Τη δική του εμπειρία από τον θάλαμο αρνητικής πίεσης μέσα στον οποίο μπαίνει μαζί με τον ασθενή, καταθέτει ο Ευθύμης Φασουλάκης, τεχνολόγος - ακτινολόγος του ΠΑΓΝΗ, με ανάρτησή του στο διαδίκτυο.
Μιλά για τα συναισθήματά του μέσα στον απομονωμένο χώρο, τη συνομιλία με τον ασθενή που έχει τη δική του αγωνία, αλλά και την ικανοποίηση που νιώθει όταν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Παράλληλα καλεί όλους μας να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών και να μένουμε στο σπίτι.
Διαβάστε την ανάρτηση του κ. Φασουλάκη:
Πραγματικά συγκινητικό αυτό που έγινε...
Ανήκω και γω στους λεγόμενους υγειονομικούς 1ης γραμμής.
Λόγω της δουλειάς μου, ήρθα και θα έρθω σε επαφή μέσα στο θάλαμο αρνητικής πίεσης με ανθρώπους που έχουν νοσήσει.
Θα ήθελα να σας μεταφέρω την εμπειρία μου, όταν με κάλεσαν στο 1ο περιστατικό πριν λίγες μέρες, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά για να μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε πως η πραγματική αναγνώριση της δουλειάς μας, θα φανεί όταν αντιληφθείτε πόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ στα σπίτια σας αυτό το διάστημα...
Οι στιγμές και τα λεπτά που χρειάστηκαν μέχρι να φορέσω τον εξοπλισμό μου και να διασφαλίσω πως όλα είναι εντάξει περνούν ακόμα από το μυαλό μου...
Το ίδιο και οι εικόνες από την στιγμή που η νοσηλεύτρια έκλεισε την πόρτα στον θάλαμο αρνητικής πίεσης και έμεινα μέσα εκεί.
Εγώ, ο ασθενής, ο Κος Π. και το τέρας....
Το τέρας είναι ο ιός, είναι όμως και ο φόβος που υπάρχει στην ατμόσφαιρα του θαλάμου αρνητικής πίεσης, όχι γιατί δεν ξέρεις τι να κάνεις, μιας και το προηγούμενο διάστημα η εκπαίδευση μας ήταν συνεχής και πλήρης, αλλά γιατί εκείνη την στιγμή κουβαλάω στην πλάτη μου ένα βαρύ φορτίο...
1. Να κάνω σωστά τη δουλειά μου
2. Να κάνω τη δουλειά μου με ασφάλεια
3. Να ηρεμήσω τον ασθενή ο οποίος είναι σε πανικό λόγω της κατάστασης του και λόγω του τρόμου που έχουν δημιουργήσει τα διάφορα ΜΜΕ.
4. Να τελειώσω και να διασφαλίσω πως έχω τηρήσει 1000% τα μέτρα ασφαλείας κατά τη διαδικασία που αφαιρώ τη στολή μου.
Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, άθελά μου θα μεταφέρω τον ιο στους συνανθρώπους μου...
Η αδρεναλίνη και οι παλμοί χτυπάνε κόκκινο, η ατμόσφαιρα σε αυτό το δωμάτιο γίνεται αποπνικτική, το καρδιοχτύπι έντονο, όμως η σκέψη πως πρέπει να τηρήσω τα παραπάνω είναι τόσο δυνατή που με κρατάνε σε φοβερή ένταση..
Τελειώνουν όλα.
Βγαίνω από το θάλαμο με τη βοήθεια των νοσηλευτριών μας, οι οποίες σαν φυλακες άγγελοι πίσω από τζάμι παρακολουθούσαν όλη τη διαδικασία, έτοιμες να επέμβουν αν κάτι δεν πήγαινε καλά...
Το χαμόγελο και το thumb up των κοριτσιών αυτών λίγο πριν βγω μοιάζει με την κορδέλα που κόβει ο 1ος δρομέας στο μαραθώνιο, λίγο πριν πέσει εξουθενωμένος στο ταρτάν!
Όλα πήγαν καλά!
Ο ιος παρέμεινε στο θάλαμο, να κάνει "παρέα" στον ασθενή μας τον Κο Π. ο οποίος λίγο ηρέμησε με την κουβέντα μας τα 5-7' που έμεινα στο θάλαμο και όχι, δεν "πέρασε" στο εσωτερικό του νοσοκομείου!
Τον νίκησα δηλαδή γιατί είναι ύπουλος και ψάχνει ευκαιρία να "την κάνει"!
Όχι μαζί μου, όχι απόψε κοροναϊε!
Λίγο μετά η ακτινογραφία που βγάλαμε είναι καλή!
Ξεφυσάω δυνατά και συνεχίζω την εφημερία μου...
Σε λίγο πρέπει να αλλάξω βάρδια και να πάω να ξεκουραστώ μέχρι την επόμενη μέρα που θα χρειαστεί να έρθω ξανά σε "κόντρα" με τον κοροναϊο.
Και εδώ χρειαζόμαστε ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ...
Σας ευχαριστούμε πολύ για το χειροκρότημα σας!
Ήταν ανατριχιαστικά συγκινητικό όλο αυτό που κάνατε για εμάς.
Αλλά...
Μείνετε στα σπίτια σας, ακολουθήστε τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και δώστε μας τη χαρά σε λίγες εβδομάδες ή μήνες, σε όλους εμάς τους υγειονομικούς, να βγούμε έξω από τα νοσοκομεία μας και να χειροκροτήσουμε ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ για την πολύτιμη βοήθεια σας σε αυτή τη μάχη που δίνουμε καθημερινά...
