Το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική ίσως φέρει ακόμη και μουσώνες στην περιοχή
Καθώς ο πλανήτης γίνεται όλο και θερμότερος, αλυσιδωτές αντιδράσεις και κυματοειδή φαινόμενα μπορεί να αλλάξουν τα καιρικά μοτίβα παγκοσμίως με σημείο εκκίνησης το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική, δείχνει νέα μελέτη.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσο η γη συνεχίζει να θερμαίνεται, το έδαφος κάτω από το παγωμένο στρώμα της Ανταρκτικής θα εκτίθεται περισσότερο. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, τα μοτίβα του αέρα θα αλλάξουν και οι βροχοπτώσεις θα αυξηθούν στην Ανταρκτική, οι οποίες με τη σειρά τους θα ενεργοποιήσουν μια διαδικασία που θα επιταχύνει την απώλεια του πάγου.
«Βρήκαμε ότι η υποχώρηση του παγωμένου στρώματος, η οποία αποκάλυψε ένα κομμάτι γης κάποτε καλυμμένο από πάγο έχει προκαλέσει μεγάλη αύξηση στις βροχοπτώσεις, το οποίο μέσω ενός μηχανισμού ανατροφοδότησης θερμαίνει δραματικά τον ωκεανό», λέει η περιβαλλοντολόγος Catherine Bradshaw.
«Αυτός ο μηχανισμός μπορεί δυνητικά να πυροδοτήσει διαδικασίες που θα επιταχύνουν το λιώσιμο των πάγων», προειδοποιεί η ερευνήτρια και λέκτορας του Πανεπιστημίου του Exeter.
Η μελέτη βασίζεται σε συνδυασμό κλιματολογικών μοντέλων και συγκρίσεις δεδομένων ακόμη και 13-17 εκατομμυρίων ετών πριν.
Υπό βροχή
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, η φορά των ανέμων επιτρέπει στην Ανταρκτική να δέχεται κάθε χρόνο μόνο μερικές ίντσες χιονιού. «Είναι τόσο ξηρή που μπορεί να θεωρηθεί έρημος».
Εξαιτίας της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη, ωστόσο, το ενδεχόμενο να αλλάξει η φορά των ανέμων -από την πιο ψυχρή θάλασσα στην θερμότερη και πιο ξηρή στεριά- θα προκαλέσει θαλασσινό αεράκι και εποχικούς μουσώνες που με τη σειρά τους θα σημάνουν αύξηση των βροχοπτώσεων.
«Η επιφάνεια του πάγου της Ανταρκτικής είναι πολύ φωτεινή και αντανακλά περίπου το 50-80% του ηλιακού φωτός που το χτυπά. Όταν το φύλλο πάγου υποχωρεί εκθέτοντας τη σκοτεινότερη επιφάνεια του εδάφους από κάτω, αυτό το έδαφος είναι πολύ λιγότερο ανακλαστικό και απορροφά περισσότερο το φως του ήλιου, που το ζεσταίνει», λέει η Bradshaw στο CNNi.
Αν οι θερμοκρασίες είναι αρκετά θερμές ώστε η υγρασία να πέσει ως βροχή πάνω στην ακάλυπτη από πάγο περιοχή, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει διαδικασίες που μπορούν να επιταχύνουν την απώλεια πάγου.
Καθώς η Γη συνεχίζει να θερμαίνεται, οι επιστήμονες ίσως μπορέσουν να μάθουν από τις περιοχές όπου παρατηρούνται μουσώνες πώς θα αποτρέψουν την κατάρρευση του στρώματος πάγου της Ανταρκτικής.
«Οι πρόσθετες βροχοπτώσεις στην ήπειρο της Ανταρκτικής δεν θα έχουν μόνο τοπικές επιπτώσεις, αλλά και παγκόσμιες - δεδομένου ότι αυτές οι νέες βροχοπτώσεις θα προκαλούσαν τελικά περισσότερο γλυκό νερό να καταλήξει με τη σειρά του στους γύρω ωκεανούς, προκαλώντας την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
«Η βροχή τελικά ρέει πίσω στη θάλασσα, και επειδή είναι γλυκό και όχι αλμυρό νερό, είναι λιγότερο πυκνό από το θαλασσινό νερό μέσα στο οποίο πέφτει», λέει η Bradshaw. «Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να σχηματίσει ένα καπάκι στην επιφάνεια αντί να βυθιστεί και να κυκλοφορήσει».
Αυτό είναι σημαντικό επειδή έτσι δημιουργείται ουσιαστικά ένα σημείο διαχωρισμού μεταξύ του βαθύ ωκεανού και της επιφάνειας του ωκεανού που οδηγεί στο να θερμαίνονται τα βαθιά νερά. «Δεδομένου ότι μεγάλο μέρος του πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής ειδικότερα είναι γειωμένο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, τα θερμότερα νερά μπορούν να αλληλοεπιδράσουν με το πάγο από κάτω» υπογραμμίζει η επιστήμονας.
«Εάν η επιφάνεια του πάγου λιώσει, μπορεί να σχηματίσει λίμνες με νερό στο οποίο μπορούν να προστεθούν οι βροχοπτώσεις. Οι λίμνες από το λιωμένο νερό τείνουν να είναι μπλε παρά λευκές, δηλαδή είναι πιο σκούρες από τον πάγο που βρίσκεται από κάτω και ως εκ τούτου απορροφούν περισσότερο ηλιακό φως, γεγονός που τους κάνει πιο ζεστούς».
Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα φαινόμενο ντόμινο στο οποίο αυτά τα πιο σκούρα, πιο ζεστά νερά θα μπορούσαν να προκαλέσουν την τήξη του πάγου από μέσα προς τα έξω.
Συρρικνώνοντας τον πάγο
Έτσι, το χειρότερο σενάριο τώρα είναι το σεντόνι του πάγου όχι μόνο να λιώνει από μέσα - αλλά επίσης να συρρικνώνεται στην ακτογραμμή.
«Κοντά στην ακτή, ο πάγος ρέει γρηγορότερα σε ρυάκια πάγου και παγετώνες και χάνεται στον ωκεανό είτε ως λιωμένο νερό είτε ως παγόβουνα», λέει η Bradshaw στο CNN.
«Χωρίς νέες χιονοπτώσεις για να αντικαταστήσουν τον πάγο που χάνεται συνεχώς, το σεντόνι του πάγου θα χάσει μάζα».
Παρόλο που αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε κυρίως στην Ανταρκτική, σημαντικές αλλαγές στις θερμοκρασίες και την αλατότητα των ωκεανών σημειώθηκαν επίσης όχι μόνο στο Νότιο αλλά και στο Βόρειο Ημισφαίριο λόγω της τήξης του πάγου της Γροιλανδίας.
Αυτή η δραματική τήξη των παγετώνων του κόσμου θα μπορούσε να οδηγήσει σε δραματικές αλλαγές στις καιρικές συνθήκες. Το πόσο σταθερό ή ασταθές είναι το σεντόνι πάγου της Ανταρκτικής, δεν έχει ακόμη καθοριστεί πλήρως. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σίγουρο και αυτό είναι ότι ο πάγος κινείται συνεχώς.
Μεσανατολικό - Γερμανία: Στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια €40 εκατ. στη Γάζα
Πραξικόπημα στη Μιανμάρ: Ξεπέρασαν τους 800 τα θύματα της καταστολής
Καλίν για Νετανιάχου: Είναι δολοφόνος βρεφών
