Σε μόλις δύο ημέρες που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο το παραπάνω βίντεο απέκτησε 1,7 εκατομμύρια «like» και περίπου 2 εκατομμύρια κοινοποιήσεις, δικαιολογημένα, καθώς το μήνυμα που μεταφέρει είναι τόσο επίκαιρο και ισχυρό: «Σήκωσε κεφάλι!» το βασικό του σύνθημα. Αναφέρεται στην ανάγκη μιας σύγχρονης κοινωνικής επανάστασης εναντίον των δεσμών των κοινωνικών δικτύων στα οποία ο περισσότερος κόσμος έχει εγκλωβιστεί. Ο λόγος για εκείνα τα «media» που αποκαλούμε κοινωνικά αλλά γίνονται η αιτία της σύγχρονης μοναξιάς μας, μόλις ανοίξουμε τον υπολογιστή μας.
Από την εποχή που οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με σήματα καπνού έχουμε φθάσει αισίως σε μια εποχή επικοινωνιακού κορεσμού. Έχουμε πλέον τόσα μέσα με τα οποία έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε που τελικά φτάσαμε στο σημείο να χάσουμε εντελώς την αξία της ανθρώπινης επαφής.
Το βίντεο το οποίο αποτελεί ένα σημαντικό μήνυμα για τη νεολαία δημιουργήθηκε από τον Gary Turk θέλοντας να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για όλους μας.
Απλά σταματήστε αυτό που κάνετε και κοιτάξτε γύρω σας. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα κόσμο στον οποίο δεν παίζουν πια στις αλάνες. Όλα μοιάζουν να γίνονται με μηνύματα κειμένου από το κινητό ή μέσα από το διαδίκτυο. Μου σφίγγεται η καρδιά μόνο που το σκέφτομαι αλλά ομολογώ πως αισθάνομαι κι εγώ ένοχη. Τα παιδιά που μας βλέπουν να συμπεριφερόμαστε σα ρομπότ προσηλωμένα στις συσκευές μας, νομίζουν ότι είναι φυσιολογικό και θα κάνουν το ίδιο. Πρόσφατα το δύο μόλις ετών αγοράκι μιας φίλης έπιασε τη κορνίζα με την φωτογραφία του παππού του και τη φίλησε. (Τι χαριτωμένο, σκέφθηκα) Έπειτα πίεσε με το δείκτη του σε διάφορα σημεία της κορνιζαρισμένης εικόνας και βλέποντας τη να παραμένει ως έχει, στράφηκε στη μητέρα του λέγοντας της «Μαμά χάλασε!», καθότι νόμιζε πως ήταν από εκείνες τις συσκευές που αλληλεπιδρούν αγγίζοντας την οθόνη. (touch screen) Αναρωτιέμαι πόσοι μπαμπάδες μπορούν να παίξουν σήμερα με τα παιδιά τους χωρίς να χρησιμοποιήσουν ένα Ipad; Και τι σόι παιχνίδι είναι τελικά αυτό; Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί έπαιζα με τα άλλα παιδάκια στο δρόμο. Μήλα, κουτσό, τυφλόμυγα, πηγαίναμε στις κούνιες… τώρα δεν ακούω παιδικές φωνούλες στις γειτονιές και οι κούνιες στέκουν ακίνητες στη μοναξιά τους. Γίναμε τελικά η γενιά των χαζών με τα έξυπνα τηλέφωνα; (smartphones)
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ενώ έχετε τόσους διαδικτυακούς φίλους και τους μιλάτε καθημερινά, αισθάνεστε μόνοι; Όλη αυτή η τεχνολογία που έχουμε είναι μια ψευδ-Αίσθηση που τελικά μας οδηγεί στην Αίσθηση του αποκλεισμού. Σε αυτό τον ψηφιακό κόσμο μοιραζόμαστε τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας (φωτογραφίες, ιδέες, αναρτήσεις), ξεχνάμε όμως να μοιραστούμε το συναίσθημα. Προσποιούμαστε τους χαρούμενους :) για μια εμπειρία που μοιραζόμαστε αναρτώντας την αλλά είναι άραγε το ίδιο όταν δεν έχουμε κανέναν για να τη μοιραστούμε από κοντά; Πόσες φορές έχετε βρεθεί έξω με φίλους για καφέ και ασχολιόσασταν με το κινητό σας ενώ την ίδια στιγμή χάνατε την ευκαιρία να μιλήσετε μαζί τους κοιτάζοντας τους στα μάτια, μαθαίνοντας πώς να συν-υπάρχετε στον αληθινό κόσμο;
Κλείστε το τηλέφωνο, σηκώστε το κεφάλι, σβήστε την οθόνη και αξιοποιήστε όσο καλύτερα μπορείτε το σήμερα. Αποσυνδεθείτε από το δίκτυο και συνδεθείτε με την αληθινή ζωή για να απολαμβάνετε την κάθε στιγμή. Να είστε εκεί όταν θα σας κοιτάξει με το βλέμμα που θα θυμάστε για όλη σας τη ζωή, όταν σας πιάσει για πρώτη φορά το χέρι ή όταν πρωτοφιλήσει τα χείλη σας. Τότε, που δε θα έχετε ανάγκη να πείτε σε όλους τι κάνατε γιατί θα θέλετε να μοιραστείτε αυτή τη στιγμή μόνο με αυτό το ένα ξεχωριστό άτομο.
Η ζωή είναι στιγμές που περνάνε και χάνονται. Γιατί να μην είμαστε πραγματικά εκεί όταν συμβαίνουν αλλά να χαζεύουμε στην οθόνη μιας ακόμα τεχνολογικής ανακάλυψης; Όταν είμαστε τόσο απασχολημένοι να κοιτάμε κάτω σε μια οθόνη δεν αντιλαμβανόμαστε τις ευκαιρίες που χάνουμε. Σήκωσε λοιπόν το κεφάλι από το κινητό και τον υπολογιστή, ζήσε στο τώρα γιατί δεν θα είσαι για πάντα εδώ. Μη χαραμίζεις τη ζωή σου όντως εγκλωβισμένος στα δίχτυα του δικτύου αφήνοντας τις ώρες που περνάμε μαζί στον ίδιο χώρο να κυλούν χωρίς τελικά να ανταμώνουν τα βλέμματα μας. Στους ανθρώπους που αγαπάς να τους το δείχνεις και δεν εννοώ κάνοντας τους «Like». Ένα φιλί, μια αγκαλιά, ένα ζεστό βλέμμα είναι πιο αληθινά. Σήκωσε το κεφάλι από το κινητό κλείσε την οθόνη, σταμάτα ακόμα και να διαβάζεις αυτό το κείμενο, ζήσε τη ζωή σου: συμβαίνει τώρα!
Χρυσούλα Τζωρτζάκη
