Σοκάρει η φωτογραφία παιδιού με αυτισμό που ζει δεμένο στο κρεβάτι
Έκκληση στην πολιτεία και το Υπουργείο Υγείας κάνει μέσω ανοιχτής επιστολής, ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, αλλά και του Σωματείου Εργαζομένων ΨΝΑ «Δρομοκαΐτειο», Μιχάλης Γιαννάκος, για αυτιστικό παιδί που βρίσκεται υπό καθήλωση εδώ και ενάμιση χρόνο σε θάλαμο του νοσοκομείου.
Στην επιστολή του ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ αναφέρει ότι η ίδια η μητέρα του αυτιστικού παιδιού ήταν αυτή που τον παρακάλεσε να δημοσιοποιήσει το θέμα, με σκοπό να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι και το παιδί της να μεταφερθεί σε ειδικό ξενώνα για παιδιά με αυτισμό, ώστε να έχει καλύτερη ιατρική αντιμετώπιση από αυτή που του παρέχουν στο Δρομοκαΐτειο.
Όπως αναφέρεται στην επιστολή που δημοσιεύει το iatropedia: «Η μητέρα απευθύνθηκε παντού, αλλά βρήκε κλειστές πόρτες. Έστω τώρα ας λυθεί το πρόβλημα. Το παιδί αξίζει μία καλύτερη τύχη».
Ο κ. Γιαννάκος στην επιστολή περιγράφει αναλυτικά τις μεσαιωνικές συνθήκες νοσηλείας του 22χρονου, ο οποίος παραμένει σε μόνιμη καθήλωση, δεμένος με ιμάντες στο κρεβάτι του.
«Το κρεβάτι του για να μην κουνιέται στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί βιδώθηκε στο πάτωμα. Το παιδί βρίσκεται μόνιμα σε ένα δωμάτιο απομόνωσης» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Τιμωρείται σαν εγκληματίας»
Ο αυτιστικός τρόφιμος του Δρομοκαΐτειου φιλοξενείται στην ψυχιατρική κλινική, καθώς δεν υπάρχει κρεβάτι σε κατάλληλη δομή για παιδιά με αυτισμό.
Αποτέλεσμα είναι να βρίσκεται νύχτα μέρα κλειδωμένος στο δωμάτιό του, ενώ δεν βγαίνει ποτέ ούτε μια βόλτα στο προαύλιο του νοσοκομείου.
«Πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις και να σου λέει θέλω να πάω στο χωριό μου τώρα τα Χριστούγεννα και αυτό να μην μπορεί να γίνει. Να προσπαθεί να παίξει μπάλα στο δωμάτιό του με δεμένα τα πόδια. Τιμωρείται ως ο χειρότερος εγκληματίας επειδή έχει την ατυχία να πάσχει από αυτισμό. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η τύχη» υποστηρίζει ο Μιχάλης Γιαννακός.
Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ προσάπτει ευθύνες στο «ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας»:
«Το κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξόδεψαν εκατομμύρια ευρώ για να ζουν αυτά τα παιδιά σε προστατευόμενους ξενώνες, διαμερίσματα μιας και στο σπίτι τους είναι αδύνατον να τα φροντίσει η οικογένειά τους. Που πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Τι γίνεται τώρα; Οι έχοντες την εξουσία θυμούνται τώρα παραμονές εορτών τα άτομα με αυτισμό και άλλες αναπηρίες και τα επισκέπτονται εθιμοτυπικά. Τι θα έλεγαν σε αυτό το παιδί που το καταδικάζουν να ζει καθηλωμένο χειροπόδαρα σε ένα δωμάτιο στο κρεβάτι του σε όλη του τη ζωή; Καμία λύση στο πρόβλημα παρά τις προσπάθειές μας. Παρά τη δημόσια κατακραυγή».
