Νέα κριτήρια για τα ορειβατικά καταφύγια με στόχο την προστασία των επισκεπτών

Ενα ορειβατικό καταφύγιο πρέπει να είναι φτιαγμένο με συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, καλό είναι το σημείο όπου θα κατασκευαστεί να είναι προσβάσιμο και να μην κινδυνεύει από χιονοστιβάδα. Στο εσωτερικό, τα πλακάκια στο καθιστικό πρέπει να είναι αντιολισθητικά ακόμα και σε συνθήκες ψύχους, παρότι πιθανότατα κανείς δεν επιθυμεί να επικρατεί ψύχος στο καθιστικό.
Η τουαλέτα πρέπει να βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο, προκειμένου να μειωθούν οι πηγές αναίτιου άγχος κατά την παραμονή στο βουνό. Οι δε κουβέρτες πρέπει να πλένονται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.
Αυτά και πολλά ακόμα προβλέπουν, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», οι πρώτες τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές για τα ορειβατικά καταφύγια, που εγκρίθηκαν από τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Τουρισμού. Ο κανονισμός έρχεται να αντικαταστήσει τις -μάλλον συνοπτικές- προδιαγραφές που είχαν δοθεί το 2004 και οι οποίες αφορούσαν μόνο στο διαχειριστικό κομμάτι (πώς λειτουργεί ένας χώρος, ποιος είναι υπεύθυνος κλπ). Πώς εννοείται, λοιπόν, το ορειβατικό καταφύγιο με τη νέα νομοθεσία; Το καταφύγιο πρέπει να βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 900 μέτρων και να έχει δυναμικότητα έως 80 κλίνες.
Όπως ορίζεται για πρώτη φορά, πρέπει να βρίσκεται σε προσβάσιμο σημείο και να είναι προσιτό, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Επίσης να μη βρίσκεται κοντά σε περιοχές όπου υπάρχει κίνδυνος χιονοστιβάδας (λ.χ. με μεγάλες κλίσεις) και ένα νότιο-νοτιοδυτικό προσανατολισμό (όπου επιτρέπεται). Η κεντρική είσοδος πρέπει να προστατεύεται από ανεμοθραύστη.
Στο εσωτερικό, πρέπει να υπάρχει διακριτός χώρος υποδοχής, με ντουλαπάκια για άρβυλα και σακίδια των επισκεπτών και για διασωστικό εξοπλισμό. Μπορεί επίσης να υπάρχει χώρος στεγνώματος ρούχων και, αν έχει φύλακα, μικρό πωλητήριο με είδη για την ασφαλή κίνηση στο βουνό (όχι σουβενίρ).
Το καθιστικό πρέπει να έχει αντιολισθητικά πλακάκια που διατηρούν την ιδιότητά τους και σε συνθήκες ψύχους. Η κουζίνα πρέπει να πληροί τις προδιαγραφές των αντίστοιχων χώρων. Οι κοιτώνες ή τα δωμάτια των επισκεπτών πρέπει να έχουν όγκο τουλάχιστον 5 κ.μ. ανά θέση και μέχρι 10 κρεβάτια το καθένα. Τα στρώματα πρέπει να έχουν επένδυση με καλύμματα που, όπως και οι κουβέρτες πρέπει να πλένονται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο (εκεί ο νομοθέτης δεν εξαντλεί την αυστηρότητά του). Τα WC πρέπει να βρίσκονται μέσα στο κτίριο του ξενώνα, ενώ αν υπάρχουν ντους, να είναι κατ’ελάχιστο ένα για κάθε είκοσι άτομα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι προβλέπονται για πρώτη φορά προδιαγραφές για τα καταφύγια έκτακτης ανάγκης, σταθερά (έως 6 ατόμων) ή μεταφερόμενα (2-3 ατόμων).
Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι νέοι κανονισμοί αφορούν μόνο τα μελλοντικά καταφύγια και όχι τα υφιστάμενα ή υπό ανέγερση. Για τα υφιστάμενα ο κανονισμός... προτρέπει να νομιμοποιήσουν τις παρανομίες τους (κάτι που έγινε εφικτό ακόμα και μέσα σε δάση, με τον ν.4280/14 που έμεινε όχι άδικα γνωστός ως «αντιδασικός»).
Φορείς διαχείρισης των ορειβατικών πάντως παραμένουν οι ίδιοι: η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας Αναρρίχησης, σωματεία ορειβατών/ πεζοπόρων/ αναρριχητών, δήμοι και Περιφέρειες, που θα πρέπει να εκπονήσουν μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ως προϋπόθεση για την αδειοδότηση ενός καταφυγίου.