Ποταμισιες Νεροχελωνες

Η Μ. μου αφηγήθηκε μία ενδιαφέρουσα ιστορία. Χρόνια πριν βρέθηκε τυχαία σε pet shop της Ανατολικής Κρήτης την ώρα που ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν έτοιμος να μεταφέρει στον κάδο απορριμμάτων μία θαλάσσια χελώνα. Ήταν μικρή και ... ολοζώντανη. Η Μ. τον ρώτησε εξοργισμένη για ποιο λόγο αποφάσισε να την πετάξει στα σκουπίδια. Εκείνος ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους και της είπε "Την παρήγγειλαν, την έφερα και τώρα δεν τη θέλουν. Τι να την κάνω;" Η κοπέλα επέστρεψε χωρίς δεύτερη σκέψη στο σπίτι της με την νεροχελώνα τοποθετημένη σε μία λεκάνη με λίγο νερό. Σύντομα διαπίστωσε γιατί οι άνθρωποι που την παρήγγειλαν δεν την πήραν στο δικό τους σπίτι. Το ερπετό ήθελε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες διαβίωσης: ενυδρείο θερμαινόμενο με ειδικά φίλτρα καθαρισμού, τροφή κοστοβόρα κι ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν ήταν έτοιμη να φορτωθεί. Εν τούτοις, το έκανε. Η χελώνα παραμένει κομμάτι της καθημερινότητάς της και το ... κατοικίδιο που δεν επέλεξε αλλά έσωσε από το μύλο του απορριμματοφόρου τη τελευταία στιγμή. Μόνο που το άλλοτε μικρό "χελωνονιντζάκι" μεγαλώνει απότομα κι η Μ. προβληματίστηκε όταν κατάλαβε πως δεν πρόκειται απλώς για μία ντόπια νεροχελώνα αλλά για την ποταμίσια χελώνα της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Το ξενόφερτο είδος με τα κόκκινα μάτια ζει στα ποτάμια και τα ρυάκια που βρίσκονται στο Τέξας, την Οκλαχόμα, το Μιzούρι, το Ιλλινόϊς, το Κεντάκι, το Τενεσσί και την Αλαμπάμα. Μόνο που τώρα ζει και στο ενυδρείο της φίλης μου κι ίσως σε πολλά ακόμη ενυδρεία ανά τον κόσμο. Σύντομα θα ξεπεράσει σε μήκος τα 30 εκατοστά και τότε οι ... κατά λάθος ιδιοκτήτες της θα πρέπει να μπουν σε νέες περιπέτειες για να της επεκτείνουν την κατοικία της. Η διαφορά βέβαια βρίσκεται στο ότι η Μ. έμπλεξε σ' αυτή την υπόθεση αλλά ξέρει καλά τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει. Να την αφήσει δηλαδή σε ποτάμι ή σε κάποια παραλία. Είναι η εύκολη λύση για όσους παγιδεύονται με τέτοιες "αγορές" και σύντομα αντιμετωπίζουν αδιέξοδο με τον χώρο. Έτσι οι ποταμίσιες νεροχελώνες της Ελλάδας έχουν ήδη εκτοπιστεί ενώ οι λουόμενοι του καλοκαιριού σύντομα θα κολυμπούν πλάι σε κοκκινομάτικα ... χελωνονιντζάκια, που άλλοτε θα τα λέμε Σήφηδες κι άλλοτε Μανούσους, γιατί στο βωμό του εμπορίου πήραν εντοπιότητα και γίνανε κρητικάτσα. 

Υ.Γ. Ο Σήφης του ... Ρεθύμνου μπορεί να μας έδωσε το έναυσμα για να ξαναβρούμε το χιούμορ στην επικαιρότητα (που συνήθως είναι βλοσυρή) αλλά πίσω του σέρνει τόνους υλικού για σοβαρή ψυχανάλυση. Όχι τόσο του εκκεντρικού που τον έφερε και τον παράτησε στο φράγμα ή του εμπόρου που τον μετέφερε στην Κρήτη αλλά αυτών που θεσπίζουν νόμους ασύδοτης διακίνησης τέτοιων ειδών, με κίνδυνο να αλλοιώσουν πλήρως το οικοσύστημα της Κρήτης. Άλλοτε εισάγοντας φίδια ή νεροχελώνες κι άλλοτε κροκόδειλους και λιοντάρια. Μόνο από μαϊμούνια είμαστε πλήρεις.

Μ.Κ.