Έξι δισ. για τη συντήρηση της Εγνατίας οδού

Η περίπτωση της Εγνατίας Οδού, αποτελεί μια ακόμη αυτοδιάψευση του ΣΥΡΙΖΑ. Ως αντιπολίτευση διερρήγνυε «τα ιμάτιά της» για την ιδιωτικοποίηση.

Τον Νοέμβριο του 2014, τέσσερις βουλευτές του επισκεπτόταν τα γραφεία του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εταιρία και δήλωναν «πως ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται για να κυβερνήσει και πρέπει να ξεχάσουν όλα αυτά τα σχέδια για ιδιωτικοποίηση». «Θεωρούμε ότι η 'Εγνατία Οδός ΑΕ' είναι επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας και πρέπει 100% να παραμείνει σε δημόσιο έλεγχο», δήλωνε μεταξύ άλλων εκ μέρους των τεσσάρων βουλευτών η Δέσποινα Χαραλαμπίδου.

Ο χρόνος κύλησε, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση και όχι μόνο άλλαξε στάση, αλλά αποδείχτηκε και ιδιαίτερα επινοητικός, για να προχωρήσει όλα όσα αποδοκίμαζε και μάλιστα με «καπέλο».

Η Εγνατία Οδός, με μια μικρή καθυστέρηση, οδεύει πλέον προς ιδιωτικοποίηση, μέσω σύμβασης παραχώρησης και παράλληλα σε αύξηση του κόστους διέλευσης των διοδίων, είτε μέσω των σημερινών σταθμών, είτε αύριο μέσω των αναλογικών χρεώσεων.

Για να πεισθεί η κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα που υπάρχει για να ιδιωτικοποιηθεί η Εγνατία Οδός και προπάντων για να δικαιολογηθεί η αλλαγή στάση της Κυβέρνησης, το ΤΑΙΠΕΔ που δρομολογεί τις διαδικασίες «φούσκωσε» το κόστος συντήρησης, ανεβάζοντάς το στα 6 δις ευρώ!

Καταπέλτης ο Σύλλογος Εργαζομένων
Η πρώτη αντίδραση προήλθε από τον Σύλλογο Εργαζομένων της «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.», ο οποίος σε ανακοίνωσή του τονίζει πως «ήμασταν σίγουροι ότι οι εκτιμήσεις του κόστους βαριάς συντήρησης της Εγνατίας οδού θα ήταν το "λάστιχο" για να δικαιολογηθεί η σκανδαλώδης παραχώρησή της. Αλλά ότι θα προέκυπτε τελικά η δαπάνη συντήρησης να είναι αντίστοιχη (6 δις ευρώ) με το ποσό που δαπανήθηκε για την κατασκευή των 1000 χιλιομέτρων ξεπερνά κάθε όριο»!

Ο Σύλλογος μάλιστα θέτει και ένα ερώτημα που περιλαμβάνει και μια απίστευτη αποκάλυψη: «Που αλλού- ρωτά- στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο έχει συμβεί το κόστος της συντήρησης ενός έργου να ταυτίζεται με αυτό της κατασκευής του και πώς τεκμηριώνεται; Πως είναι δυνατόν, ένα έργο που κατασκευάστηκε για χρόνο ζωής που ξεπερνά τα 100 έτη, να απαιτεί τέτοιου μεγέθους εργασίες συντήρησης;»