Με ανοιχτή επιστολή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο καταδικασμένος για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη παραθέτει τους επτά λόγους για τους οποίους αρνείται να αποφυλακιστεί φορώντας το ηλεκτρονικό βραχιολάκι.
Οι επτά λόγοι είναι οι εξής:
1. Οι φυλακές έχουν ως σαν κύριο σκοπό να επιτελέσουν κοινωνικό έργο. Με την ηλεκτρονική επιτήρηση το κοινωνικό έργο διαγράφεται οριστικά «καθώς για πρώτη φορά στην Ελλάδα έχουμε ανάθεση της φύλαξης κρατουμένων αποκλειστικά σε ιδιώτες και μάλιστα σε μια πολυεθνική εταιρεία».
2. Εφαρμόζεται για πρώτη φορά, πιλοτικά ως πρόγραμμα 250 θέσεων. «Συντελείται επομένως ένα πείραμα, με τους κρατούμενους ως πειραματόζωα, χωρίς ενδοιασμούς, υιοθετώντας τη νοοτροπία ότι ''αυτοί ούτως ή άλλως είναι απόβλητοι'', έχοντας μάλιστα το αδιακρίτως ευδιάκριτο (χοντροκομμένο) στίγμα στο χέρι». Αυτό κατά τον ισοβίτη δεν βοηθά στην προσπάθεια συμμετοχής στην κοινωνική ζωή και δεν συνάδει με τον σωφρονισμό ή επανένταξη και «σε κάθε περίπτωση βασίζεται στην απειλή και το φόβο, εξοβελίζοντας την ελεύθερη βούληση και το φιλότιμο».
3. Ανά 30 δευτερόλεπτα στέλνει σήμα στο κέντρο ελέγχου και χρειάζεται φόρτιση κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ εκπέμπει ακτινοβολία. «Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κρατούμενους με αναπηρίες, που κατά κανόνα έχουν υπερεκτεθεί σε ακτινοβολίες λόγω ιατρικών εξετάσεων, με νευρολογικά ή καρδιολογικά προβλήματα ή βηματοδότη».
4.Θα τοποθετηθεί στο μόνο χέρι με το οποίο εξυπηρετείται περιορίζοντας την καθημερινή του διαβίωση.
5.Είναι άχρηστο στην περίπτωσή του καθώς οι αναπηρίες του αφήνουν ένα 2% ικανότητα για εργασία.
6.Λέει ότι το μέτρο είναι «υπερβολικό» για την περίπτωσή του, καθώς έχει εκτίσει την ποινή του με επτά διαφορετικούς λόγους, όπως ισχυρίζεται.
7.Γράφει ακόμη ότι: «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κι εμείς γελάγαμε...Μοιάζει στ αλήθεια μικρό πράγμα το βραχιολάκι, ένα από τα πολλά τίποτα που μας έφεραν ως εδώ ομως η διαφορά δεν βρίσκεται στο αν προσφέρει κάποιος ένα βόδι ή ένα σπυρί λιβάνι στο βωμό των ειδώλων, όταν και τα δύο προσβλέπουν στη νομιμοποίηση ανίερων πραγμάτων», σημειώνει και εκτιμά ότι η χρήση του θα επεκτεθαί καθώς «προβάλλεται σαν πανάκεια για όλα τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Πρόκειται για ένα σύστημα που η αλαζονεία του έχει εγκατασταθεί πάνω από τα νέφη και επιδεικνύεται σαν Παντεπόπτης, Παντογνώστης, Πανταχού Παρών, Πάνσοφος και εντέλει Παντοκράτορας, εφόσον όπου έχει επιβληθεί μπορεί με το πάτημα ενός κουμπιού -με μια μόνο βλάβη- να νεκρώσει νευραλγικούς τομείς, όπως η οικονομία, μέσα ενημέρωσης, τηλεπικοινωνίες, μέχρι τη λειτουργία ολόκληρων περιοχών ή χωρών».
