Τo Σαββατοκύριακο 24-25 Σεπτεμβρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικόλαου συμμετείχε στην 36η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση, που διοργανώθηκε από τον Ορειβατικό Σύλλογο Ηρακλείου, στα Αστερούσια Όρη.
Όπως κάθε χρόνο, ορειβάτες από όλους τους Ορειβατικούς Συλλόγους της Κρήτης με συνδετικό κρίκο την αγάπη για την ορεινή φύση, συναντήθηκαν για να περπατήσουν μαζί, να ανταλλάξουν εμπειρίες και να ανανεώσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Ο Ορεβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου συμμετείχε στη "γιορτή του βουνού" κατά την διάρκεια της 36ης Παγκρήτιας Ορειβατικής Συνάντησης. Σε σχετική ανακοίνωης αναφέρεται:
«Ο Σύλλογος μας συμμετείχε στη “γιορτή του βουνού” με μια ολιγομελή αλλά ενθουσιώδη ομάδα. Ξεκινήσαμε το Σάββατο το μεσημέρι για το πολύωρο ταξίδι προς τα Καπετανιανά, στο Νότο του νομού Ηρακλείου. Διασχίσαμε την εύφορη και διάσπαρτη από χωριά πεδιάδα της Μεσσαράς, και μετά από 8 χλμ απότομης ανάβασης σε ένα ξηρό και φτωχό σε βλάστηση τοπίο, αντικρίσαμε κατάπληκτοι τα Καπετανιανά, το μικρό γραφικό χωριό που κρέμεται πάνω από το Λιβυκό.
Στην εσχατιά της Κρήτης, φωλιασμένο στην οροσειρά των Αστερουσίων, σε υψόμετρο 800μ. δείχνει εντελώς ξεκομμένο από κάθε άλλη κατοικημένη περιοχή. Οι κάτοικοι του το εγκατέλειψαν πριν από 40 περίπου χρόνια για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στον κάμπο, όμως ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια. Καλλιτέχνες και άνθρωποι του “πνεύματος” από την πρωτεύουσα ανακάλυψαν το χωριό, αγόρασαν και ανακαίνισαν τα πετρόκτιστα σπίτια και το χωριό μεταμορφώθηκε σε ησυχαστήριο και τόπο συνάθροισης. Παράλληλα δημιουργήθηκε μια εξαιρετική ξενοδοχειακή μονάδα, που ανακαίνισε πολλά από τα εγκαταλελειμμένα σπίτια με σεβασμό στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Έτσι το χωριό απέκτησε νέα πνοή, γραφικότητα και γοητεία. Χτισμένο σε ένα φυσικό “μπαλκόνι” με απέραντη θέα στο Λιβυκό πέλαγος και στην ιερή κορυφή του Κόφινα, στο σημείο που ο ορίζοντας συναντά τη θάλασσα και το βουνό, η ιστορία συναντά τον μύθο και η πνευματικότητα τη σύγχρονη κρητική φιλοξενία, τα Καπετανιανά έχουν γίνει σήμερα προορισμός για απαιτητικούς επισκέπτες.
Οι “οικοδεσπότες” της διοργάνωσης μας υποδέχτηκαν στο χωριό, όπου συγκεντρώθηκαν περίπου 300 συνοδοιπόροι από όλα τα μέρη της Κρήτης. Οι θυελλώδεις βόρειοι άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή, ανάγκασαν τους διοργανωτές να τροποποιήσουν το πρόγραμμα. Η διανυκτέρευση αρχικά είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Λουσούδι, στον χώρο της πρόσφατα ανακαινισθείσας Μονής των Τριών Ιεραρχών (σημαντικό κέντρο γνώσης, αντιγραφής και διατήρησης της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας). Τελικά όμως περάσαμε τη νύχτα σε πιο απάνεμη τοποθεσία κοντά στο χωριό, με τις πολυάριθμες σκηνές που στήσαμε να προσθέτουν μια πολύχρωμη πινελιά στο ορεινό τοπίο.
Τα πολλά ....μποφόρ και την παγωνιά της νύχτας “εξουδετέρωσε” η άψογη φιλοξενία και φροντίδα από τα μέλη του Ε.Ο.Σ Ηρακλείου, το καλό φαγητό, τα δώρα και η πλούσια ψυχαγωγία που περιλάμβανε θεατρικά δρώμενα και κρητικό γλέντι. Κάτω από τον φαντασμαγορικό έναστρο ουρανό διασκεδάσαμε μέχρι αργά, μοιραστήκατε αλησμόνητες στιγμές και εμπειρίες και ανανεώσαμε το ετήσιο ραντεβού για το 2017.
Το πρωί της Κυριακής το πρόγραμμα περιλάμβανε 4ωρη πεζοπορία και ανάβαση στην ιερή κορφή των Αστερουσίων, στον Κόφινα. Σε υψόμετρο 1231μ. οι Μινωίτες ίδρυσαν το ψηλότερο ίσως ιερό κορυφής στην Κρήτη, ένα ιερό χώρο που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 7ου αιώνα. Στη συνέχεια ήρθε ο χριστιανισμός και μαζί το πέτρινο ξερολιθικό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Όμως τα ίχνη της παλιάς πίστης δεν έχουν ξεριζωθεί εντελώς. Ακόμη επιβιώνει το πανάρχαιο έθιμο της δεντρολατρείας: οι καρποί από τις τρεις ιερές μηλίτσες που βρίσκονται στην βόρεια πλευρά του βουνού μαζεύονται από τους πιστούς, ευλογούνται από τον ιερέα και μοιράζονται στους πιστούς. Τα μικροσκοπικά “μήλα του Κόφινα” που μοιάζουν με ρεβύθια, πιστεύεται ότι διαθέτουν ανεξήγητες θεραπευτικές ιδιότητες!
Το πρόγραμμα και πάλι προσαρμόστηκε στις καιρικές συνθήκες, επειδή λόγω των ισχυρών ανέμων η προγραμματισμένη ανάβαση στην κορυφή κρίθηκε επικίνδυνη. Εναλλακτικά περπατήσαμε από τα Καπετανιανά μέχρι το Λουσούδι κοντά στη βάση του Κόφινα, σε μια συναρπαστική πεζοπορία στις πλαγιές των Αστερουσίων.
Η οροσειρά των Αστερουσίων διατρέχει ολόκληρο το νότιο τμήμα του Νομού Ηρακλείου παράλληλα με την ακτή, σαν τείχος που προστάτευε άλλοτε τα σωθικά της Κρήτης από το βλέμμα και τις βλέψεις των πειρατών. Το βουνό Κόφινας πήρε το όνομα του από το σχήμα της κορυφής του που από τα βόρεια μοιάζει με κοφίνι βαλμένο ανάποδα. Είναι ένα βουνό με “δύο πρόσωπα”: από τα βόρεια η κορυφή του φαίνεται πλατιά και επίπεδη, ενώ από την αντίθετη πλευρά μοιάζει περισσότερο με στρογγυλεμένη πυραμίδα. Και το τοπίο στον Κόφινα έχει δύο όψεις: στη νότια πλευρά υπάρχουν γκρίζα βράχια και αραιό πευκοδάσος, ενώ στη βόρεια το τοπίο θυμίζει αφρικανική έρημο, καθώς λόγω της υπερβόσκησης δεν υπάρχει καθόλου βλάστηση. Η γεωλογική δομή είναι ένα άναρχο ανακάτεμα από ασβεστόλιθους και σχιστόλιθους. Αυτό επιτρέπει να σχηματίζονται παράξενοι σχηματισμοί βράχων, βαθιά και απότομα φαράγγια, ένα τοπίο ασυνήθιστο, ερημικό, αλλά και πολύ επιβλητικό.
Σε αυτό το μοναδικό τοπίο, δεσπόζει η κορυφή του Κόφινα, που σαν ένα αλλόκοτο καρφί σημαδεύει τον ουρανό, προσκαλώντας όποιον το κοιτάζει να θέλει να το κατακτήσει. Παράλληλα το Λιβυκό ξεπροβάλλει από παντού, ανάμεσα από τους βραχώδεις σχηματισμούς. Το τρικυμισμένο πέλαγος απλώνεται απέραντο χαμηλά, και τα φουρτουνιασμένα ασπρογάλαζα νερά του σε προσκαλούν να ανοίξεις αυθόρμητα (σαν άλλος Δαίδαλος) τα φτερά σου και να πετάξεις μαζί με τα αρπακτικά πουλιά και τους γλάρους, από πάνω του.
Φύγαμε το απόγευμα γεμάτοι αλησμόνητες εντυπώσεις και με σχέδια για καινούριες διαδρομές στην περιοχή, με συνοδοιπόρους την επόμενη φορά τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου.
Φωτογραφίες και περισσότερες πληροφορίες στο blog (pezopories.blogspot.gr) και στη σελίδα του Συλλόγου στο facebook».
