Χημικά Συρίας Στη Μεσόγειο

Η Πρωτοβουλία Ηρακλείου εξέδωσε δελτίο
τύπου σχετικά με την "εξουδετέρωση" των
χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο, και...

Κινέζοι, Ρώσοι, Αμερικάνοι κι Ευρωπαίοι!!! Όλοι αυτοί που καλοπιάνουμε ως υποψήφιους επενδυτές που θα μας σώσουν από τον οικονομικό μαρασμό. Είναι ΕΔΩ. Μόνο που αυτή τη φορά ήρθαν όχι για να επενδύσουν 
αλλά για να φτιάξουν μία χημική σούπα στο δικό μας το τσουκάλι, στη ΜΕΣΟΓΕΙΟ. Μήνες τώρα καταστρώνουν συνταγές για το πως θα διαλύσουν το θάνατο των χημικών όπλων με θαλασσινό νερό. Μόνο που τις πρώτες ύλες αυτών των όπλων τις ξέρουν καλά οι ίδιοι ή έστω δεν τις φτιάξαμε εμείς.  Το σκεύος όμως για το επικίνδυνό τους πείραμα είναι η θάλασσά μας.

Ήρθαν σαν "παγκόσμιοι αφέντες", θρονιάστηκαν στ' ανοιχτά της Κρήτης, δεν έδωσαν λογαριασμό για τα σχέδιά τους κι είναι έτοιμοι να πειραματιστούν με τις ζωές μας.

Το ακόμη πιο ενοχλητικό της ....

Έχει αρχίσει να με τρομάζει περισσότερο η τρομολαγνεία μας από τους ίδιους τους τρομοκράτες. Στο βωμό της προληπτικής μας θωράκισης πόσες ελευθερίες θα καταπατηθούν; Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 πόσο πιο ανελεύθεροι γίναμε; Μετά τα σενάρια του υγρού πυρός με πόσο λιγότερες αποσκευές θα ταξιδεύουμε;
Με ενοχλεί η έλλειψη τεκμηρίωσης των σχετικών ειδήσεων. Η ασάφεια τους. Κάποιοι, κάπου συνελήφθησαν γιατί κάτι θα επιχειρούσαν σε κάποιες πτήσεις αλλά κάποιοι άλλοι τους κατέδωσαν. Και εγώ σύντομα θα δέχομαι σωματικό έλεγχο στα αεροδρόμια. θα ταξιδεύω αφαιρώντας το μπρελόκ από τα κλειδιά μου. Χωρίς κινητό και λαπ τοπ. Κάποτε μπορεί να το σκεφτώ και να μην ταξιδεύω καν. Μπορεί να κάθομαι σπίτι μου και να ακούω μόνο ειδήσεις για κάποιους που κάπου μακριά θα συλλαμβάνονται και θα περιορίζουν τις ελευθερίες μου μέχρι να τις εκμηδενίσουν εντελώς. Τα πρόσωπά τους δεν θα τα δω. Τις δίκες τους δεν θα τις μάθω. Τις απολογίες τους δεν θα τις ακούσω. Είναι καταδικασμένοι έτσι κι αλλιώς στην "παγκόσμια" συνείδηση. Κι εγώ μαζί τους θα καταδικάζομαι κάθε μέρα σε νέους περιορισμούς. Που θα μικραίνουν τα κεκτημένα μου.

Γιατί μου ξανάρχεται στο μυαλό ο Όργουελ και το 1984; Και εκείνη η παράγραφος. Έψαξα και την ξαναβρήκα. "Ο πόλεμος ήταν μια σίγουρη προστασία της λογικής και όσον αφορούσε στις κατηγορίες απόφασης ήταν πιθανώς το σημαντικότερο όλων των μέτρων προστασίας. Ενώ οι πόλεμοι μπόρεσαν να κερδηθούν ή να χαθούν, καμία κατηγορία απόφασης δεν θα μπορούσε να είναι απολύτως ανεύθυνη. Αλλά όταν ο πόλεμος γίνεται κυριολεκτικά συνεχής, παύει επίσης να είναι επικίνδυνος. Όταν ο πόλεμος είναι συνεχής δεν υπάρχει κανένα πιο σπουδαίο πράγμα από τη στρατιωτική ανάγκη. Η τεχνολογική πρόοδος μπορεί να πάψει και τα πιό προφανή γεγονότα μπορούν να αμφισβητηθούν ή να μην ληφθούν υπόψη. Η αποδοτικότητα κι η σκέψη δεν απαιτείται πλέον. Τίποτα δεν είναι αποδοτικό στην Ωκεανία εκτός από τη σκεπτόμενη αστυνομία".

Αναρωτιέμαι ποιός αντιγράφει ποιόν. Ο συγγραφέας την πραγματικότητα ή η πραγματικότητα τον συγγραφέα; Το στόρυ του 1984 είναι .....

Τον συνάντησα χθες στο δρόμο. Στα 86 του πια ο κύριος Κώστας παραμένει αυτό που λέμε "ανήσυχο πνεύμα". Ακούει μανιωδώς ραδιόφωνο, αρνείται πεισματικά να αγοράσει τηλεόραση, έχει "άποψη" φιλοσοφημένη για όσα μας συμβαίνουν κι οι κουβέντες του μοιάζουν πάντα .. στρογγυλές.

- Τι θα γίνει τελικά με τα χημικά; με ρώτησε.

- Δεν ξέρω, όλα δείχνουν ότι αν δεν ξεκίνησαν θα ξεκινήσουν σύντομα την υδρόλυση. Απαντούσα και συνάμα έβλεπα το βλέμμα του να ... αγριεύει.

- Άκου, φταίτε κι εσείς. Πριν γεννηθείς η Πατρίδα με διέταξε να πάω στην Κορέα. Όχι εθελοντής ή μισθοφόρος -όπως νομίζουν μερικοί- αλλά στρατιώτης, που του το ζήτησε η Πατρίδα του να πάει. Και πήγα. Τα σημάδια στο μέτωπό μου είναι από θραύσματα σε ένα ξένο πόλεμο. Τον έκανα δικό μου όμως γιατί πίστευα στην Πατρίδα. Και Πατρίδα μου δεν ήταν οι καραβανάδες που μου δώσανε την εντολή, Ήταν το χωριό μου, που με προτιμούσε νεκρό παρά δειλό. Ήταν το νησί μου, που ντρόπιασε τον Γερμαναρά και απήγαγε τον Κράιπε. Ήταν κι η θάλασσά μου, που όπου κι αν ζήταγε θα πήγαινα για να την κάνω περήφανη. Αλλά δεν είχα και τίποτα να χάσω, εκτός από την αξιοπρέπειά μου. Δεν είχα σπίτι, λεφτά στην Τράπεζα, δουλειά στρωμένη, αυτοκίνητο. Τίποτα. Μόνο την ευχή της μάνας μου είχα, που μου 'πε "Πήγαινε γιε μου και κοίτα να μην ντροπιάσεις τους προγόνους σου". 

Σταμάτησε και με ξανακοίταξε κατάματα.

- Ήμουν τυχερός ! Εσείς είστε άτυχοι.

Το ΄πε και με προσπέρασε ταυτόχρονα, φεύγοντας χωρίς να περιμένει απόκριση. 

Μ.Κ.

Εντείνονται οι προετοιμασίες για την
έναρξη της διαδικασίας υδρόλυσης των
χημικών της Συρίας στη θάλασσα μας και...

/Δυστυχώς, επαληθεύονται με τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο οι χειρότεροι φόβοι
των Κρητικών και/ οι πληροφορίες που...

Τελικά ο άνθρωπος προχωρεί
ή....οπισθοδρομεί;

Η εποχή που ζούμε, μας δίνει την
ψευδαίσθηση ότι μέσα από τα στατιστικά...

- Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ' μου μιαν προσταγή. 
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου, δεν ήταν χέρι, ήταν πολύχρωμη φωτιά, ως τις ρίζες του μυαλού μου περιχύθηκε η φλόγα.
- Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...

Αφήστε με να σας διηγηθώ μία ιστορία. Ήταν αρχές του Δεκέμβρη, όταν ετοιμάζαμε το ξεκίνημα του ekriti.gr. Σκέψη κι όραμά μας ήταν (και παραμένει) να μαζέψουμε την ιστορία, την παράδοση, τον πολιτισμό αυτού του νησιού και να την συνυφάνουμε με την καθημερινότητα και τις εξελίξεις της, κρατώντας τον παλμό των γεγονότων της Κρήτης στους δύσκολους καιρούς των μνημονίων και της οικονομικής επιτήρησης. Και τότε ακριβώς ο Διεθνής Τύπος και η εφημερίδα Χανιώτικα Νέα έγραψαν για το σχέδιο της υδρόλυσης στη Μεσόγειο των χημικών παραγόντων της Συρίας. Η είδηση ήταν τόσο εξωφρενική που έμοιαζε αδύνατον να συμβεί. Όμως αν οι πληροφορίες επαληθεύονταν ήταν Η ΕΙΔΗΣΗ. Το γεγονός που θα άλλαζε τις ζωές όλων μας. Θαλάσσια ρύπανση θα σήμαινε το τέλος της ζωής που ξέραμε σ' αυτόν τον τόπο. Την ίδια ώρα η Κρήτη ετοιμαζόταν δειλά για την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου, ήλπιζε στις ορδές των Τουριστών που θα έσωζαν την τοπική οικονομία. Η Ελλάδα ετοιμαζόταν για τις εκλογές του Μάη. Οι ρυθμοί της επικαιρότητας έπαιρναν προεκλογικό τόνο. Όμως τίποτα δεν έμοιαζε τόσο σπουδαίο όσο το σχέδιο της υδρόλυσης των χημικών στη γειτονιά μας. 

Το ekriti.gr και το Ράδιο Κρήτη έβαλε τρεις συντάκτες σε βάρδιες να παρακολουθούν τα διεθνή μέσα για να αντλήσουν πληροφορίες. Δύο μεταφραστές φρόντιζαν για την πιστή μεταφορά των κειμένων. Ρεπόρτερ καθημερινά αναζητούσαν την άποψη επιστημόνων και πολιτικών παραγόντων που χειρίζονταν το θέμα. Όλες οι εκπομπές του ραδιοφώνου προσπαθούσαν να συλλέξουν στοιχεία. Κι όσο περισσότερα μαθαίναμε τόσο η ανησυχία μεγάλωνε.

Ήλιος…. παραλία…. διακοπές… καλοκαίρι….
Το όμορφο καλοκαίρι που περιμένουμε πως
και πως όλοι να έρθει, για να...

Τοξικά απόβλητα … δεν δηλητηριάζουν
μόνο τις θάλασσές μας, δηλητηριάζουν όλη
μας τη ζωή!

Για ακόμα μια φορά η Ελλάδα...