Λάτρεις της σοκολάτας προσοχή! Το κακάο... στερεύει!

Οι εθισμένοι στη σοκολάτα το υποπτεύονταν εδώ και χρόνια, αλλά πλέον είναι επίσημο. Οι μπάρες σοκολάτας συρρικνώνονται! Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Κακάο στο Άμστερνταμ ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Κακάο, Ζαν Μαρκ Ανγκά, είπε ξεκάθαρα ότι ο κλάδος έχει επιλογή: Είτε θα μειώσει το μέγεθος της μπάρας σοκολάτας, είτε θα αυξήσει τις τιμές.

Ο λόγος; Η αυξανόμενη ζήτηση από τη νέα μεσαία τάξη στην Ινδία, την Κίνα και τη Ρωσία – όπου η κατανάλωση σοκολάτας αναπτύσσεται με διψήφια ποσοστά- και η αδύναμη ανάπτυξη της παραγωγής έχει οδηγήσει τους παρασκευαστές να αγωνίζονται για προμήθειες.

«Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε εισέλθει σε μία περίοδο δομικού ελλείμματος» είπε ο κ. Ανγκά.

Η τιμή του κακάο έχει φτάσει κοντά στα υψηλά τριών ετών, ξεπερνώντας τα 3.000 δολάρια ο τόνος. Θεωρητικά αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει σε περισσότερη προσφορά και να περιορίσει την αχόρταγη ζήτηση. Όμως οι σοκολατοποιίες του κόσμου και οι traders αισθάνονται ότι χρειάζονται μεγαλύτερης εμβέλειας αλλαγές στην αγορά.

Περίπου το 90% της παγκόσμιας προμήθειας κακάο των σχεδόν 4 εκατομμυρίων τόνων προέρχεται από μικροκαλλιεργητές. Τα τελευταία χρόνια σοκολατοποιίες, όπως η Mars και η ελβετική Barry Callebaut έχουν προειδοποιήσει για έλλειμμα 1 τόνου στην προμήθεια το 2020, εάν δεν αυξηθεί η παραγωγή.

Αν και ορισμένοι ειδικοί αμφισβητούν το μέγεθος του ελλείμματος, τα θέματα που αντιμετωπίζουν οι μικροκαλλιεργητές είναι ευρέως γνωστά. 

Οι καλλιεργητές κακάο, ειδικά στη Γκάνα και την Ακτή Ελεφαντοστού, όπου παράγεται το 60% της παγκόσμιας ποσότητας, μάχονται με γηράσκοντες οπωρώνες, συχνά ευάλωτους σε παράσιτα και ασθένειες. Υπάρχει επίσης έλλειψη γνώσης για γεωργικές πρακτικές, ενώ πολλοί μικροκαλλιεργητές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν σύγχρονα λιπάσματα και παρασιτοκτόνα.

Το Παγκόσμιο Ίδρυμα για το Κακάο (WCF), ένας οργανισμός που εκπροσωπεί τους σοκολατοποιούς και τους traders γεωργικών εμπορευμάτων, λέει ότι τα προβλήματα έχουν «παγιδεύσει πολλούς αγρότες και τις οικογένειές τους σε έναν κύκλο οικονομικής και κοινωνικής πτώσης. Ως αποτέλεσμα, οι νεότερες γενιές απορρίπτουν την ενασχόληση με την παραγωγή κακάο».

Παράλληλα άλλα τροπικά εμπορεύματα, τα οποία παρέχουν καλύτερες αποδόσεις, όπως το φοινικέλαιο και το ελαστικό κόμμι, τα οποία ταιριάζουν επίσης στο κλίμα όπου ευδοκιμεί το κακάο, φαίνονται πιο δελεαστικά στους αγρότες.

Σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό των αποδόσεων από τον Τζόναθαν Πάρκμαν των μεσιτών εμπορευμάτων Marex Spectron, το κακάο κατατάσσεται τελευταίο στα 1.317 δολάρια το εκτάριο το 2013, δηλαδή στο ένα τέταρτο σε σχέση με τον καφέ Arabica και λιγότερο από το ήμισυ του φοινικέλαιου.

Όπως εύστοχα παρατηρεί ο επικεφαλής του γαλλικού οίκου trading Sucres & Denrées, Ντέρεκ Τσάμπερς, «εάν έχεις ένα κομμάτι γη, θα καλλιεργήσεις κακάο, που χρειάζεται πολλή δουλειά και είναι επιρρεπές σε ασθένειες ή κάτι που δεν χρειάζεται πολλή δουλειά και παράγει χρήμα κάθε δίμηνο;».

Γι’ αυτό το WCF διοργάνωσε τη δράση “CocoaAction”, όπου μεγάλες σοκολατοποιίες, όπως οι Nestle, Mars, Mondelez και traders όπως οι Olam και Cargill, έχουν συμφωνήσει να συντονίσουν τα προγράμματά τους για το κακάο και την κοινωνική στήριξη και να μοιράζονται πληροφορίες.

Με το «πράσινο φως» από τις κυβερνήσεις της Ακτής Ελεφαντοστού και της Γκάνας, η πρωτοβουλία θα συνδέσει πολυάριθμα προγράμματα στήριξης της παραγωγής κακάο. Στόχος είναι να αυξηθεί η παραγωγή κατά 100% έως το 2020 και να κάνει το κακάο τον σπόρο επιλογής των μικροκαλλιεργητών.

Ορισμένοι αναλυτές διακρίνουν την προοπτική επαγγελματικών φυτειών κακάο, παρόμοιων με αυτές που υπάρχουν σε άλλα τροπικά εμπορεύματα, όπως το φοινικέλαιο και το κόμμι.

Οι αγοραστές θέλουν μία σταθερή ποσότητα προμήθειας με εγγυημένη ποιότητα, χωρίς ανησυχίες για παιδική εργασία. Και ήδη υπάρχουν ή σχεδιάζονται μερικά τέτοια  εγχειρήματα, κυρίως στη Λατινική Αμερική, όπου η πρόσβαση σε γη είναι ευκολότερη σε σύγκριση με τη δυτική Αφρική, όπου τα δικαιώματα ιδιοκτησίας είναι περίπλοκα.

Ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονται τα ιδιωτικά United Cacao στο Περού, Agro Nica Holdings στη Νικαράγουα και η οικογενειακή επιχείρηση ROIG Agro-Cacao στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Στη Λατινική Αμερική γίνεται σημαντική προσπάθεια, με υψηλή παραγωγικότητα, όπως για παράδειγμα σε περιοχές του Περού.

Ωστόσο, ορισμένοι ακαδημαϊκοί παραπέμπουν στο παρελθόν, οπότε οι φυτείες είχαν βρει δύσκολα διαχειρίσιμες τις διακυμάνσεις στην τιμή του κακάο στις αγορές και την εντατική εργασία που απαιτεί η σοδειά αυτή. Οι φυτείες δεν μπόρεσαν να ανταγωνιστούν επιτυχώς τους μικροκαλλιεργητές κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και οι μικροί αυτοί αγρότες έγιναν και πάλι οι κύριοι παραγωγοί κακάο.

Όπως λένε, «το κακάο είναι ιδεώδες για μικροκαλλιεργητές».

πηγή: sofokleousin.gr