Δανέλλης: Η κυβέρνηση απαξιώνει την δημόσια περιουσία
Στην ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Ποταμιού, Σπύρος Δανέλλης κατά τη συζήτηση του Ν/Σ του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων για τη δημιουργία του Ενιαίου Σιδηροδρομικού Ευρωπαϊκού Χώρου, όπως ορίζεται από την Οδηγία 2012/34/ΕΕ και αποτελεί προαπαιτούμενο για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Χθες, νέοι άγνωστης προέλευσης και ταυτότητας, καλυπτόμενοι στα υψηλά ιδανικά της αλληλεγγύης, εξέφρασαν με τον πιο αντικοινωνικό τρόπο την οργή και το μίσος τους, καταστρέφοντας με μανία που καταλύει κάθε έννοια πολιτισμού σε ένα ευνομούμενο κράτος, τις εγκαταστάσεις του ΑΠΘ και του Δημαρχείου της Θεσσαλονίκης.
Τα Πανεπιστήμια είναι χώροι γνώσης, καινοτομίας, ανοιχτότητας και πολιτισμού και όχι χώροι βίας και καταστροφής, που συγκαλύπτονται πίσω από υποτιθέμενα υψηλά ιδανικά.
Μια ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να είναι παρατηρητής του ακραίου χουλιγκανισμού και της καταστροφής του δημοσίου πλούτου.
Και όσοι αφρόνως φλέρταραν με την βία, θεωρώντας ότι τους εξυπηρετούσε, φαντάζομαι σήμερα να αντιλαμβάνονται πως καμιά έκφρασή της δεν μπορεί να είναι ανεκτή σε μία Δημοκρατία.
Στα μεγαλύτερα τώρα.
Η διολίσθηση της γειτονική χώρας στην αποσταθεροποίηση την καθιστά απρόβλεπτη.
Ο έλεγχος των εξουσιών από τον πρόεδρο – μονάρχη, οι γενικευμένες εκκαθαρίσεις, η περιφρόνηση του κράτους δικαίου απομακρύνουν την Τουρκία, ακόμη περισσότερο από την Ευρώπη, καθιστώντας την ιδιαιτέρως επικίνδυνη.
Πρόκειται για μια πραγματικότητα εξαιρετικά ανησυχητική για την Ελλάδα.
Η απάντηση στο ερώτημα «Που πηγαίνει η Τουρκία και ποιος ο εξωτερικός προσανατολισμός της;», αφορά την χώρα μας, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Απαιτείται από όλους, ψυχραιμία, επίγνωση και καθαρή ανάγνωση της κατάστασης. Απαιτείται επίσης στενή συνεργασία με τους εταίρους μας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Στην τραγικότητα των γεγονότων είναι όμως ευκαιρία, να αναλογιστούμε την εγκληματική αφέλεια, όσων πέρυσι τέτοιο καιρό ονειρεύονταν κατάληψη του νομισματοκοπείου και εμπλοκή του στρατού, για την διασφάλιση της τάξης, αγνοώντας τις εφιαλτικές συνέπειες.
Ας αναλογιστούμε επίσης την απερίγραπτη ανοησία, όσων θεωρούσαν ή θεωρούν ασφαλή και επωφελή την έξοδό μας από το ευρωπαϊκό σπίτι. Διότι όσο και αν η Ευρώπη αυτή, δεν είναι η Ευρώπη των ονείρων μας, εδώ, απόπειρες πραξικοπημάτων δεν νοούνται καν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Συζητούμε σήμερα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, την ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο της Οδηγίας 2012/34/ΕΕ, που αφορά την κωδικοποίηση και την αποσαφήνιση Ευρωπαϊκών Οδηγιών, που ανήκαν στην πρώτη δέσμη μέτρων για τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Σιδηροδρομικό Χώρο.
Μια οδηγία που σημειωτέον η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη να θέσει σε ισχύ από τις 16 Ιουνίου 2015.Σας είχε προειδοποιήσει για αυτό από τις 25.2.2016 η Κομισιόν.
Και δεν ήταν η μόνη. Λίγες ημέρες αργότερα, δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με την 3866/9.3.2016 ερώτησή τους προς τον αρμόδιο Υπουργό, εξέφραζαν την ανησυχία τους για την καθυστέρηση ενσωμάτωσης της εν λόγω Οδηγίας και υπενθύμιζαν και πάλι στην Κυβέρνηση πως πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες.
Τελικά, σας πήρε σχεδόν μισό χρόνο, για να φέρετε την Οδηγία προς ψήφιση, και αυτό με μια διαδικασία, αυτήν του κατεπείγοντος, που τείνει να καταστεί μια κανονικότητα.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο κυβερνητικός προγραμματισμός ταξιδεύει με τον «μουτζούρη».
Ποτέ η Ελλάδα βεβαίως δεν ήταν φιλική προς τον σιδηρόδρομο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από την εποχή του Τρικούπη ελάχιστα έχει επεκταθεί το δίκτυο.
Σε ό,τι όμως σας αφορά, εδώ αναδεικνύονται εμφανέστατα εσωτερικές θεμελιώδεις αντιφάσεις σας. Έχουμε αφενός την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία προσπαθεί να διασφαλίσει στους πολίτες – χρήστες των σιδηροδρόμων, φθηνότερες και ταυτοχρόνως ποιοτικότερες υπηρεσίες, μεριμνώντας για την διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού, με την επιβολή και την τήρηση συγκεκριμένων κανόνων.
Είχα την ευκαιρία ως μέλος της Επιτροπής Μεταφορών & Τουρισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμμετάσχω στην διαμόρφωση της οδηγίας αυτής.
Σας πληροφορώ ότι δεν ήταν καθόλου απλό να γεφυρωθούν αντικρουόμενα συμφέροντα, εθνικές πολιτικές, διαφορετικές δομές και προτεραιότητες. Όμως αυτό επετεύχθη για το συμφέρον του Ευρωπαίου πολίτη, ώστε να έχει τις ποιοτικότερες και φθηνότερες υπηρεσίες στην διάθεσή του.
Εδώ στον αντίποδα, έχουμε εσάς που κάνετε ό,τι μπορείτε, προκειμένου να εξασφαλίσετε την συνέχιση όλου του στρεβλού, κρατικομονοπωλιακού, πελατειακού μοντέλου.
Ενός μοντέλου που εκτός του ότι κοστίζει πανάκριβα, για το σύνολο μάλιστα των φορολογουμένων πολιτών, παρέχει και προβληματικές υπηρεσίες στους χρήστες.
Επιτέλους κύριε Σπίρτζη καταλάβετε, ότι αριστερή φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι σήμερα η μάχη οπισθοφυλακών υποστήριξης κεκτημένων συνδικαλιστικών συμφερόντων, ορισμένων κλάδων της κατακερματισμένης κοινωνίας, που κατάφεραν σε μια χρονική συγκυρία να αποκτήσουν δύναμη επιρροής, δυσανάλογη με την δημόσια υπηρεσία που παρείχαν. Μήνες τώρα, βλέπουμε να εξελίσσεται μια απεργία, δίχως κόστος μάλιστα για τους απεργούς, με τεράστιο όμως κόστος, τόσο για την εταιρία, όσο και για τους πολίτες.
Την ίδια στιγμή η εταιρία κατέγραφε ζημιές, όχι μόνο από τη μη πώληση εισιτηρίων και την απώλεια μεταφορικού έργου ή την πληρωμή ρητρών αποζημίωσης, αλλά και το κόστος της μισθολογικής δαπάνης εργαζομένων, που ωστόσο δεν εργάστηκαν.
Όσο για τους χρήστες των υπηρεσιών; Σε απόγνωση. Γιατί πέρα από τους εργαζόμενους στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και οι συνάδελφοί τους στο μετρό και τις αστικές συγκοινωνίες απεργούσαν ως ένδειξη «αλληλεγγύης».
Αποτέλεσμα;
Κάθε δυο και τρεις, χάος στις συγκοινωνίες της Αττικής και πλήρης αποκλεισμός του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών. Βοηθάει αυτό τους εργαζόμενους μακροπρόθεσμα;
Είναι αυτό φιλεργατική πολιτική; Είναι αυτό αριστερή πολιτική; Μια αριστερή κυβέρνηση έπρεπε να έχει στόχο την εξισορρόπηση μεταξύ των δικαιωμάτων που η δημοκρατία διασφαλίζει, αλλά και την προάσπιση του κράτους δικαίου δηλαδή των επιμέρους δικαιωμάτων των πολιτών, που ανυπεράσπιστοι μπροστά σε ομάδες συμφερόντων και επιρροής βλέπουν την καθημερινότητά τους να υποβαθμίζεται ή την επιχειρηματικότητά τους να απειλείται.
Οι αντιφάσεις σας απαξιώνουν τελικά την δημόσια περιουσία. Τα παραδείγματα πολλά.
Δείτε την αφροσύνη που τελικά επικράτησε στην διαχείριση του ζητήματος πώλησης των αεροπλάνων της Ολυμπιακής.
Μας καταχρέωσε η διατήρησή τους γιατί επικρέμονταν πάντα η κατηγορία, που έφτασε σχεδόν στα όρια της ιδεολογικής τρομοκρατίας, ότι η όποια πώληση σήμαινε ξεπούλημα, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Τι έγινε τελικά; Στοίχησαν στους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες του κόσμου τα λεφτά, μέχρι που απαξιώθηκαν απόλυτα, και τελικά πουλήθηκαν κυριολεκτικά μπιρ παρά. Αυτό είναι ορθολογισμός; Αυτό είναι διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος;Αυτό είναι αξιοποίηση και όχι ξεπούλημα; Δείτε και στην προκειμένη περίπτωση την ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Έφτασε να απειλείται με mort subite, όπως η Cyprus Airways, για να δοθεί για 45 εκατομμύρια ευρώ που μας έδωσε ο Ιταλικός όμιλος, τα οποία είναι κατά τι λιγότερο από την ετήσια τακτική επιχορήγηση των 50 εκατομμυρίων ευρώ, που θα λαμβάνει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ μέχρι το 2020, για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας, στις λεγόμενες άγονες γραμμές. Και φυσικά είναι πολύ λιγότερο από τα 300 εκατομμύρια ευρώ που τα ακούγατε πρόπερσι και μιλούσατε για εκποίηση και ξεπούλημα «των ασημικών».
Από τη μια συμφωνείτε με τους δανειστές σε μεγαλεπήβολους στόχους εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις. Έσοδα που τα προϋπολογίζετε μάλιστα για το τρέχον έτος στο ποσό των 2,5 δις ευρώ. Από την άλλη, κάνετε ό,τι μπορείτε για να υποσκάψετε την όποια συμφωνία αποκρατικοποίησης. Από πού άραγε θα καλυφθεί το όποιο έλλειμμα δημιουργηθεί στον προϋπολογισμό; Από τη συνήθη υπερφορολόγηση;
Η χώρα δεν θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης μέσα από παλινωδίες, αμφιθυμίες και κροκοδείλια δάκρυα Υπουργών. Ήδη, σε 427.000 υπολογίζονται οι Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό κατά τα χρόνια της κρίσης.
Δημιουργικοί άνθρωποι, οι περισσότεροι από αυτούς με υψηλά προσόντα, που υπολογίζεται πως συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των δύο κυριότερων χωρών υποδοχής, δηλαδή την Γερμανία και την Αγγλία.
Για να παραχθεί πλούτος και στέρεες θέσεις εργασίας για τον πολίτη, που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση του εγχώριου, αλλά και την επιστροφή αυτού του τόσο πολύτιμου ανθρώπινου κεφαλαίου από το εξωτερικό, απαιτείται μεταξύ άλλων, μια οραματική και συνάμα ορθολογική αξιοποίηση της περιουσίας της χώρας, μακριά από ιδεοληψίες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να συνδυάσουμε αποτελεσματικά τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί η λειτουργία σε όλες του τις εκφάνσεις της οικονομικής ζωής ενός βραδυκίνητου, διεφθαρμένου και στηριγμένου σε πελατειασμούς κράτους, εις βάρος των πολιτών.
Απαιτείται θάρρος και αποφασιστικότητα.
Ελπίζουμε να τα βρείτε.
Ευχαριστώ.
