Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η πολιτική συγκέντρωση που διοργάνωσε η Τ.Ε Ηρακλείου την Παρασκευή 24 Ιούλη, στην πλατεία Αγίου Τίτου, με ομιλήτρια την Αλέκα Παραρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της πολιτικής δραστηριότητας της Τ.Ε Ηρακλείου, με σύνθημα «Καμία ανοχή, καμιά υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία».
Η Αλέκα Παπαρήγα ξεκινώντας την ομιλία της σημείωσε:
«Δεν πρόκειται από αυτό το βήμα να περιγράψω τα ατελείωτα βάσανα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Δεν έχει ανάγκη ο εργατοϋπάλληλος της Κρήτης.
Όμως, έχει πολιτικό χρώμα η εξήγηση γιατί υποφέρουμε, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που ζούμε, πολιτικό χρώμα έχει η απάντηση στο ερώτημα τι να κάνουμε για να βγούμε στο ξέφωτο, τι εννοείται ως ξέφωτο. Υπάρχουν περίοδοι κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων που δεν προκαλούν μεγάλα ερωτήματα και αναζητήσεις. Η τελευταία όμως 20ετία στην Ελλάδα, απαιτεί άμεση, γρήγορη αντικειμενική κριτική ανακεφαλαίωση των εξελίξεων, αντικειμενικά πολιτικά συμπεράσματα».
Όσον αφορά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Μ. Βρετανία ανέφερε:
«Ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης και φτωχών λαϊκών στρωμάτων αποφάσισαν αποδέσμευση από την Ε.Ε. Το ζήτημα όμως είναι άλλο. Αν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θέλουν να αξιοποιήσουν την αποδέσμευση, πρέπει να αποτινάξουν τις σημαίες των κομμάτων που ήταν υπέρ του Brexit, των λεγόμενων ευρωσκεπτικιστών, το κόμμα του Φάρατζ κ.α. Οι σημαίες αυτές δεν τους εκφράζουν καθόλου. Χρειάζεται να εντάξουν την πάλη τους όχι μόνο ενάντια στον εξωτερικό εχθρό αλλά και στον εσωτερικό αφού δεν υπάρχει εξωτερικός εχθρός εάν δεν υπάρχει εσωτερικός. Χρειάζεται αγώνας με αντικαπιταλιστικά-αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά για να αποσπάσει παραχωρήσεις, για να κερδίσεις κάτι. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εκφράζει και συμφέροντα της αστικής τάξης αφού η αστική τάξη δεν είναι πάντα ενιαία ως προς τις επιλογές της. Ενιαία είναι μόνο όταν στρέφεται ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού. Το δημοψήφισμα μπορεί να συμβάλλει μόνο να δημιουργήσει ένα αντικαπιταλιστικό-αντιμονοπωλιακό κίνημα και στρέψει τα πυρά του στην δική του αστική τάξη».
Στη συνέχεια της ομιλίας αναφερομένη στην «ανάπτυξη» που επικαλείται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σημείωσε:
«Απόδειξη για το τι ανάπτυξη έρχεται αποτελεί το γεγονός ότι κανένα κόμμα και η κυβέρνηση δεν δίνουν ούτε μια υπόσχεση για επιστροφή των απωλειών. Γιατί μεθοδεύονται νέες απώλειες σε βάρος των εργαζομένων και ανέργων, συνταξιούχων. Μαγειρεύουν νέο εκλογικό νόμο. Ο καβγάς τους για το πάπλωμα, ποιο κόμμα θα ηγηθεί στο νέο μπλοκ διακυβέρνησης.
Όλα τα κόμματα, και επικεφαλής η κυβέρνηση με την μεγάλη ικανότητα εξαπάτησης του λαού, προβάλλουν ότι πρέπει να δοθεί βάρος στα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα: στον τουρισμό, τον αγροτοδιατροφικό τομέα, τις υποδομές επικοινωνίας και μεταφορών, την γεωστρατηγική της θέση για την ενέργεια και το ΝΑΤΟ. Η Κρήτη μάλιστα θεωρείται φιλέτο.
Αδιάντροπα λένε ότι κριτήριο το τι θα παράγεται και σε ποια περιοχή δεν είναι οι ανάγκες το λαού, δεν είναι ο περιορισμός των εισαγωγών, αλλά οι εξαγωγές, δηλαδή η έξοδος των προϊόντων σε άλλες αγορές, στην κούρσα του ανταγωνισμού των υπερκερδών.
Όταν βγάζουν πύρινους λόγους για την τουριστική ανάπτυξη της Ελλάδας δεν αναφέρονται στις διακοπές, την αναψυχή των λαών της Ευρώπης, που και αυτοί έχουν, ανεξάρτητα από κρίση, χάσει κατακτήσεις. Δεν αναφέρονται στην εξασφάλιση δωρεάν διακοπών ή έστω πολύ φθηνών σε λαϊκές κατασκηνώσεις λόγου χάρη, για τα νέα ζευγάρια, τους μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές, για τις οικογένειες των ανέργων, των φτωχών εργατικών λαϊκών στρωμάτων, για το ιαματικό τουρισμό των χρόνιων πασχόντων κλπ..
Οι εξαγγελίες απευθύνονται στους απανταχού μεγιστάνες του πλούτου, τους νεόπλουτους των πρώην σοσιαλιστικών και νυν καπιταλιστικών χωρών, στους κινέζους πολυεκατομμυριούχους και άλλους, στα 5άστερα και πάνω ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Τα έσοδα από αυτόν τον τουρισμό δεν θα τα χαρεί ο λαός αλλά οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχειακών και των άλλων σχετικών με το τουρισμό συγκροτημάτων και υποδομών. Για τους εργαζόμενους στον κλάδο τίποτε δεν πρόκειται νη αλλάξει και αν αλλάξει θα είναι προς το χειρότερο.
Όταν λένε για ανάπτυξη της αγροτικής διατροφής, εννοούν την στήριξη ελληνικών και ξένων καπιταλιστικών επιχειρήσεων , την ίδια ώρα όπου πάνω από 400.000 αγροτικές οικογένειες εκδιώκονται από την παραγωγή τους και οι περισσότεροι κι από την ίδια τη γη τους.
Εννοούν την προκλητική ενίσχυση επιχειρήσεων που θα πάρουν στα χέρια τους ένα μεγάλο μέρος της γης και της παραγωγής, για εξαγόμενα κυρίως προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα θα εισάγονται άφθονα αγροτικά προϊόντα μέχρι και από την μακρινή Λατινική Αμερική. Την ίδια ώρα τα συσσίτια θα γίνουν μέσο διατροφής κακής ποιότητας για νέες εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.
Όταν λένε για έργα υποδομής δεν εννοούν την ανάγκη μαζικού εκσυγχρονισμού και ίδρυσης νέων λαϊκών κατοικιών πρόβλημα οξυμένο στα αστικά κέντρα, εννοούν δρόμους για την γρήγορη μεταφορά των εμπορευμάτων σε μία Ελλάδα πύλη διακίνησης προϊόντων σε ευρωπαϊκές χώρες. Εννοούν καζίνο, περίκλειστες παραλίες, ελικοδρόμια. Δρόμους με διόδια εννοείται.
Αντί να λύσουν όλες τις τραγικές εκκρεμότητες στα νοσοκομεία, στην πρωτοβάθμια υγεία, στο ΕΚΑΒ, στην πρόληψη, στις εντατικές μας υπόσχονται ιατρική βοήθεια από μακριά μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η τηλεϊατρική δεν μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως ή και σε μεγάλο βαθμό την προσωπική άμεση επαφή και εξέταση. Δεν εννοούν έρευνα λόγου χάρη, για παλιές και νέες ασθένειες που μαστίζουν, για προβλήματα επαγγελματικών ασθενειών, για νέα φάρμακα και θεραπείες, κριτήριο έρευνας είναι το μεγάλο και μαζί άμεσο κέρδος.
Η καινοτομία, η έρευνα στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων σημαίνει ότι θα διοχετεύονται πόροι για την παραγωγή προϊόντων που εξασφαλίζουν άμεσο κέρδος και γρήγορη απόσβεση.»
Καταλήγοντας την ομιλία της σημείωσε:
«Όμως σήμερα στην Ελλάδα εκατομμύρια ζουν στο πετσί τους την ταξική εκμετάλλευση, ξέρουν τι σημαίνει καπιταλιστική εργοδοσία. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι αυτοί και αυτές που πήραν μέρος στους αγώνες έστω περιστασιακά, σήμερα έχουν παθητικοποιηθεί, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν υιοθέτησαν προοδευτικά, ριζοσπαστικά αντιμονοπωλιακά συνθήματα, σήμερα αισθάνονται προδομένοι και απογοητευμένοι.
Ο λαός πρέπει να αντεπιτεθεί, δεν υπάρχει άλλο φάρμακο παρά οι αγώνες. Μιλάμε για αγώνες που φέρνουν σε δύσκολη θέση την καπιταλιστική εργοδοσία και την εκάστοτε κυβέρνηση, τα κόμματα του συστήματος.
Σήμερα απαιτείται ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, συμμαχία του με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.
Οι αγώνες πρέπει να έχουν πόδια πάνω απ’ όλα εκεί που πονάει ο εχθρός του λαού, η αστική τάξη και τα κόμματά της, στον τόπο δουλειάς, στο εργοστάσιο, στον κλάδο, να ενώνουν μαχητικά όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης. Να συσπειρώνουν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, που είναι οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι που ξημεροβραδιάζονται στα μικρομάγαζα, η φτωχή αγροτιά, οπωσδήποτε οι μισοπρολετάριοι, προπαντός να προσελκύουν τις βασανισμένες ήδη νεώτερες ηλικίες.
Όταν εμείς βροντοφωνάζουμε ότι οι αγώνες, η γραμμή συσπείρωσης πρέπει να δίνει προοπτική και προοπτική είναι η εργατική, η λαϊκή εξουσία, δηλαδή η σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας μας απαντάνε όλα τα κόμματα του συστήματος, από δεξιά ως αριστερά ότι δεν έχει νόημα μια τέτοια προοπτική αφού σήμερα πουθενά δεν επιζεί ο σοσιαλισμός».
Και ολοκλήρωσε την ομιλία της λέγοντας:
«Στο δρόμο για τα 100χρονα του ΚΚΕ δίνουμε καθημερινούς αγώνες, σε αυτούς τους αγώνες ο λαός πρέπει να πάρει μαζικά μέρος, καμία καθυστέρηση, καμία αναβολή. Ο αντίπαλος τρέχει, μπορούμε να του αφαιρέσουμε δυνατότητες, να του αφαιρέσουμε δυνάμεις.
Αυτός είναι ο δρόμος διεξόδου, οφείλουμε να τον τραβήξουμε ως το τέλος ως τη νίκη, ως την εργατική, τη λαϊκή εξουσία.»
Μετά την ομιλία ακολούθησε λαϊκό γλέντι με την συμμετοχή κρητικού συγκροτήματος με τους Βλατά Νίκου, Σπαχή Γιάννη, Ξυλούρη Γιώργο, Κουτάντο Γιώργο και Σκουλά Γιώργο και λαϊκού-ρεμπέτικου συγκροτήματος με τους Παπανικολάου Χριστόφορο, Καπιζιώνη Παναγιώτη και Πολυζωάκη Θέμη.
