Μπορεί να καρδιοχτύπησε στην τελευταία βολή του Βραζιλιάνου αντιπάλου του, ωστόσο τα 12 εκατοστά που χώριζαν τους δύο αθλητές, ήταν αρκετά για να χαρίσουν στον Μανώλη Στεφανουδάκη το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου ΑμεΑ «Ντόχα 2015». Ο «χάλκινος» Παραολυμπιονίκης του Λονδίνου, μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) για τη μεγάλη του αποψινή επιτυχία, την πρώτη «χρυσή» σε παγκόσμιο επίπεδο, αναφέρθηκε στον ανταγωνισμό που θα κληθεί ν` αντιμετωπίσει στο Ρίο σε περίπου έναν χρόνο, ενώ δεν έκρυψε ότι περίμενε σήμερα μια βολή πάνω από τα 30 μέτρα την οποία ωστόσο δεσμεύτηκε πως θα έρθει πολύ σύντομα.
Η συνέντευξη του Μανώλη Στεφανουδάκη :
ΕΡ: Καρδιοχτύπησε από την τελευταία βολή του Βραζιλιάνου; Φάνηκε πως ήταν πολύ κοντά στη δική σου, λίγο πάνω ή λίγο κάτω...
ΑΠ: Σίγουρα. Εκείνη τη στιγμή είχα και το άγχος εάν θα πάρω την πρώτη θέση και μέχρι να δείξει το φωτεινό ταμπλό πόσο είχε ρίξει ο αντίπαλός μου, η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα για το χειρότερο σενάριο. Ξέραμε ότι ο συγκεκριμένος αθλητής είχε δυνατότητες. Και το σίγουρο είναι ότι θα έχει μεγαλύτερη εξέλιξη στο μέλλον. Αυτό μας έδειξε σήμερα...
ΕΡ: ... φαντάζομαι ότι θα είναι από τους βασικούς σου αντιπάλους στους Παραολυμπιακούς.
ΑΠ: Είναι βέβαιο ότι αυτός ο αθλητής θα ανέβει. Ειδικά από τη στιγμή που θ` αγωνιστεί μπροστά στον κοινό της πατρίδας του, τον καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνο αφού θα τα δώσει όλα για να φτάσει στην κορυφή. Μια κορυφή που διεκδικούμε και εμείς αρκεί να είμαστε σε καλή φόρμα.
ΕΡ: Σήμερα δεν ήρθε η βολή πάνω από τα 29 μέτρα όπως μας είχες συνηθίσει από την αρχή της χρονιάς.
ΑΠ: Είναι γεγονός ότι δεν ήρθε η βολή στα μέτρα που μπορώ και ξέρω να ρίχνω. Ίσως δεν βρέθηκα στην κατάλληλη φόρμα, ίσως παρουσιάστηκα λίγο περισσότερο σφιγμένος απ` όσο θα έπρεπε... Δεν ξέρω. Ξέρω ότι έχω να δώσω κάτι παραπάνω.
ΕΡ: Περίμενες το χρυσό μετάλλιο;
ΑΠ: Πρώτα απ` όλα ήθελα να δω πόσο θα ρίξει ο Ρώσος. Μην ξεχνάμε ότι έχει μια επίδοση μεγαλύτερη από τη δική μου, η οποία ωστόσο πως δεν καταγράφηκε ως παγκόσμιο ρεκόρ. Για κάποιους λόγους, τα τελευταία χρόνια έχει πέσει η απόδοσή του, κάτι που με ευνοεί ιδιαίτερα. Είδα ότι οι βολές του δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές γεγονός που μου έκανε να πιστέψω ότι πάω για το χρυσό μετάλλιο.
ΕΡ: Οι μέτριες βολές του Ρώσου πανηγυρίστηκαν ιδιαίτερα από τον προπονητή σου και φαντάζομαι το ίδιο και από εσένα...
ΑΠ: Ασφαλώς. Οι κακές βολές του βασικού σου αντιπάλου, σε κάνουν να αισθάνεσαι πιο σίγουρος. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι πας για κάτι καλό. Και αυτό το καλό στη δική μου περίπτωση μεταφράστηκε σ` ένα χρυσό μετάλλιο.
ΕΡ: Θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιους ανθρώπους που σε βοήθησαν στην πορεία σου μέχρι εδώ;
ΑΠ: Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομοσπονδία που παλεύει τόσα χρόνια για να μπορέσει να εξασφαλίσει χρήματα από χορηγούς.Κάνει αγώνα για να μας στέλνει στα παγκόσμια πρωταθλήματα και σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις του εξωτερικού. Είναι σημαντικό όλοι στην Ελλάδα, να δουν τον αγώνα που κάνουμε εδώ και να έχουμε τη στήριξη που πρέπει, αυτή την λίγη έστω που μπορούν, δεδομένων των συνθηκών. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους χορηγούς μου. Δεν θα ήμουν σε αυτήν την θέση σήμερα. Μπορεί να ερχόμουν, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα είχα ακριβώς τις ίδιες επιδόσεις. Έχω συμμετάσχει σε πολλές διοργανώσεις εφέτος, με χρήματα αυτών των ανθρώπων και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στους προπονητές μου. Ένα τιμ δυνατό με τους Γώργο Βαρβεράκη, Ιπποκράτη Σκαντζάκη και Ιάκωβο Ιωαννίδη. Και πολλούς ακόμη, τους αφανείς ήρωες όπως τους αποκαλώ, που έχουν βάλει ένα λιθαράκι σε αυτήν την πορεία.
ΕΡ: Η σύζυγός του, αλλά και το παιδί σου, δεν μπόρεσαν να βρεθούν στο πλευρό σου σε αυτό το ταξίδι.
ΑΠ: Δεν μπορούν να είναι δίπλα μου σε κάθε ταξίδι. Εγώ πάντως τους νοιώθω δίπλα μου κάθε στιγμή. Ξέρω ότι καρδιοχτυπούν. Όχι μόνο η γυναίκα και το παιδί μου αλλά και όλη η οικογένεια. Ξέρω ότι σε κάθε διοργάνωση όλοι είναι μαζεμένοι στο σπίτι μου και περιμένουν να μάθουν τα νέα μου, είτε τηλεφωνικά, είτε παρακολουθώντας το μέσω ίντερνετ και τηλεόραση. Ξέρω ότι παλεύουν κι αυτοί μαζί μου νοερά.
ΕΡ: Η Κρήτη σήμερα έχει έναν χρυσό παγκόσμιο πρωταθλητή...
ΑΠ: Θεωρώ ότι θα ήταν υπερήφανοι είτε γυρνούσα με χρυσό, είτε όχι. Αυτό άλλωστε μου το έχουν αποδείξει πολλές φορές, ότι δηλαδή αγαπούν και στηρίζουν αυτό που κάνω. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Σίγουρα είναι υπερήφανοι. Σίγουρα πολλοί έκλαψαν και συγκινήθηκαν βλέποντας την ελληνική σημαία στον πιο ψηλό ιστό. Ξέρω ότι θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μου. Μου δίνουν δύναμη.
ΕΡ: Τα προπονητικά πλάνα αλλάζουν μετά από αυτό το μετάλλιο και την εξασφάλιση του εισιτηρίου για Ρίο;
ΑΠ: Τα προπονητικά μου πλάνα εδώ και τέσσερα χρόνια ακολουθούν μια ευθεία γραμμή. Από το Λονδίνο ξεκίνησε και θα καταλήξει στο Ρίο. Ο κάθε αγώνας για μένα είναι ένα μικρό στάδιο προετοιμασίας, που τεστάρουμε δυνάμεις και βλέπουμε σε τι σημείο βρισκόμαστε. Σε κάθε βήμα διορθώνουμε κάποια ενδεχόμενα λάθη, με στόχο να είμαστε έτοιμοι τη στιγμή που πρέπει για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες το Ρίο. Εκεί θα προσπαθήσουμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας όσο καλύτερα μπορούμε.
ΕΡ: Στο Ρίο θα δούμε μια βολή πάνω από 30 μέτρα;
ΑΠ: Ξέρουμε ότι έχουμε αυτήν την δυνατότητα. Το ξέρουμε πολύ καλά. Ευελπιστούμε μόνο να βγει τη στιγμή που πρέπει. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να βγει εδώ στην Ντόχα. Ίσως κάποια απρόοπτα να επηρέασαν τον οργανισμό. Είναι δύσκολο όταν βρίσκεσαι σε αναπηρικό καροτσάκι και αλλάζεις χώρα... Εντάξει, τα έχουμε ζήσει πολλές φορές. Όμως και πάλι καλά. Μακάρι η μεγάλη βολή να βγει στο Ρίο ώστε ν` ανεβάσουμε ψηλά την Ελλάδα.
