Αμέσως μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ» ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει την πρότασή του για να πραγματοποιηθεί η συζήτηση στη Βουλή με θέμα το σχετικό δημοψήφισμα. Σύμφωνα με πληροφορίες η αξιωματική αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να υποβάλει την πρότασή της την Πέμπτη, μία μόλις ημέρα μετά την ψήφιση.
Έτσι σε περίπτωση που συγκεντρωθούν 120 υπογραφές για το σχετικό αίτημα -ανεξαρτήτως ότι θα υπάρχουν τρεις διαφορετικές προτάσεις- τότε η Ολομέλεια της Βουλής θα συγκληθεί εκτάκτως μέσα στο καλοκαίρι προκειμένου να πραγματοποιηθεί η σχετική συζήτηση.
Πάντως ανοιχτό παραμένει το ερώτημα αν η διάσκεψη των προέδρων αποδεχθεί τις τρεις προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης ως συναφείς και - πρακτικά - ότι καταθέτουν ίδιο αίτημα. Τότε μόνο οι υπογραφές των 120 βουλευτών θα συναθροισθούν. Διαφορετικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης μαζί με τους ανεξάρτητους βουλευτές θα πρέπει να βρουν ένα κοινό τόπο για να μην ναυαγήσει η προσπάθεια, αναφέρει το protothema.
Πάντως οι ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ για τη διεξαγωγή συζήτησης αναφορικά με το αίτημά του για δημοψήφισμα διατηρούνται ζωντανές και βάσιμες με το εξής σκεπτικό:
Όπως θυμίζει με non paper η Κουμουνδούρου, το 2008 είχαν κατατεθεί τέσσερις διαφορετικές προτάσεις για δημοψήφισμα αναφορικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αθροίστηκαν όμως και έτσι έγινε εφικτό να διεξαχθεί η κοινοβουλευτική συζήτηση, κατά την οποία απορρίφθηκε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία το αντίστοιχο αίτημα.
Σύμφωνα λοιπόν με το non paper, μετά την ψήφιση από την Βουλή (στις 11/6/2008) της Συνθήκης της Λισαβόνας, στις17/6/2008, σε ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ, πραγματοποιήθηκε συζήτηση στη Βουλή σχετικά με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Τότε υπήρχαν 4 διαφορετικές προτάσεις: 101 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ + 22 βουλευτών του ΚΚΕ +14 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ +10 βουλευτών του ΛΑΟΣ. Είναι φανερό πως τα κόμματα κατέθεσαν ξεχωριστές προτάσεις με διαφορετικό σκεπτικό, αλλά οι υπογραφές των βουλευτών τους αθροίστηκαν και βρέθηκαν να είναι πάνω από το όριο των 120,ώστε να γίνει η ειδική ημερήσια διάταξη».
Στο ίδιο non paper παρατίθενται περιπτώσεις «γαλαζοπράσινων» βουλευτών που είχαν κατά το παρελθόν διατυπώσει αντιρρήσεις αναφορικά με το ενδεχόμενο τεμαχισμού και ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Τέλος, παρατίθεται εκ νέου η διεθνής εμπειρία από την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας.
