Το μυστήριο σπίτι: Οι ένοικοι έβρισκαν σχισμένα τα ρούχα τους
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, στο χωριό Μοναστηράκι της Αιτωλοακαρνανίας, ζούσε ο δάσκαλος Πεταλάς, τον οποίο οι φήμες ήθελαν να είχε δολοφονήσει έναν έμπορο από την Ιθάκη, για να τον ληστέψει. Φαίνεται μάλιστα πως τον είχε θάψει στην αυλή του σπιτιού του.
Στο σπίτι λοιπόν αυτό, ύστερα από το θάνατο του Πεταλά, σημειώθηκαν αξιοπερίεργα φαινόμενα, όπως σπάσιμο μαγειρικών σκευών, καταστροφή τροφίμων, αλλά κυρίως καταστροφή ρουχισμού. Οι ένοικοι έβρισκαν στα ρούχα τους, στα ασπρόρουχα, στα σεντόνια, στα παπλώματα, στις κουβέρτες, στα τραπεζομάντηλα και σε κάθε είδους υφάσματα, μεγάλες και παράξενες τρύπες, κυρίως πεντάγωνες ή εξάγωνες και σπανιότερα, στρογγυλές.
Μόνο της μικρότερης κόρης ο ρουχισμός έμενε απείραχτος, γι’ αυτό και οι πρώτες κατηγορίες έπεσαν απάνω της. Όταν, όμως, διαπίστωσαν πως τα κλειδωμένα ρούχα στην κασέλα βρίσκονταν αδικαιολογήτως καταστραμμένα, υποψιάστηκαν πως κάτι υπερφυσικό συνέβαινε κι έτσι, αποτάθηκαν στην Εκκλησία.
Κάλεσαν παπάδες και δεσποτάδες, οι οποίοι έκαναν αγιασμούς και εξορκισμούς. Μα, το κακό στο σπίτι του Πεταλά συνεχιζόταν αμείωτο. Όλο και περισσότερες ζημιές γίνονταν μέσα στην οικία κι όλο και μεγαλύτερος φόβος σκίαζε τις ζωές των ενοίκων. Η χήρα του Πεταλά ήταν αυτή που υπέφερε περισσότερο. Όπου κι αν πήγαινε μέσα στο σπίτι της, το κακό την ακολουθούσε και της έκανε τη ζωή της μαρτύριο. Μια μέρα μάλιστα που έψηνε ψωμιά στο φούρνο, παρατήρησε ότι την ώρα που ψήνονταν, μεγάλες δαχτυλιές σχηματίζονταν πάνω στα ψωμιά μέσα στον καυτό φούρνο, βαθουλώνοντάς τα και αφήνοντας πάνω τους παραμορφωμένα αποτυπώματα δαχτύλων.
Αργότερα, ο γέρος χωρικός Δημ. Μαγγιώρος κατέθεσε πως μια μέρα που κάθονταν όλοι μαζί στο τραπέζι της οικογένειας, προς κατάπληξη όλων, έβλεπαν μεγάλες τρύπες σαν παλάμες, να σχηματίζονται στο τραπεζομάντιλο και να φαίνεται το γυμνό ξύλο του τραπεζιού, χωρίς να είναι σε θέση να εξηγήσουν τι γίνονταν τα κομμάτια υφάσματος που χάνονταν μπροστά στα μάτια τους.
Κατόπιν αυτών, ο Επίσκοπος Μεσολογγίου Παρθένιος Ακύλας τέλεσε ο ίδιος αγιασμό και ζήτησε, ο αγιασμός που περίσσεψε, να μπει μέσα σ’ ένα δοχείο, το οποίο κλείδωσαν μέσα στην στοιχειωμένη κασέλα. Παρόλα αυτά, τα φαινόμενα εξακολουθούσαν κι όταν άνοιξαν την κασέλα, την οποία κανείς δεν πλησίαζε, διαπίστωσαν πως το δοχείο είχε αναποδογυρίσει και ο αγιασμός είχε χυθεί. Τότε, αγανακτισμένος ο Επίσκοπος, ζήτησε από τον ιερέα του χωριού, τον παπα-Σπυρίδωνα, να παραμείνει όλη τη νύχτα στο καταραμένο σπίτι του Πεταλά, έχοντας για συντροφιά του μόνο τον ιατρό Α. Τραυλό. Τον συμβούλεψε να απομακρύνει όσους έμεναν εκεί εκείνο το βράδυ.
Έτσι κι έγινε… Μόλις έφυγαν οι ένοικοι του σπιτιού και κλείδωσαν την πόρτα από μέσα, άρχισαν να συμβαίνουν ακατανόητα πράγματα, που δε μπορούσαν να τα ερμηνεύσουν με τη λογική. Το δοχείο του λαδιού πετούσε μόνο του το λάδι απ’ έξω, με αποτέλεσμα να χύνεται ανεξήγητα στο πάτωμα. Τριγμοί δυνατοί και ξαφνικοί κρότοι ακούγονταν από την έρημη στέγη.
Την επόμενη ημέρα, κλήθηκε κι ο Επίσκοπος Γόρτυνος να τελέσει αγιασμό. Αφού ολοκλήρωσε το μυστήριο, έκλεισε μέσα στην καταραμένη κασέλα και τον αγιασμό που περίσσεψε μαζί με τον σταυρό που χρησιμοποίησε. Δυστυχώς, τα σπασίματα, οι θόρυβοι και οι καταστροφές συνεχίζονταν. Όταν ξεκλείδωσαν την κασέλα, διαπίστωσαν και πάλι πως είχε αναποδογυρίσει το δοχείο του αγιασμού και είχε μυστηριωδώς εξαφανιστεί ο σταυρός. Όσο κι αν έψαξαν, δεν τον βρήκαν πουθενά…
Η εξαφάνιση του σταυρού τρομοκράτησε την οικογένεια σε τέτοιο βαθμό, που αποφάσισαν να κάψουν το ίδιο τους το σπίτι! Μάζεψαν λοιπόν ξύλα και φρύγανα, γέμισαν το ισόγειο και έβαλαν φωτιά. Η διώροφη οικία έπρεπε να είχε καεί μέσα σε λίγες ώρες. Χρειάστηκαν όμως τρία ολόκληρα μερόνυχτα, για να καεί εντελώς. Ακόμα και τότε, τα φαινόμενα συνεχίζονταν. Έτσι, οι κάτοικοι του χωριού κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο Πεταλάς είχε βρυκολακιάσει και πως έπρεπε να κατακάψουν τα οστά του. Ο ιερέας του χωριού, παπα-Σπύρος Μπόκος, ανέλαβε να κάψει τα κόκκαλά του με ζεματιστό λάδι.
Μετά από όλη αυτήν την περιπέτεια, η οικογένεια του Πεταλά υπέστη αρχικά οικονομικό μαρασμό, ενώ αναγκάστηκαν τα μέλη της να ξεριζωθούν από τον τόπο τους. Κοντολογίς, η οικογένεια του Πεταλά διαλύθηκε παντελώς…
Τα αξιοπερίεργα αυτά περιστατικά βεβαιώθηκαν με την επιτόπια μετάβαση του Άγγελου Τανάγρα, Προέδρου της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, ο οποίος συνοδευόταν από τον Πρόεδρο Πρωτοδικών Λευκάδας, Λαμπρινόπουλο, και από τους δικαστές Σ. Μιχόπουλο και Αχ. Σαραβαλιώτη και δημοσιεύτηκαν σε άρθρο του Κ. Λόντου, Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των «Φίλων της Μεταψυχικής», με τίτλο «Τηλεκινητικά φαινόμενα Αμφιλοχίας», στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 22/12/1962…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 22/12/1962.
