Χτύπα γερά τα πόδια στη γη, κάνε το σαματά σου και χάραξε την ιστορία σου!
Μα έλα να σου πώ. Άναψε ενα τσιγάρο και κάτσε δίπλα μου. Ολάκερη η ζωή μας, μια βουτιά στα βαθιά δεν είναι; Πότε σταμάτησες να παλεύεις; Σάμπως νομίζεις πώς θα έχεις και πολλές χαρές στη ζωή σου; Λίγες θα είναι μα φρόντισε να τις έχεις για πολύ.
Ψάξε για τη ποιότητα κι’ας είναι για λίγο. Η ποσότητα θα σαπίσει κάποτε.
Κοίτα μη μπερδέψεις το μπορώ σου με το θέλω, γιατί θα γίνεις άπληστος, εγωιστής χωρίς ουσία και προσωπικότητα.
Μάζεψε εμπειρίες ζωής, μα κοίτα μη χάσεις τη ψυχή σου.
Είναι άσχημο το νταραβέρι εκεί έξω.
Να είσαι εκεί που θέλεις, όχι εκεί που έχεις ανάγκη, γιατί δεν θα μάθεις ποτέ πως είναι να αγαπάς.
Να φεύγεις από κεί που βλέπεις πως δεν είσαι χαρούμενος.
Θέλει μαγκιά να λες είμαι καλά και να το εννοείς.
Πρόσεξε γιατί πολλοί θα τζογάρουν τη ψυχή σου με αντάλλαγμα μια αγκαλιά που θα κλείσει για σένα όταν πια δεν θα έχουν να πάρουν κάτι άλλο απο εσένα και τότε θα απογοητευτείς.
Όχι με αυτούς, αλλά με τον εαυτό σου.Εκείνοι ήταν μέχρι εκεί.
Όχι εσύ όμως.
Να είσαι παρορμητικός, μα όχι να κάνεις τα ίδια λάθη συνέχεια.
Κι’αν νιώσεις πως πνίγεσαι και ασφυκτιάς, έτσι είναι.
Ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός της αυτοσυντήρησης. Φύγε και άλλαξε εικόνες.
Η μιζέρια τρέφεται από τους εφιάλτες σου.Σταμάτα να την ταίζεις.
Φύγε, φύγε, από αυτούς τους “δεν ξέρω”, δεν νομίζω”, δεν μπορώ”.
Κάθε απαγορευτικό τους,άγκυρα καρφωμένη στον πάτο για τη ζωή σου.
Κι’αν χάσεις από δίπλα σου ανθρώπους λες;
Να είσαι σίγουρος πως τα αληθινά δεν λόγιαζουν χιλιόμετρα…
Κανείς δεν χάνεται αν δεν το θέλει και όλοι βρίσκονται, όταν πραγματικά θέλουν να βρεθούν.
Κι’αν γέμισε σαπίλα εκεί έξω και νιώσεις πως δεν έχεις από κάπου να πιαστείς, μη φοβηθείς. Χτύπα γερά τα πόδια σου στη γή.
Κάνε τον σαματά σου.
Είσαι εδώ,για να γράψεις τη δική σου ιστορία.
Εσύ και μόνο..
Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη
