Η Επιστήμη απαντά: Μπορεί να γεννήσει μία παρθένα;

Η θρησκεία μας έχει αποδεχθεί την καταφατική απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε στον τίτλο. Σήμερα, απαντάει και η επιστήμη.

Η «παρθενογένεση» είναι μία διαδικασία, που συναντάται στη φύση, κυρίως όμως στο ζωικό βασίλειο.  Πολλά έντομα και ασπόνδυλα ζώα, έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν είτε τη σεξουαλική αναπαραγωγή, είτε την αναπαραγωγή με κλώνους. Μεταξύ των ασπόνδυλων στα οποία έχει παρατηρηθεί παρθενογένεση, είναι τα αμφίβια, τα ερπετά και μερικά ψάρια. Εν αντιθέσει με τις προαναφερθείσες περιπτώσεις όμως, ο άνθρωπος και γενικά τα θηλαστικά, δεν μπορούν να αναπαράγουν το είδος χωρίς τη συμμετοχή και των δύο φύλων.

Γιατί όμως;

Αρχικά, το ωάριο των θηλαστικών δεν διαιρείται χωρίς την ύπαρξη και το «σήμα» του σπερματοζωαρίου. Επίσης, τα περισσότερα ωάρια των θηλαστικών, έχουν μόνο τα μισά χρωμοσώματα, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη τους. Αν δεν υπάρξει η συμβολή του σπερματοζωαρίου, το έμβρυο θα καταλήξει να έχει μόνο το μισό DNA που του είναι απαραίτητο για να επιβιώσει. Αν υποθέσουμε όμως ότι και τα δύο αυτά εμπόδια, μπορούν να ξεπερασθούν με εξειδικευμένες  τεχνικές μέσα στο εργαστήριο, ή ακόμη και με μία τυχαία μετάλλαξη, υπάρχει ένα τρίτο εμπόδιο, το οποίο μάλλον δεν ξεπερνιέται.

Υπό κανονικές συνθήκες, το DNA τόσο των ωαρίων όσο και των σπερματοζωαρίων, μεταβάλλεται έτσι ώστε ορισμένα γονίδια να είναι πιο δραστικά σε σχέση με άλλα. Με αυτό τον τρόπο και όταν πλέον το ωάριο και  το σπερματοζωάριο σχηματίσουν το έμβρυο, εξασφαλίζεται η σωστή παραγωγή πρωτεΐνης. Αν το ωάριο, αρχίσει να παράγει πρωτεΐνη από μόνο του, χωρίς τη «σφραγίδα» του σπερματοζωαρίου, τότε το έμβρυο δε θα ζήσει για πολύ.

Για να συμβεί η παρθενογένεση, πρέπει, πολλά από αυτά που περιγράψαμε παραπάνω να συμβούν τυχαία μέσω μίας μετάλλαξης.

Θεωρητικά όμως είναι πιθανό, σε συνθήκες εργαστηρίου, να γίνει το … θαύμα.