Αποκάλυψη - βόμβα: Οι μυστικές συναντήσεις Σημίτη με Παπαντωνίου για τα εξοπλιστικά

Σε μια αποκάλυψη που βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό για το αν γνώριζε ο Κώστας Σημίτης τη δράση του Γιάννου Παπαντωνίου, προχώρησε ο Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» και είναι προφανές ότι προκαλεί τεράστια ερωτήματα.

Συγκεκριμένα, ο Αλέξανδρος Τάρκας, σε άρθρο του ισχυρίζεται ότι υπήρξαν 4 μυστικές συναντήσεις του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη  με τον κ. Παπαντωνίου για τα εξοπλιστικά ζητήματα. Παρόλα αυτά το περιβάλλον του κ. Σημίτη εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει απολύτως τίποτα και μάλιστα δηλώνει ότι «λυπάται» για τα όσα έκαναν ο Γιάννος Παπαντωνίου και ο Άκης Τσοχατζόπουλος 

Όπως αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Τάρκας: «Πρώτον, όλα -ανεξαιρέτως- τα υπογραφέντα συμβόλαια της περιόδου 2001-2004 δεν είχαν εγκριθεί απλώς από το ΚΥΣΕΑ, αλλά είχαν εξεταστεί λεπτομερειακά και προεγκριθεί από τον τότε πρωθυπουργό σε μακράς διάρκειας συναντήσεις με τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας, πριν υποβληθούν στις επίσημες συνεδριάσεις με τα άλλα μέλη της κυβέρνησης. Πρόκειται, σύμφωνα με τον αδόκιμο όρο, για τέσσερα «προ-ΚΥΣΕΑ», με συναντήσεις των κυρίων Σημίτη και Παπαντωνίου στις 12 Φεβρουαρίου 2002, την 1η Αυγούστου 2002, στις 20 Νοεμβρίου 2002 και την 4η Νοεμβρίου 2003. Ασφαλώς, πέραν αυτών των τεσσάρων «προ-ΚΥΣΕΑ», υπήρχε και πλήθος άλλων συναντήσεών τους».

Τελικά όχι μόνο ήξερε ο κ. Σημίτης, αλλά προφανώς ήξερε πάρα πολλά πράγματα. Και όπως αναφέρει ο Εκδότης του «Άμυνα και Διπλωματία» ο κ. Σημίτης είχε δικούς του ανθρώπους που παρακολουθούσαν στενά τόσο τον Άκη Τσοχατζόπουλο, όσο και τον Γιάννο Παπαντωνίου σε όλες τις διαπραγματεύσεις και τις αγοραπωλησίες των εξοπλιστικών. Οι άνθρωποι αυτοί ( Ν. Θέμελης και ο Αθ. Γεωργούδης) ενημέρωναν αμέσως τον κύριο Σημίτη για όλες τις λεπτομέρειες. 

«Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του έναντι των παρεμβάσεων της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Μ. Ολμπράιτ και του Γερμανού καγκελάριου Χ. Κολ, πριν και μετά την ανάθεση του συμβολαίου εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-4 το 1997. Λίγο αργότερα, τον Ιούλιο του 1998, ο κ. Σημίτης είχε αναθέσει στον στρατιωτικό σύμβουλό του, υποπτέραρχο Αθ. Γεωργούδη, να συνοδεύσει τον Α. Τσοχατζόπουλο σε ταξίδι του στις ΗΠΑ και να παρακολουθήσει τις εκεί συναντήσεις του. Σύμφωνα με το παρασκήνιο της εποχής, ο κ. Σημίτης αγανάκτησε όταν διάβασε την άτυπη «έκθεση Γεωργούδη» με την περιγραφή των κινήσεων Τσοχατζόπουλου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο διευθυντής του Γραφείου Πρωθυπουργού Ν. Θέμελης και ο Αθ. Γεωργούδης συνέχισαν, στο πλαίσιο των υπηρεσιακών καθηκόντων τους, να ενημερώνουν τον κ. Σημίτη και την περίοδο Παπαντωνίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Τάρκας.

 Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η στάση του Κώστα Σημίτη είναι τουλάχιστον τραγική αναφορικά με τους ανθρώπους που βρισκόντουσαν δίπλα του και που όπως αποδεικνύεται ήταν βουτηγμένοι σε οικονομικά σκάνδαλα με χρυσές μίζες. Και βεβαίως γίνεται επιτακτικό, περισσότερο από ποτέ, ο κ. Σημίτης να κληθεί από τη δικαιοσύνη να απαντήσει τι είχε αντιληφθεί και τι δεν είχε αντιληφθεί. 

Επί της ουσίας, μέχρι σήμερα, δεν τον ενόχλησε καμία εξεταστική και κανένα δικαστήριο.  Μόνο μια φορά σκέφτηκε η ελληνική δικαιοσύνη να τον καλέσει στο δικαστήριο για τον Άκη Τσοχατζόπουλο μήπως και... γνώριζε κάτι. Εκεί βεβαίως ο κ. Σημίτης όχι μόνο ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε τίποτα, αλλά φρόντισε να κάνει και το απαραίτητο θέατρο ότι δήθεν τσακώθηκε με τον Άκη Τσοχατζόπουλο. 

Τώρα, μετά την προφυλάκιση του στενού του συνεργάτη Γιάννου Παπαντωνίου, έχει βάλει και διάφορους «γραμμιτζήδες» φίλους του δημοσιογράφους να σημειώνουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός πρέπει να κάνει δηλώσεις και να πάρει αποστάσεις από τον Άκη και το Γιάννο. 

Ο κ. Σημίτης οφείλει για παράδειγμα να αποαντήσει γιατί μέχρι το 2002 έλεγε στον Σρέντερ ότι η Ελλάδα δεν έχει χρήματα για εξοπλιστικά και ξαφνικά το 2003 μαζί με τον Παπαντωνίου εγκρίνουν όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ; 

Γράφει ο κ. Τάρκας: «...στο πλαίσιο συνομιλίας με τον Γερμανό καγκελάριο Γκ. Σρέντερ στο Βερολίνο τον Νοέμβριο του 2002, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι αδύνατη η δέσμευσή του για το Eurofighter, αλλά σύντομα θα εξεταζόταν η δυνατότητα εκταμιεύσεων για άλλα εκκρεμή προγράμματα γερμανικού ενδιαφέροντος, όπως τα Leopard και τα υποβρύχια. Λίγο μετά, τον Μάρτιο του 2003, οι κ. Σημίτης και Παπαντωνίου μεταβάλλουν ξαφνικά τις δύο αποφάσεις τους (Φεβρουαρίου 2001 και 2002) περί συγκράτησης δαπανών, εγκρίνοντας την έκδοση των τελικών «κατακυρωτικών διαταγών» για τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, καθώς και για το συμβόλαιο ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων με τη SAIC (άνω των 650.000.000 ευρώ) τον Ιούνιο του 2003». 

Ο κ. Σημίτης πρέπει να κληθεί ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης μαζί με το ΚΥΣΕΑ της περιόδου εκείνης να μας εξηγήσουν πως ο Άκης και ο Γιάννος λάμβαναν μίζες χωρίς το υπόλοιπο υπουργικό συμβούλιο να έχει αντιληφθεί το παραμικρό.  Δεν μπορεί οι θιασώτες του «μαζί τα φάγαμε» να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι.

Ο φίλος του κύριου Σημίτη, ο Θεόδωρος Πάγκαλος (που τον βόηθησε να ανέλθει στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και στην πρωθυπουργία) αυτά έλεγε κατηγορώντας τον ελληνικό λαό. Η σιωπή του κύριου Σημίτη και η ικανότητά του να μετακυλίει πάντα τις ευθύνες στους άλλους είναι συστατικό και γνώρισμα της πολιτικής του διαδρομής.