Η ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα αποτελεί τη συχνότερη αποκλίνουσα συμπεριφορά σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Οι οδηγίες των επιστημόνων για την αντιμετώπισή της είναι σαφείς: όχι φάρμακα σε παιδιά κάτω των 6 ετών. Στη Βρετανία ωστόσο φαίνεται πως για τους «φορτωμένους» βρετανούς εργαζόμενους στον ιατρικό τομέα, τα φάρμακα είναι η μόνη λύση.
Τουλάχιστον ένας στους πέντε βρετανούς εκπαιδευτικούς ψυχολόγους έχει ιδίαν άποψη από περιπτώσεις παιδιών που ακολουθούν συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή (μεθυλφαινιδάτη, η οποία είναι διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής), έστω και αν το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας (Nice) συνιστά πρώτα την ψυχολογική παρέμβαση.
Από την έρευνα του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του University College του Λονδίνου, προέκυψε ένα ακόμη σημαντικό αποτέλεσμα: η «μη ανοχή της διαφορετικότητας», το γεγονός δηλαδή ότι τα παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά αντιμετωπίζονται όλο και περισσότερο σαν να πάσχουν από κάποιου είδους νόσο.
«Η μεγαλύτερη δυσκολία μας είναι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στις υγειονομικές υπηρεσίες και τις παιδιατρικές ομάδες, με αποτέλεσμα να επιλέγεται απευθείας η φαρμακευτική αγωγή και να αγνοούνται εντελώς οι οδηγίες του Nice», επισημαίνει στην Guardian ένας από τους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.
Συνολικά, στην έρευνα συμμετείχαν 136 εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι από 70 βρετανικές περιφέρειες, οι οποίοι κλήθηκαν να πουν την άποψή τους όσον αφορά την αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπερκινητικότητας.
Αν και οι ειδικοί δεν απορρίπτουν τη χρήση φαρμάκων, κυρίως όταν υπάρχει όντως πρόβλημα ελλειμματικής προσοχής, τονίζουν ότι τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής είναι συνήθως βραχύβια. Απεναντίας, τονίζουν, ότι μολονότι το να δουλέψουν με ένα παιδί και την οικογένειά του είναι πολύ πιο δαπανηρό και χρονοβόρο, είναι αναμφισβήτητα πιο ασφαλής μέθοδος και μακροπρόθεσμα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
