Τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον".​

«Την Πολιτεία δυό λάμιες τη ρημάζουνε:
η λύσσα του καλόγερου, του δάσκαλου η μανία» .

Κ. Παλαμάς

Είδα τι ακριβώς είπε ο Νίκος Δήμου και προκάλεσε την μήνη του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αμβροσίου αλλά διάβασα εδώ αυτό που ο ευσεβής Ιεράρχης έγραψε. Κι έμεινα εμβρόντητη. Διδάσκει ομοίως άραγε και το ποίμνιό του; Φανατισμούς και προσευχές για να "σαπίζουν τα στόματα" όποιων δεν μας είναι αρεστοί; 

Αν ο Χριστιανισμός -που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής ταυτότητας και του δυτικού πολιτισμού- δεν μπορεί να διακρίνεται για την ευρυχωρία ενός πνεύματός αγάπης και κατανόησης τότε κινδυνεύει πράγματι να μπει σε ζύγια και σε αντιπαλότητες για το ποιός και πού, έκανε τί. Κι οι θρησκευτικοί ταγοί οφείλουν να τον προασπίζουν κι όχι να τον εκθέτουν. 

Κι αν με τέτοιες κορώνες ο αντίλογος δικάζεται, δικάζεται και το δικαίωμα στην άλλη άποψη, άρα κι ο διάλογος για το θρησκευτικό αναγκαίο. Κι η υπεράσπισή του απαιτεί προσεκτικά επιχειρήματα για να κερδίσει την υπόθεση. Όχι τσιτάτα που μοιάζουν μόνα τους πολεμικές ιαχές και επιδέχονται εύκολες παρερμηνείες. Αν δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε την ματαιότητά μας χωρίς την ελπίδα ενός Θεού θα πρέπει οι "ταγμένοι" υπηρέτες του (ιεράρχες της Εκκλησίας) να θυμούνται διαρκώς σε πόσο ευαίσθητα κομμάτια της αγωνίας μας ακουμπούν. Και να συμπεριφέρονται με το δέον δέος. Και την κατανόηση που τάχθηκαν να διδάξουν.

Ως μικρή υποσημείωση προς τα λεγόμενα του Μητροπολίτη: "Ακούετέ μου πάντες και συνιέτε. Ουδέν εστίν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ό δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον".​ (Κατά Μάρκον)

Μ.Κ.