Η κούκλα Ελληνίδα που “σαρώνει” στο… Bollywood!
H Elli Avram με πατέρα από το χωριό Πρόχωμα και μητέρα Σουηδέζα, η Έλλη Αβραμίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σουηδία είναι για τους Ινδούς η στάρ τους. Η όμορφη κοπέλα μιλά για το Bollywood στο περιοδικό People.
Διαβάστε απόσπασμα από τη συνέντευξή της:
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το Bollywood και δεν έμεινες στη Σουηδία, όπου η μητέρα σου είναι γνωστή ηθοποιός;
Η πρώτη φορά που είδα ινδική ταινία ήταν όταν ήμουν 5 χρόνων και κόλλησα. Στα 15 πέτυχα ξανά στην τηλεόραση μια ινδική ταινία και τότε είπα στους γονείς μου πως θέλω να γίνω ηθοποιός του Bollywood. Δύο χρόνια αργότερα, το 2011, πήγα με τη μαμά μου στην Ινδία και μείναμε για δύο εβδομάδες, με στόχο να δω από κοντά πώς δουλεύει το καλλιτεχνικό σύστημα. Να συνειδητοποιήσω αν με ικανοποιεί και αν μπορώ να αντεπεξέλθω! Δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί πρώτα από όλα πρέπει να ψάξεις ατζέντη και δεν είναι απλή υπόθεση. Στην Ινδία υπάρχουν πάρα πολλά κορίτσια που έχουν όνειρα και φιλοδοξίες για να κάνουν καριέρα στο Bollywood, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Όταν τελικά βρήκα ατζέντη, έκλεισα τις πρώτες μου δουλειές (φωτογραφίσεις, διαφημιστικά), μετά πήρα μέρος σε ένα ριάλιτι, το Βig Boss (θυμίζει το Big Brother), και έτσι μπήκα στα σπίτια των Ινδών.
Ποια είναι τα δυνατά στοιχεία που πρέπει να έχει κάποιος για να κάνει καριέρα στο Bollywood;
Χρειάζονται, κατά τη γνώμη μου, περισσότερα ταλέντα από όσα πρέπει να έχει ένας χολιγουντιανός ηθοποιός. Στο Bollywood επιβάλλεται να χορεύεις, να τραγουδάς και, φυσικά, να παίζεις. Αυτό που με ξεχωρίζει από άλλες συναδέλφους μου είναι η καλή μου χορευτική κίνηση, αλλά και η ικανότητά μου να μαθαίνω γρήγορα τις χορογραφίες .
Το Bollywood είναι συντηρητικό. Π.χ., απαγορεύονται τα φιλιά ανάμεσα στους ήρωες.
Το Bollywood εκμοντερνίζεται, ακόμα και τα φιλιά αλλάζουν. Παλιά δίνονταν μόνο στο μάγουλο, τώρα πια έχουμε σκηνές που οι ήρωες φιλιούνται στο στόμα. Όμως, δεν με ενοχλεί το παλιό στιλ των ινδικών ταινιών, ήταν ρομαντικό!
Υπάρχουν διαφορές στα γυρίσματα μιας ινδικής ταινίας και μια δυτικής;
Δεν έχω ιδιαίτερη πείρα από το δυτικό κινηματογράφο, αλλά αυτό που κάνουμε στη Ινδία και δεν συνηθίζεται αλλού είναι ότι πριν από κάθε γύρισμα μαζευόμαστε (το συνεργείο και οι ηθοποιοί) και κάνουμε προσευχή για να έχουμε θετική ενέργεια, με την ευχή να πάνε όλα καλά! Ένα άλλο σημείο που διαφοροποιεί τους Δυτικούς από τους Ινδούς είναι η αίσθηση του χρόνου. Οι Ινδοί αργούν πάντα και το θεωρούν αυτονόητο και δεδομένο. Πάντα λένε «σε πέντε λεπτά», αλλά μάλλον το λένε γιατί ακούγεται πιο ωραίο και έτσι μαζεύονται πολλά πεντάλεπτα. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος πότε θα ολοκληρωθεί το γύρισμα.
Τα ινδικά ΜΜΕ αναφέρονται στην ελληνική καταγωγή σου;
Συχνά με αποκαλούν «Ελληνίδα θεά» και είμαι πολύ περήφανη όταν μιλούν με κολακευτικά λόγια για την ελληνική πλευρά του χαρακτήρα μου.
