Πολιτικός Μηχανικός

Συνεχίζονται οι συλλήψεις ατόμων, με
μεγάλες οφειλές προς το ελληνικό δημόσιο.

Αυτή τη φορά στα χέρια της αστυνομίας...

‘’Καλημέρα’’ είπα στον εαυτό μου και μπήκα στο αυτοκίνητο να έρθω στη δουλειά. Στον δρόμο όμως, σκεφτόμουν κάτι που σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό. Πως θα μπορέσει τελικά αυτή η γενιά, η γενιά μου, να σηκωθεί ξανά στα πόδια της; Τι πρέπει να κάνουν οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου για να βρουν δουλειά; Είμαι από τους  ελάχιστους στην παρέα που εργάζονται κι έχουν την χαρά να δουλεύουν πάνω σε αυτό που σπούδασαν και αγαπούν. Δεν μου ήρθε στα καλά καθούμενα όλο αυτό. Το πρωί καθώς ερχόμουν στη δουλειά με πήρε τηλέφωνο ένας πολύ καλός φίλος για να μου πει ότι για άλλη μία φορά, το τηλέφωνο για να τον καλέσουν σε δουλειά δε χτύπησε ποτέ κι ότι σκέφτεται πολύ σοβαρά να τα παρατήσει.

Ψάχνει  εδώ και τρία χρόνια για μια δουλειά! Τρία χρόνια! Και μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να εργαστεί για 2 μήνες σε ένα πρατήριο υγρών καυσίμων επειδή κάποιος υπάλληλος είχε χτυπήσει στο πόδι και δενπ'ηρε αναρρωτική προσωρινά. Αλλά τι; Σώζεται η κατάσταση με αυτούς τους δύο μήνες ή μήπως πήρε 1.000 ευρώ μισθό (που τέτοιες τύχες πια) για να έχει να περάσει και τις επόμενες ημέρες που θα έμενε χωρίς δουλειά;

Με φανερή την κούραση τόσο στο σώμα του όσο και στην ψυχολογία του, ο Κώστας λίγο πολύ μου είπε ότι ζει σε μία χώρα που δεν τον αφήνει να ανοίξει τα φτερά του. Τι του λες τώρα; Αυτό το κλισέ ‘’υπομονή κι όλα θα φτιάξουν’’;  Μα τώρα πρέπει να φτιάξουν! Τρία χρόνια είναι άνεργος. Είναι 28 χρονών και τον συντηρούν οι γονείς του. Πόσο να περιμένει ένας νέος άνθρωπος για να δει λίγη εξέλιξη στη ζωή του;  Πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός είναι κι όμως …