Παρουσιάζεται απόψε το βιβλίο«Ο Ανθρωπολογικός Τύπος της Αποανάπτυξης – Τοπικοποίησης» των Γιώργου Κολέμπα και Γιάννη Μπίλλα στο Πολύκεντρο Νεολαίας (Ανδρόγεω 4), στις 7μ.μ.
Για το βιβλίο, που ήδη πραγματοποιεί την 4η ανανεωμένη έκδοσή, του θα μιλήσουν:
ο Γιώργος Κοκκινάκος, ψυχίατρος, τ. διευθυντής Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων
ο Γιώργος Σταματόπουλος, δημοσιογράφος στην Εφημερίδα των Συντακτών και
ο Γιάννης Μπίλλας συγγραφέας του βιβλίου
Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό σε σχέση με τα προτάγματα της «ανάπτυξης» και τις επιπτώσεις τους στον ψυχισμό των ανθρώπων.
Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στο επίμετρο του βιβλίου, ο καπιταλισμός, πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του, κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε έναν ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, επιθετικό, ενεργοβόρο, καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του "εγώ" και όχι του "εμείς".
Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής. Ο ανθρωπολογικός τύπος της ιδιώτευσης, της απάθειας, της συναλλαγής και της αλλοτρίωσης είναι μέρος του προβλήματος που έχουμε να επιλύσουμε. Είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε άλλα νοήματα, άλλες σημασίες και άλλα προτάγματα στη ζωή μας, με τα οποία θα αξίζει να ζει κανείς σήμερα και όχι να περιμένει την έφοδο στα "χειμερινά ανάκτορα".
Διότι ο άνθρωπος, εκτός από κοινωνική κατασκευή, είναι ταυτόχρονα και δημιουργός της ζωής του. Ο ετερόνομος άνθρωπος που, ως καταναλωτής, υπακούει και εκτελεί νόμους, εντολές και αφηγήσεις άλλων, χωρίς να συμμετέχει ο ίδιος στη λήψη των αποφάσεων, είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί από τον αυτόνομο τύπο ανθρώπου, εκείνου που αυτοθεσμίζεται, που διαμορφώνει, δηλαδή, ο ίδιος τους θεσμούς και τους αναιρεί, αν χρειαστεί.
Το δικαίωμα του "συνανήκειν" είναι σύμφυτο με το δικαίωμα του "συναποφασίζειν" και είναι ίσως ο μόνος τρόπος προαγωγής της αίσθησης της κοινότητας, και αυτό γιατί ο άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει στην κοινότητα των άλλων ανθρώπων ένα μέρος της ύπαρξής του που της το οφείλει.
Έτσι, καλλιεργείται και η ξεχασμένη στις μέρες μας αίσθηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στην κοινωνία. Η δημιουργία του νέου αυτού ανθρωπολογικού τύπου αποκτά στις μέρες μας τη διαδικασία του κατεπείγοντος, εφόσον μια αυτόνομη, δημοκρατική και οικολογική κοινωνία δεν μπορεί να απαρτίζεται, ούτε φυσικά και να δημιουργηθεί, από τον τύπο του ανθρώπου που δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία.
