Φταίνε αυτοί που εκλέξαμε να μας κυβερνήσουν ή εμείς που τους εκλέξαμε;

Κάθε λαός, οποιασδήποτε δημοκρατικής χώρας του κόσμου, έχει την κυβέρνηση που του αξίζει. Ο ίδιος ο λαός, με την διαδικασία των εκλογών επιλέγει, κατά πλειοψηφία, αυτούς που θα τον κυβερνήσουν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

​Στην Ελλάδα, οι εκλογές διεξάγονται, σύμφωνα με το Σύνταγμα, κάθε 4 χρόνια. Όμως, τις περισσότερες φορές, η ανικανότητα των εκλεγέντων να επιλύσουν σοβαρά προβλήματα (κυρίως οικονομικά) δημιουργεί κυβερνητικό αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να προσφεύγουν στις κάλπες. Η....τακτική αυτή, όχι μόνο δεν δίνει λύσεις, αλλά, περιπλέκει περισσότερο την κατάσταση. Χαρακτηριστικά, στη χώρα μας, μετά την μεταπολίτευση, στα 40 χρόνια που πέρασαν, αντί για 10 εκλογικές αναμετρήσεις, συμπληρώσαμε αισίως τις 17 κι ένα Δημοψήφισμα!

Συνοπτικά, το 1974 και το 1977 οι Έλληνες ψηφοφόροι επέλεξαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (από τα...τανκς).
Το 1981 και το 1985 ψήφισαν την "αλλαγή" του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το 1989 χρειάστηκαν τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις για να σχηματισθεί κυβέρνηση, πρώτα οικουμενική και μετά αυτοδύναμη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Το 1993, μετά την αποστασία Σαμαρά που έριξε την κυβέρνηση, στις νέες εκλογές οι ψηφοφόροι επέλεξαν πάλι τον Ανδρέα Παπανδρέου, που περνούσε μήνα του μέλιτος με τη νέα αγαπημένη του Μιμή.
Ακολούθησε μετά τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, αλλαγή αρχηγού στο κυβερνών κόμμα, με τον "εκσυγχρονιστή"  Κώστα Σημίτη να κερδίζει όχι μόνο την αρχηγία (παραλίγο να βγει ο Άκης) αλλά και τις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις το 1996 και το 2000. Στη διάρκεια της θητείας του μας "εκσυγχρόνισε" για τα καλά... Τότε δημιουργήθηκαν τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στη νεότερη ιστορία της χώρας (χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, ζήμενς κ.ά.) και επίσης, εκείνο το διάστημα έγινε η μεγάλη λεηλασία του Δημοσίου χρήματος με κορυφαία περίπτωση την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Όμως, μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ όπου πετύχαμε να κάνουμε 340,75 ισχυρές δραχμούλες 1 ευρώ, το οποίο εν καιρώ έγινε...δραχμή.
Στη συνέχεια, μας προέκυψε ο συνονόματος και ανεψιός του ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Κώστας, που μας έταξε "επανίδρυση του κράτους" και πέτυχε εκλογικές νίκες το 2004 και το 2007 (μετά που κάηκε η μισή Πελοπόννησος). Στη θητεία του Κώστα Καραμανλή "εξαφανίσθηκε" ότι απέμεινε από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, με τα δομημένα ομόλογα, όπως και κάθε άλλο οικονομικό απόθεμα. Μπροστά σ'αυτό το οικονομικό αδιέξοδο, ο εκολαπτόμενος νέος "Εθνάρχης" την έκανε με "πλάγια πηδηματάκια" και παρέδωσε την εξουσία με εκλογές το 2009 στον "λεφτά υπάρχουν" Γιώργο Παπανδρέου. Αυτός αφού "διέλυσε" ό,τι είχε απομείνει μας έβαλε στο πρώτο μνημόνιο. Από το σημείο αυτό και μετά, κυριολεκτικά, "μας πήρε και μας σήκωσε".
Ο Γιώργος έκανε το...αγροτικό του ως Πρωθυπουργός και προ του κινδύνου πτώχευσης της χώρας, μας οδήγησε σε νέες εκλογές το 2012 και στη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, όπου εκτοξεύθηκε η ανεργία πάνω από 30% και στους νέους πάνω από 50%  και μας έφερε το δεύτερο μνημόνιο με χειρότερα μέτρα από το πρώτο.
Ο κύκλος έκλεισε με την "ελπίδα" που έρχεται: πρώτα στις εκλογές του φετινού Ιανουαρίου, με τον Αλέξη Τσίπρα να κερδίζει την εξουσία. Το σοκ της νίκης όμως, ήταν αξεπέραστο και χρειάστηκε ένα νέο για να ισορροπίσει το πρώτο. Έτσι οδηγηθήκαμε στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου, το οποίο κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε (ακόμη και ο Αλέξης μετέτρεψε το όχι της κάλπης σε ναι, και σε τρίτο μνημόνιο) και το μόνο που μας έμεινε είναι τα capital controls. Ο Αλέξης, θέλοντας να δείξει την ισχύ του και επειδή ήθελε ν' απαλλαγεί από κάποιους συντρόφους και συντρόφισσες, μας οδήγησε τον Σεπτέμβριο σε νέες εκλογές, τις οποίες ξανακέρδισε.

Μ' αυτά και μ' αυτά, φθάσαμε στο σήμερα, έχοντας μπροστά μας την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, με πιο σκληρά μέτρα, με νέα φοροκαταιγίδα, την ανεργία να καλπάζει, και μηδενική ρευστότητα. Η χώρα (άρα όλοι μας) χρωστάει σε όλες τις φυλές του κόσμου και άρα...χειρότερα δεν γίνεται.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιός ευθύνεται περισσότερο: Αυτοί που εκλέξαμε να μας κυβερνήσουν ή εμείς που τους εκλέξαμε;

Βασίλης Σκουταράς