Ο κύριος Λάκης δρασκελίζει το κατώφλι της φυλακής με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Επιτέλους ήρθε η ώρα να αποδείξει στην πράξη όλα όσα διακήρυσσε τόσον καιρό. Πως η ζωή στη φυλακή δεν αρκεί που είναι όμορφη, μπορεί να γίνει και συναρπαστική. Το μυστικό είναι ένα: Σκληρή διαπραγμάτευση με τους δεσμοφύλακες.
Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατάφερε να πείσει τους συγκρατούμενούς του να τον κάνουν αρχηγό. Γιατί υποσχόταν αυτό ακριβώς που ήθελε η πλειοψηφία: Ασυζητητί παραμονή μέσα στη φυλακή αλλά με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Στην πρώτη κιόλας διαπραγμάτευση ο κύριος Λάκης φουντώνει σαν παγόνι:
- Πετύχαμε να λέμε το κελί «αναπαυτήριο» και το καψώνι «bulling»!
- Ναι αλλά μας έταζες δυο φέτες ψωμί με το φαγητό…
- Υπομονή παιδιά! Μην ξεχνάτε ότι ήδη απαλλαχθήκαμε από τους δεσμοφύλακες. Αυτοί που μας σημαδεύουν τώρα με τα όπλα είναι οι θεσμοί. (Χειροκροτήματα).
Στη δεύτερη, οι γκρίνιες αυξήθηκαν:
- Μας έκοψαν άλλη μισή ώρα από τον προαυλισμό. Να σπάμε λέει περισσότερες πέτρες για να έχει τζάμπα χαλίκια ο εργολάβος της περιοχής…
- Ναι... Αλλά είναι ο μόνος που φροντίζει για την ανάπτυξη του τόπου. (Χειροκροτήματα).
Στην τρίτη το λεγόμενο «λόμπυ της απόδρασης» αναθάρρησε:
- Αντί να σχεδιάζουμε πώς θα φύγουμε από αυτό το κάτεργο καθόμαστε και συνδιαλεγόμαστε με τα λυκόσκυλα.
- Τι να σχεδιάσουμε; Η πύλη όπως βλέπετε είναι ανοιχτή. Ποιος θέλει όμως να ζήσει τον εφιάλτη της εξόδου; (Χειροκροτήματα).
Στην τέταρτη οι συνελεύσεις κρίθηκαν άνευ νοήματος και καταργήθηκαν. Περιορίστηκαν όλοι να τραγουδάνε Ρασούλη: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» και «τι να τα κάνω τα λεφτά όταν δεν έχω φράγκο».
Ώσπου ένα χάραμα, άνοιξαν με γδούπο την πόρτα του κυρίου Λάκη.
- Έλα μεγάλε, πάμε. Τέλειωσαν τα βάσανά σου.
Ακόμα και εν όψει της εκτέλεσης, δεν έχασε την αισιοδοξία του. Είχε και γι αυτό ένα ακαταμάχητο σχέδιο διαπραγμάτευσης.
«Δεν γίνεται να με σφάξουν σαν τραγί με κανένα σκουριασμένο τσεκούρι», σκέφτηκε.
- Κάτι πιο σικ, κύριε δήμιε. Προτιμώ μια λοξή λεπίδα λαιμητόμου. Να πάω σαν τον Ροβεσπιέρο…
Κάποιος τον σπρώχνει από πίσω και πέφτει στα γόνατα. Η τελευταία γι’ αυτόν εικόνα ήταν ένα σαρκαστικό και ταυτόχρονα απαξιωτικό χαμόγελο στο πρόσωπο του δήμιου καθώς κατέβαζε το τσεκούρι.
Γκντουπ!
…
Η πύλη παρέμενε ανοιχτή. Πάνω από αυτήν ένα σιδερένιο τόξο, αντίγραφο της ιεράς πύλης του Άουσβιτς, με μια επιγραφή που διαβάζεται όμως από μέσα: «Θέλει αρετήν και τόλμην».
Οι εμπνευστές της είναι βέβαιοι πως ο έγκλειστος γνωρίζει τα συμφραζόμενα και δεν θα τολμήσει να τη διαβεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΟΣ www.varos.gr
