Στα «τυφλά» η υπεραλίευση στην Ελλάδα

Σε «θολά νερά» κινείται η χώρα όσον αφορά στο ζήτημα της υπεραλίευσης, καθώς σε εθνικό επίπεδο δεν υφίστανται στατιστικά στοιχεία για το εάν συμβαίνει ή όχι και σε ποια συχνότητα.

Όπως επισημαίνει σχετικά η WWF Ελλάς, τα τελευταία χρόνια δεν υλοποιείται το Εθνικό Πρόγραμμα Συλλογής Αλιευτικών Δεδομένων, ή υλοποιείται αποσπασματικά, γεγονός που δεν επιτρέπει να εξαχθούν συμπεράσματα για την κατάσταση των ιχθυαποθεμάτων. Ειδικότερα, η μη υλοποίηση του προγράμματος συνεπάγεται ότι δεν γίνονται δειγματοληψίες, βασική προϋπόθεση για να αξιολογηθεί η κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ένας πληθυσμός ψαριών.

Μάλιστα, για θαλάσσιους πληθυσμούς όπως ο γαύρος και η σαρδέλα απαιτείται να υπάρχουν στοιχεία από διαδοχικές χρονιές για να προκύψουν ασφαλή συμπεράσματα.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της WWF με τίτλο “Seafood and the Mediterranean: local tastes, global markets”, τα Μεσογειακά κράτη της ΕΕ – Κροατία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Σλοβενία, Ισπανία και Πορτογαλία – συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους καταναλωτές ψαρικών παγκοσμίως. Η περιοχή έχει ετήσια μέση κατανάλωση 33,4 κιλών ψαρικών κατ’ άτομο, τη στιγμή που ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 22,9 κιλά και ο διεθνής μέσος όρος 19,2 κιλά. Αναφορικά με την Ελλάδα, ιδιαίτερα υψηλή είναι η ετήσια κατανάλωση ψαρικών κατ’ άτομο, η οποία αγγίζει τα 19,6 κιλά.

Επιπλέον, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψαρικών που πωλούνται στις αγορές της Μεσογείου είναι εισαγόμενα και προέρχονται, κυρίως από αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ σημειώνεται παράλληλα, ότι για κάθε κιλό ψαρικών που αλιεύονται ή εκτρέφονται στα μεσογειακά κράτη της ΕΕ, σχεδόν δύο ακόμα κιλά εισάγονται από άλλες χώρες.

Η μη βιώσιμη αλιεία έχει σημαντικές επιπτώσεις για τη θαλάσσια ζωή (χλωρίδα και πανίδα), αλλά και για τον άνθρωπο, τους επαγγελματίες ψαράδες και τις τοπικές κοινωνίες που υποστηρίζουν.

Σήμερα, παγκοσμίως, το 90% των ιχθυαποθεμάτων απειλείται από την υπεραλίευση, ενώ στη Μεσόγειο απειλείται από την υπεραλίευση το 93% των αξιολογημένων αποθεμάτων. Αυτό συμβαίνει γιατί διπλάσιοι αλιευτικοί στόλοι από όσους η θάλασσα μπορεί να αντέξει πασχίζουν να καλύψουν τη ζήτηση, συχνά αλιεύοντας παράνομα ή και μικρά ψάρια που δεν έχουν προλάβει να αναπαραχθούν ούτε μία φορά.

greenagenda.gr