Ο Μητροπολιτης Ρεθύμνης στην ενθρόνιση του Πέτρας και Χερρονήσου

Ο Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Ρε­θύ­μνης και Αυ­λο­πο­τά­μου κ. Ευ­γέ­νι­ος, το Σάβ­βα­το 23η Ι­α­νου­α­ρί­ου 2016, πα­ρέ­στη στην Εν­θρό­νι­ση του Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Πέ­τρας και Χερ­ρο­νή­σου κ. Γε­ρα­σί­μου, στον Ι­ε­ρό Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Να­ό της Με­γά­λης Πα­να­γί­ας Νε­α­πό­λε­ως Λα­σι­θί­ου, και προ­σε­φώ­νη­σε τον νέ­ο Μη­τρο­πο­λί­τη εκ Προ­σώ­που της Αυ­τού Θει­ο­τά­της Μα­κα­ρι­ό­τη­τος, του Πά­πα και Πα­τρι­άρ­χου Α­λε­ξαν­δρεί­ας και πά­σης Α­φρι­κής κ.κ. ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΟΥ του Β΄. Πα­ρα­τί­θε­ται το κεί­με­νο της Προ­σφω­νή­σε­ως του Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του Ρε­θύ­μνης και Αυ­λο­πο­τά­μου κ. Ευ­γε­νί­ου.

«Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε Μη­τρο­πο­λί­τα Πέ­τρας και Χερ­ρο­νή­σου,
πο­λυ­φί­λη­τε εν Χρι­στώ α­δελ­φέ, κ.κ. Γε­ρά­σι­με,

Η Α­γί­α του Χρι­στού Με­γά­λη Εκ­κλη­σί­α, το Πάν­σε­πτον Οι­κου­με­νι­κόν Πα­τρι­αρ­χεί­ον, και η Α­γι­ω­τά­τη θυ­γά­τηρ Αυ­τής, η Α­πο­στο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α της Κρή­της, χαί­ρου­σι σή­με­ρον ε­πί τη θέ­σει του λύ­χνου ε­πί την λυ­χνί­αν της ι­στο­ρι­κής Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως Πέ­τρας και Χερ­ρο­νή­σου, Α­γί­ας ε­κλο­γά­δος του Χρι­στού, δι­α­κρα­τού­σης εν­τό­νως τα της ευ­σε­βεί­ας και του ορ­θο­δό­ξου πο­λι­τι­σμού ζώ­πυ­ρα, «ό­σα ε­στίν α­λη­θή, ό­σα σε­μνά, ό­σα δί­και­α, ό­σα α­γνά, ό­σα προ­σφι­λή, ό­σα εύ­φη­μα», τα ι­ε­ρά και τα ό­σι­α της α­μω­μή­του η­μών Πί­στε­ως και του ευ­σε­βούς Γέ­νους των Ορ­θο­δό­ξων. Χαί­ρου­σι ε­πί τη κα­τα­στά­σει της Σε­βα­σμι­ό­τη­τός σου εις μέ­ρι­μναν του Ι­ε­ρού Κλή­ρου, των Μο­να­στι­κών Α­δελ­φο­τή­των και του φι­λο­θέ­ου πλη­ρώ­μα­τος της Ι­ε­ράς ταύ­της Μη­τρο­πό­λε­ως, εις δι­α­δο­χήν του α­οι­δί­μου Με­γά­λου Προ­κα­τό­χου σου, Μη­τρο­πο­λί­του αυ­τής κυ­ρού Νε­κτα­ρί­ου, του κα­τά πάν­τα α­γί­ου, δι­δα­κτι­κού και με­γα­λο­πρε­πούς, ου ο έ­παι­νος πο­λύς εν τη Εκ­κλη­σί­α. Αλ­λά και εις δι­α­δο­χήν πλει­ά­δος ό­λης α­γί­ων Ι­ε­ραρ­χών, οί­τι­νες ευ­λο­γού­σιν α­πό των ι­ε­ρών ου­ρα­νί­ων θε­ω­ρεί­ων την εν­ταύ­θα έ­λευ­σίν σου.
Εν ταύ­τη τη α­γί­α και μο­να­δι­κή ώ­ρα, δι­α τε την Το­πι­κήν Εκ­κλη­σί­αν και δι­α σε προ­σω­πι­κώς, συγ­χαί­ρει με­τ’ αυ­τών και α­γάλ­λε­ται το Πα­λαί­φα­τον Πα­τρι­αρ­χεί­ον Α­λε­ξαν­δρεί­ας και πά­σης Α­φρι­κής και ο Σε­πτός Προ­κα­θή­με­νος αυ­τού, ο Πά­πας και Πα­τρι­άρ­χης ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΟΣ ο Β΄, ο εκ της ευ­άν­δρου Κρή­της, ο προ­ερ­χό­με­νος, ως και η Σε­βα­σμι­ό­της σου, εκ του ευ­ώ­δους Πε­ρι­βο­λί­ου της Ι­ε­ράς Μάν­δρας της Πα­να­γί­ας της Αγ­κα­ρά­θου.
Εν αι­σθή­μα­σι βα­θεί­ας τι­μής και ευ­φρο­σύ­νης, πα­ρί­στα­μαι εν τη ώ­ρα ταύ­τη και εν τη ευ­σή­μω ταύ­τη Εκ­κλη­σι­α­στι­κή Α­κο­λου­θί­α της Εν­θρο­νί­σε­ώς σου, εκ Προ­σώ­που της Αυ­τού Θει­ο­τά­της Μα­κα­ρι­ό­τη­τος, κο­μί­ζων εις σε, τον υ­π’ Αυ­τής πε­φι­λη­μέ­νον νέ­ον Άγ­γε­λον της εν Πέ­τρα και Χερ­ρο­νή­σω Εκ­κλη­σί­ας, τας συγ­χα­ρη­τη­ρί­ους προσ­ρή­σεις και τας εν­θέρ­μους Πα­τρι­αρ­χι­κάς ευ­χάς και Πα­τρι­κάς ευ­λο­γί­ας Αυ­τής. Ο Πά­πας και Πα­τρι­άρ­χης Α­λε­ξαν­δρεί­ας ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΟΣ χαί­ρει και συμ­πα­νη­γυ­ρί­ζει σή­με­ρον και α­να­φω­νεί εκ κέν­τρου της α­γα­πώ­σης σε καρ­δί­ας αυ­τού το «Ά­ξι­ος», δο­ξά­ζων, με­θ’ η­μών των πα­ρι­στα­μέ­νων εις την Εν­θρό­νι­σίν σου, το Πα­νά­γι­ον Ό­νο­μα του Τρι­σα­γί­ου Θε­ού και με­γα­λύ­νων το Παν­τευ­λό­γη­τον Ό­νο­μα της Πα­να­γί­ας της Ορ­φα­νής, η ο­ποί­α ως α­λη­θής και φι­λό­τε­κνος Μή­τηρ πε­ρι­σκέ­πει τα τέ­κνα Αυ­τής και κα­τευ­θύ­νει τους βη­μα­τι­σμούς των, ως και δι’ Αυ­τόν έ­πρα­ξε ο­δη­γού­σα προς την τρα­χεί­αν μεν αλ­λά γλυ­κυ­τά­την ο­δόν της Ι­ε­ρα­πο­στο­λής εν τη η­πεί­ρω του μέλ­λον­τος, ως ευ­καί­ρως α­καί­ρως κα­το­νο­μά­ζει την Α­φρι­κήν.
Χαί­ρει ο Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος και συγ­χαί­ρει με­τά της Εκ­κλη­σί­ας της Κρή­της, κα­λώς ε­πι­στά­με­νος τα πε­ρι­κο­σμούν­τα την Σε­βα­σμι­ό­τη­τά σου χα­ρί­σμα­τα, την σε­μνό­τη­τα, το ή­θος, την ι­ε­ρο­πρέ­πει­αν, την σο­βα­ρό­τη­τα, την α­γί­αν α­πλό­τη­τά σου και τας δα­ψι­λείς ευ­λο­γί­ας του Θε­ού κα­τά την ά­χρι τού­δε πο­ρεί­αν σου, τα ο­ποί­α θα α­ξι­ο­ποι­η­θώ­σι κα­τά τον κα­λύ­τε­ρον δυ­να­τόν τρό­πον εις την ποι­μαν­το­ρί­αν λα­ού ευ­γε­νούς και τε­τι­μη­μέ­νου, πα­ρα­δο­σι­α­κού, φι­λο­γε­νούς και φι­λο­πά­το­ρος, ως κα­τε­δεί­χθη κα­τά την πρό­σφα­τον εις Κύ­ρι­ον εκ­δη­μί­αν του πο­λυ­κλαύ­στου Προ­κα­τό­χου σου.
Ταύ­τα πάν­τα α­να­φω­νώ εκ Προ­σώ­που της Αυ­τού Θει­ο­τά­της Μα­κα­ρι­ό­τη­τος, ο­μού με­τά των εγ­καρ­δί­ων, δι­α μα­κράν, ά­λυ­πον, λαμ­πράν και α­γλα­ό­καρ­πον Αρ­χι­ε­ρα­τεί­αν εις δό­ξαν του Πα­να­γί­ου Ο­νό­μα­τος του Τρι­α­δι­κού Θε­ού η­μών, Σε­πτών Πα­τρι­αρ­χι­κών ευ­χών Αυ­τής τε και συ­νό­λου της Εκ­κλη­σί­ας των Α­λε­ξαν­δρέ­ων. Της συ­να­γαλ­λο­μέ­νης α­ξί­ως και δι­καί­ως, ως ε­χού­σης ι­δί­αν πεί­ραν εκ της πο­λυ­τί­μου συμ­πα­ρα­στά­σε­ως και συ­ναν­τι­λή­ψε­ώς σου εις το έρ­γον Αυ­τής και του Μα­κα­ρι­ω­τά­του Προ­κα­θη­μέ­νου Της.

Θε­ό­λε­κτε, Θε­ο­τί­μη­τε και Προ­σφι­λέ­στα­τε Α­δελ­φέ μου, κ. Γε­ρά­σι­με,
Θα ή­το α­δύ­να­τον δι’ ε­μέ εν τη ευ­σή­μω η­μέ­ρα και ώ­ρα ταύ­τη, να μην εκ­φρά­σω και την προ­σω­πι­κήν μου χα­ράν και α­γαλ­λί­α­σιν, ως και τας φι­λα­δέλ­φους ευ­χάς και προ­σευ­χάς μου εις την Εν­θρό­νι­σίν σου, κα­θο­ρών την Σε­βα­σμι­ό­τη­τά σου εις τον Θρό­νον, ον ε­κλέ­ϊ­σεν ο Πα­τήρ μου, ο προ μι­κρού κα­τελ­θών τους α­να­βαθ­μούς Του με προ­ο­ρι­σμόν τα κρά­σπε­δα του Θρό­νου του Ου­ρα­νί­ου Πα­τρός. Αι­σθά­νο­μαι την βε­βαι­ό­τη­τα ό­τι και Ε­κεί­νος εξ  Ου­ρα­νού χαί­ρει με την χα­ράν της Το­πι­κής Εκ­κλη­σί­ας, την ο­ποί­αν εν α­φο­σι­ώ­σει ε­ποί­μα­νε και ά­χρι τέ­λους δι­η­κό­νη­σε θυ­σι­α­στι­κώς, και ε­πευ­λο­γεί την α­γί­αν εί­σο­δόν σου εις τον ποι­μαν­τι­κόν δό­λι­χον, ον τε­τέ­λε­κεν «την πί­στιν τη­ρή­σας», κα­τά τον παύ­λει­ον λό­γον. Ε­γέ­νου «θρό­νου δι­ά­δο­χος», γί­νου και Ε­κεί­νου των «τρό­πων μέ­το­χος».
Θα μου ή­το α­κό­μη α­δύ­να­τον, Ά­γι­ε Α­δελ­φέ, ε­νώ­πι­ον της Πα­να­γί­ας Τρα­πέ­ζης τού­του του Ι­ε­ρού της Θε­ο­μή­το­ρος και Α­νάσ­σης των πάν­των Πα­λα­τί­ου, εις την ο­ποί­αν προ ει­κο­σι­πεν­τα­ε­τί­ας α­κρι­βώς ε­δέ­χθην το μέ­γα της Ι­ε­ρω­σύ­νης χά­ρι­σμα εκ των τι­μί­ων Αυ­τού χει­ρών, και εις την ο­ποί­αν αύ­ρι­ον με προ­ε­στώ­σαν της Ευ­χα­ρι­στι­α­κής Συ­νά­ξε­ως την Σε­βα­σμι­ό­τη­τά σου θα συλ­λει­τουρ­γή­σο­μεν, να μην εί­πω εξ ό­λης μου της καρ­δί­ας και τού­τον τον λό­γον. 
Πρόσ­δε­ξαι, ά­παξ έ­τι, κα­λέ μοι και εκ των χρό­νων της πρώ­της νε­ό­τη­τος συ­νέκ­δη­με Γε­ρά­σι­με, τον εγ­κάρ­δι­ον α­σπα­σμόν μου και ταύ­την την α­δελ­φι­κήν μου προ­τρο­πήν και πα­ρά­κλη­σιν. Δώ­ρη­σαι την καρ­δί­αν σου εις αυ­τήν την Ε­παρ­χί­αν και τού­τον τον ευ­γε­νή λα­όν, τον ο­ποί­ον ε­κεί­νος που σου ο­μι­λεί ε­πί δε­κα­πεν­τα­ε­τί­αν ό­λην δι­η­κό­νη­σε, η­γά­πη­σε πο­λύ και η­γα­πή­θη υ­π’ αυ­τού. Εξ ι­δί­ας πεί­ρας και με­τά βα­θεί­ας συγ­κι­νή­σε­ως σου λέ­γω ό­τι εί­ναι λα­ός φι­λό­τι­μος, ο ο­ποί­ος γνω­ρί­ζει να αν­τα­πο­δί­δει ε­κα­τον­τα­πλα­σί­ως εις ό­σους με­τ’ ει­λι­κρι­νούς δι­α­θέ­σε­ως τον α­γα­πούν και έρ­χε­ται α­ρω­γός εις ό­σους δι’ αυ­τόν ερ­γά­ζον­ται α­νυ­στά­κτως. Δώ­ρη­σαι την καρ­δί­αν σου με­τά τα­πει­νώ­σε­ως, μα­κρο­θυ­μί­ας και συ­νέ­σε­ως πνευ­μα­τι­κής, και γνώ­ρι­ζε ό­τι κα­θη­με­ρι­νώς θα λαμ­βά­νεις αν­τι­δώ­ρη­μα τας καρ­δί­ας ό­λων ε­κεί­νων, οί­τι­νες α­να­γνω­ρί­ζουν ποί­α η θέ­σις του Ε­πι­σκό­που εν τη Εκ­κλη­σί­α και τις ο πα­τρι­κός ρό­λος αυ­τού εν τη Οι­κο­γε­νεί­α Αυ­τής.
«Έν­τει­νε, το λοι­πόν, Ά­γι­ε Α­δελ­φέ, και κα­τευ­ο­δού και Αρ­χι­ε­ρά­τευ­ε» εν ει­ρή­νη και ο­δή­γει α­προ­σκό­πτως το σκά­φος της Το­πι­κής Ταύ­της και Ι­στο­ρι­κής Εκ­κλη­σί­ας, α­να­μι­μνη­σκό­με­νος και κη­ρύσ­σων δι­αρ­κώς τα με­γα­λεί­α και την ευ­ερ­γε­σί­αν του Θε­ού, δι’ ό­σα Ε­κεί­νος ε­νήρ­γη­σεν εις το πρό­σω­πόν σου. Ζή­θι έ­τη ως πλεί­στα, Κα­τα­κό­σμη­σον τον Θρό­νον Σου προς δό­ξαν Θε­ού, σω­τη­ρί­αν του λα­ού Αυ­τού και έ­παι­νον της Α­γί­ας η­μών Εκ­κλη­σί­ας. Στή­θι, δυ­να­τός και α­κμαί­ος, εις χα­ράν και ευ­λο­γί­αν του λα­ού του Θε­ού, του στη­ρί­ζον­τος εις την Εκ­κλη­σί­αν τας χρη­στο­τέ­ρας των ελ­πί­δων του εις τους δυ­σχει­μέ­ρους τού­τους και­ρούς. Μη φο­βού, δι­ό­τι έ­χεις την βα­θεί­αν τι­μήν και την α­γά­πην πάν­των η­μών των κυ­κλούν­των σε εν τη ι­ε­ρά ταύ­τη ώ­ρα. Δι­ό­τι έ­χεις, ως κα­λώς γνω­ρί­ζω, πί­στιν, ζή­λον, α­φο­σί­ω­σιν, ερ­γα­τι­κό­τη­τα, θε­ο­λο­γι­κήν ε­πάρ­κει­αν, προ­πάν­των δε τα­πει­νόν φρό­νη­μα, ε­χέγ­γυ­α δι­α την α­νά­δει­ξίν σου ως α­λη­θούς Ποι­μέ­νος, ο­δη­γού και δι­δα­σκά­λου του υ­πό της Εκ­κλη­σί­ας εμ­πε­πι­στευ­μέ­νου εις σε ποι­μνί­ου. Δι­ό­τι, τέ­λος, έ­χεις εις την κα­λήν α­παρ­χήν, και εύ­χο­μαι και εις σύ­νο­λον την πο­ρεί­αν της Ποι­μαν­το­ρί­ας σου, τεί­χος α­προ­σμά­χη­τον, σκέ­πην κρα­ται­άν, βα­κτη­ρί­αν και ε­πι­στη­ριγ­μόν, πρω­τί­στως την Με­γά­λην Πα­να­γί­αν, τους Α­γί­ους τους εκ της Το­πι­κής σου Εκ­κλη­σί­ας με­τα­φυ­τευ­θέν­τας εις το Πε­ρι­βό­λαι­ον του Ου­ρα­νού, αλ­λά και ι­δι­αι­τέ­ρως τον εξ ό­λης ψυ­χής α­γα­πή­σαν­τα Αυ­τήν και Αυ­τούς, Ε­κεί­νον, ό­στις κεί­ται πλέ­ον ό­πι­σθεν του πε­ρι­καλ­λούς Να­ού τού­του. Αλ­λά και Ε­κεί­νου του Με­γά­λου Πρω­θι­ε­ράρ­χου της Εκ­κλη­σί­ας Κρή­της, του Αρ­χι­ε­πι­σκό­που Ευ­γε­νί­ου, του εκ της Βου­λι­σμέ­νης Με­ραμ­βέλ­λου, εξ ης και η δι­κή σου ευ­γε­νής κα­τά Θε­όν κα­τα­γω­γή, εκ του Ι­ε­ρού Σή­μα­τος του ο­ποί­ου αμ­φό­τε­ροι προ τρι­α­κον­τα­πεν­τα­ε­τί­ας προ­σε­λαμ­βά­νο­μεν τα μη­νύ­μα­τα του Ου­ρα­νού δι­α την μελ­λον­τι­κήν εν τη Εκ­κλη­σί­α α­γα­πη­τι­κήν δι­α­κο­νί­αν μας.
Πολ­λά τα έ­τη σου, το λοι­πόν, Θε­ο­φρού­ρη­τα και Με­γα­λο­πα­να­γι­ο­σκέ­πα­στα. Ά­ξι­ος, Α­δελ­φέ μου η­γα­πη­μέ­νε, «Ά­ξι­ος να α­να­δει­χθείς» εί­ναι η ευ­χή του Μα­κα­ρι­ω­τά­του Πα­τρι­άρ­χου Α­λε­ξαν­δρεί­ας και πά­σης Α­φρι­κής κ.κ. ΘΕ­Ο­ΔΩ­ΡΟΥ του Β΄, τον Ο­ποί­ον έ­χω την τι­μήν να εκ­προ­σω­πώ, αλ­λά και η δι­κή μου. Ά­ξι­ος της Εκ­κλη­σί­ας, Ά­ξι­ος του Τό­που, Ά­ξι­ος δι­ά­δο­χος των πα­να­ξί­ων Προ­κα­τό­χων σου. Και εί­θε αυ­τό το «Ά­ξι­ος», το ο­ποί­ον ευ­χε­τι­κώς α­κού­γε­ται σή­με­ρον εκ στο­μά­των χο­ϊ­κών να το α­κού­σεις και ε­πι­βε­βαι­ω­τι­κώς εκ στό­μα­τος Θε­ού.
Η Χά­ρις του δι­α­σχί­ζον­τος την ι­στο­ρί­αν Κυ­ρί­ου η­μών Ι­η­σού Χρι­στού και η Α­γά­πη του Θε­ού και Πα­τρός και η Κοι­νω­νί­α του ό­λον συγ­κρο­τούν­τος τον θε­σμόν της Εκ­κλη­σί­ας Πα­να­γί­ου Πνεύ­μα­τος εί­η­σαν με­τά σου πά­σας τας η­μέ­ρας της ζω­ής σου».