Θυελλώδεις διαμαρτυρίες, έχει προκαλέσει η καταδικαστική απόφαση των τριών 14χρονων μαθητών του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου που τιμωρήθηκαν με 80 ώρες κοινωνικής εργασίας, για την κατάληψη που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Κι ενώ το θέμα έφτασε μέχρι τον Άρειο Πάγο και τη Βουλή και στα δημοσιογραφικά γραφεία φτάνουν συνεχώς ανακοινώσεις και ψηφίσματα κατά της καταδίκης των μαθητών και κυρίως κατά της απόφασης του διευθυντή να απευθυνθεί για τη λήξη της κατάληψης στον εισαγγελέα, το «Ρ» προκειμένου να υπάρξει αντικειμενική και όχι μονομερής ενημέρωση, δίνει βήμα στον κ. Σωκράτη Ντριάνκο, ώστε να εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.
Ο Διευθυντής του 1ου Γυμνασίου εξηγεί με λεπτομέρειες στο rethemnosnews.gr τι ακριβώς συνέβη τις ημέρες της κατάληψης του Σεπτεμβρίου του 2016, τονίζοντας εξ αρχής, ότι μοναδικό του μέλημα ήταν και είναι η ασφάλεια των 347 ανηλίκων μαθητών που φοιτούν στο σχολείο που διευθύνει.
Ξεκινώντας από την πρώτη μέρα της κατάληψης ο ίδιος περιγράφει:
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου
«Πήγα όπως πάντα στο σχολείο στις 6:30 το πρωί, ως διευθυντής του σχολείου πάω πρώτος και φεύγω τελευταίος. Βρήκα την κεντρική καγκελόπορτα με αλλαγμένη κλειδαριά. Μέσα βρίσκονταν τρεις μαθητές που με ενημέρωσαν ότι το σχολείο τελεί υπό κατάληψη. Δίπλα στην κεντρική καγκελόπορτα υπάρχει μια μικρότερη πόρτα η οποία είναι συνδεδεμένη με θυροτηλέφωνο για ν’ ανοίγουμε σε γονείς ή σε άλλους που έρχονται στο σχολείο. Από αυτή τη μικρή πόρτα μπήκα με το κλειδί μου, εξηγώντας στα παιδιά ότι έπρεπε να πάω στο γραφείο μου για να κάνω κάποιες διαδικασίες για την επίσκεψη που είχαμε να κάνουμε ως σχολείο στη Βουλή. Φτάσαμε συζητώντας μέχρι το γραφείο μου κι εκεί ρώτησα τα παιδιά, ποια είναι τα αιτήματά τους. Μου απάντησαν ότι: δεν έχουν μπάλες στα διαλείμματα, βουίζουν οι ανεμιστήρες στις τάξεις, υπάρχει υγρασία σε κάποια αίθουσα… Καθώς δεν βρέθηκε πεδίο συνεννόησης βγήκα έξω όπως μου ζήτησαν, και άρχισα να τηλεφωνώ στους γονείς των τριών παιδιών. Του ενός η μητέρα μου είπε ότι βρίσκεται εκτός Ρεθύμνου και θα ερχόταν στο σχολείο να επιληφθεί του θέματος, του δεύτερου ότι γνώριζε για την κατάληψη και ότι έχει αιτήματα που πρέπει να ικανοποιηθούν. Στο τρίτο τηλεφώνημα απάντησε το ίδιο το παιδί και είπε ότι εκείνο έχει το κινητό που είχε δηλωθεί σε μας, ως κινητό της μητέρας.
Περίμενα έξω να έρθουν και οι υπόλοιποι καθηγητές και ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του σχολείου μας για να δούμε τι θα κάνουμε. Μετά τις 7:30 άρχισαν να φέρνουν οι γονείς τα παιδιά και με ρωτούσαν αν θα τ’ αφήσουν ή όχι, λόγω της κατάληψης. Τους είπα ότι θα κάνουμε προσπάθειες κι αν μας αφήσουν οι μαθητές θα ανοίξει το σχολείο.
Οι μαθητές βέβαια έμπαιναν στο σχολείο, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Όταν ήρθε ο πρόεδρος γονέων ο κ. Ζαμπετάκης του επέτρεψαν να μπει μαζί με την υποδιευθύντρια του σχολείου την κ. Μιχάλη. Μίλησαν κι εκείνοι με τα παιδιά, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Οι καθηγητές συνήθως φεύγουν όταν έχει κατάληψη, αλλά εγώ ήμουν υποχρεωμένος να μείνω. Δεν μπορούσα ν’ αφήσω ανήλικα παιδιά μόνα τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ήρθαν και άλλοι εξωσχολικοί, ως προς αυτό το σχολείο που κατά δηλώσεις των μαθητών ήταν από άλλα σχολεία. Το απόγευμα τους ζήτησα ν’ αφήσουν το σχολείο, εξηγώντας τους, ότι δε θα ήθελα να μείνουν τη νύχτα μέσα, γιατί τα παιδιά ήταν ανήλικα και η ευθύνη των δασκάλων είναι πολλή μεγάλη. Τα συνοδεύουμε, τα επιβλέπουμε και τα προσέχουμε για να μην τους συμβεί κάτι. Και πάλι όμως δε καταφέραμε να συνεννοηθούμε.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας σε επικοινωνία που είχα με τον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κ. Ταξάξη μου είπε ότι θα έρθει πολύ νωρίς προκειμένου να βοηθήσει και να λήξει η κατάληψη».
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου
«Το πρωί 6 – με 6:30 πράγματι ο κ. Ταξάκης ήρθε στο σχολείο, φυσικά ήμουν εκεί αλλά και πάλι δε βρέθηκε πεδίο συνεννόησης. Πήγε 8 ήρθε και πάλι ο πρόεδρος γονέων και κηδεμόνων, οι συνομιλίες συνεχίστηκαν, αλλά κατέληξαν και πάλι άκαρπες. Ωστόσο, υπήρξε κι ένας μικροτραυματισμός ενός παιδιού, αλλά ήμασταν εκεί κι αμέσως μπήκε η κ. Μιχάλη και το βοήθησε.
Καθώς δεν είχαν γίνει ακόμα εκλογές και δεν υπήρχε 15μελές, ρώτησα με ποιον θα μιλώ και ένας συγκεκριμένος μαθητής μου είπε, με μένα θα μιλάς. Το μεσημεράκι του τηλεφώνησα και του είπα, ότι ήδη κάποιος χτύπησε μήπως και τον πείσω να λήξει η κατάληψη. Να θυμίσω ότι και στην περσινή κατάληψη κάποιος μαθητής έσκισε το χέρι του σε σπασμένο τζάμι, ενώ αναφέρθηκαν και άλλα περιστατικά τραυματισμών σε καταλήψεις και ανησύχησα ακόμα περισσότερο.
Νιώθοντας υπεύθυνος για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών επέμεινα στο να λήξει η κατάληψη. Με είπαν ευθυνόφοβο, αλλά εγώ δεν μπορούσα να περιμένω να συμβεί πρώτα το κακό κι ύστερα ν’ αναζητήσουμε τις ευθύνες και το τι έπρεπε να είχε γίνει από πριν.
Ενημέρωσα τους μαθητές ότι υπάρχει νομοθεσία και ότι θα απευθυνθώ στην αρμόδια αρχή που είναι ο εισαγγελέας υπηρεσίας. Να πάτε όπου θέλετε ήταν η απάντηση. Έτσι την Τρίτη το μεσημέρι πήγα στο εισαγγελέα και κατέθεσα το έγγραφο ενημέρωσης σύμφωνα με το άρθρο 37 του Ποινικού Δικαίου. Από κει και πέρα αναλαμβάνουν οι δικαστικές αρχές.
Τις δύο νύχτες που το σχολείο τελούσε από κατάληψη περνούσα συνέχεια από έξω καθώς ανησυχούσα για παιδιά που βρίσκονταν μέσα.
Ο μόνος στόχος, και το μοναδικό μου μέλημα ήταν να μην υπάρξει ούτε σωματικός ούτε ψυχικός τραυματισμός στα παιδιά, γιατί γνωρίζω καλά ότι παιδιά των μικρότερων τάξεων πιέστηκαν για να υπογράψουν ότι συμφωνούν, ενώ πολλοί μαθητές που ήθελαν να φύγουν να γυρίσουν στο σπίτι τους, δεν τους άνοιγαν να βγουν. Υπογραμμίζω ότι είμαι ο υπεύθυνος για 347 ανήλικους μαθητές, η ευθύνη μου είναι μεγάλη. Η κατάληψη τελικά έληξε την Τετάρτη το μεσημέρι 28 Σεπτεμβρίου»
«Ήταν δική μου η απόφαση»
Ο κ. Ντριάνκος ανέφερε ότι η απόφαση να απευθυνθεί στον εισαγγελέα ήταν αποκλειστικά δική του, ενώ παραδέχτηκε ότι κάποιοι, ανάμεσά τους και ο κ. Ταξάκης, τον συμβούλεψαν να μην πάει στον εισαγγελέα. «Ναι με συμβούλεψαν να μην πάω, αλλά την ευθύνη για να μην πάθουν κάτι τα παιδιά, την έχω εγώ. Άρα εγώ έπρεπε να ενεργήσω».
Σχολιάζοντας την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, αρκέστηκε να πει, «Λείπει μόνο από την τελευταία σειρά, τον καταδικάζουμε σε θάνατο στην πυρά, όπως στην Ιερά Εξέταση».
Και πρόσθεσε: «Δεν περιμένω και δεν περίμενα να συμφωνήσουν όλοι μαζί μου, ο καθένας έχει την άποψή του. Υπάρχουν συνάδελφοι, οι οποίοι δεν συμφώνησαν και δεν συμφωνούν με την αναφορά μου στην εισαγγελία, δεν συμφωνούν όμως πολύ περισσότερο με την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου. Από την άλλη υπάρχουν επίσης και αρκετοί συνάδελφοι, που συμφωνούν μαζί μου, γιατί κι εκείνοι θεωρούν ότι προηγείται η ασφάλεια των παιδιών. Όπως υπάρχουν και γονείς που ήρθαν και μου έδωσαν συγχαρητήρια».
