κατά την οποία αυτός κινείται με πλάτη στο τέρμα για να δεχτεί μια απλή και ακίνδυνη εκ των δεδομένων πάσα η φαντασία του πάει πολύ πιο πέρα απ” ότι μπόρεσε να πάει η δικιά σου, τόσο απλά, τόσο εύκολα και τόσο “αποστομωτικά” που καταλήγεις να χάσεις τον βηματισμό σου, τον έλεγχο των χεριών σου και για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου την όλη ισορροπία σου, συνειδητοποιώντας το πόσο ανέφικτο είναι να τα βάλεις με την Φαντασία όταν αυτή βρίσκει τις κατάλληλες διεξόδους για να γίνει εικόνα."        
Καλύτερη εντεκάδα (θα σας τη βάλω και με ρετρό νούμερα απ 'το 1 μέχρι το 11 ): 1.Μπουφόν-2.Καφού-3.Ρομπέρτο Κάρλος-4.Καναβάρο-5.Νέστα-6.Ντεσάμπ-7.Ροναλντίνιο-8.Πίρλο-9.Ρονάλντο-10.Ζιντάν-11.Ριβάλντο. Περιμένατε να κάνω σχόλια για τον καθένα ε;Σας την έσκασα.
Αγαπάμε:Ολλανδία όπως μπορεί να καταλάβατε παραπάνω, Ελλάδα γιατί είμαστε μετρ της προσήλωσης και της τακτικής και ας έχουμε λιγότερο ταλέντο και από την ομάδα της Τζαμάΐκα στο διπλό έλκηθρο στην ομώνυμη ταινία, Βέλγιο γιατί είμαστε και φανατικοί του Football Manager και θέλουμε να δούμε τα πουλέν μας να πηγαίνουν καλά και να λέμε στους κολλητούς: Ρε τώρα τον μαθαίνεις τον Μέρτενς; Όταν τον είχα πάρει εγώ από Νάπολι και τον πούλησα στη τριπλάσια τιμή.....
Αγαπάμε να μισούμε:Ιταλία.Masters of tactics. Με μοναδική ικανότητα να παρουσιάζει τελείως διαφορετικό πρόσωπο αν περάσει τον όμιλο .Που θα τον περάσει με γκολ στο 89. Με κόντρα και κεφαλιά. Και στο άλλο ματς θα έρθει το σκορ που τη βολεύει. Πάντα.Και φυσικά Πορτογαλία για να δούμε κλαμμένο τον γελωτοποιό ακόμη μια φορά. 
Καλύτερος σπορτκαστερ:Αλέκος Θεοφιλόπουλος:"Κόκκινο-πράσινο-κίτρινο όλα τα χρώματα του τέως ΠΟΚ στην σημαία της Γκάνα"(όχι της Γκάνας δεν έκανα λάθος εγώ). Μεγάλε Αλεκάν ποιος να συγκριθεί μαζί σου;         
Μεγαλύτερος προπονητής:Μαρσέλο Λίπι.Ο Πολ Νιούμαν του ευρωπαΐκού ποδοσφαίρου που πήρε Μουντιάλ με Ματεράτσι και Καμορανέζι.
Η απόλυτη απογοήτευση παραμένει η Αργεντινή που ακόμα ψάχνει να βρει κάποιον που θα φορέσει το 10 και δεν θα τα κάνει πάνω του. Τόσοι περάσανε μα χάθηκαν γιατί που λέει και το γνωστό άσμα του Γιάννη Κακοσαίου(για το ευρύ κοινό Πλούταρχου).
Καλύτερο μουντιαλικό τραγούδι:ΓΚΟΛ ΓΚΟΛ ΓΚΟΛ-ΑΛΕ ΑΛΕ ΑΛΕ(δεν λέγεται έτσι αλλά όλοι μας έτσι θα το περιγράφαμε).

      "..Γιατί είναι μέρα για γκολ,γκολ,γκολ,γκολ.Σήμερα είναι μέρα για γκολ."

Χρήστος Μπονταΐτης

Αναγνώστης του eΚρήτη