«Συμφωνία επετεύχθη» αλλά, πίσω από τις λέξεις... κρύβονται οι «αριθμοί» που λείπουν. Ανακύπτει έτσι άμεσα ο κίνδυνος μίας στάσης πληρωμών, δηλαδή χρεοκοπίας, καθώς ένα τεράστιο χρηματοδοτικό κενό που ανοίγεται για τις αμέσως επόμενες εβδομάδες -και για αρκετούς μήνες ακόμη- που παραμένει αμφίβολο αν και πώς τελικώς θα καλυφθεί.
Από σήμερα κιόλας, την επομένη μέρα δηλαδή της συμφωνίας στο Eurogroup για την τετράμηνη παράταση, στην κυβέρνηση συζητούν πλέον για το «πού θα βρεθούν» τα χρήματα που χρειάζεται η χώρα για να καλύψει τρέχουσες δανειακές ή και εσωτερικές ανάγκες της, καθώς τον Μάρτιο και κάθε μήνα «τρέχουν» οι υποχρεώσεις για πληρωμές χρέους, μισθών, συντάξεων και προμηθευτών του δημοσίου.
«Κανείς δεν ξέρει ακόμα τι χρειάζεται να κάνουμε τώρα για να πάρουμε λεφτά από τους δανειστές. Είμαστε σε αχαρτογράφητη περιοχή. Δεν υπάρχει πεπατημένη. Ελπίζουμε ότι θα πάει καλά, αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα πάει καλά» έλεγε χθες μιλώντας σε δημοσιογράφους κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης. «Είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να δούμε από σήμερα» έλεγε άλλη πηγή, περιγράφοντας την κατάσταση.
Η κυβέρνηση έχει μόλις δύο εβδομάδες χρόνο για να πετύχει να βρει λύση στο πρόβλημα χρηματοδότησης του κράτους. Μετά τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, η χώρα θεωρείται τυπικά ότι «παραμένει σε πρόγραμμα» για να μην χαθεί η ομπρέλα προστασίας των δανειστών και να συνεχιστεί η χρηματοδότηση των τραπεζών από την ΕΚΤ, αλλά οι δόσεις που συνδέονται με την ολοκλήρωση της νέας αξιολόγησης δεν μπορεί να αναμένονται πριν τον Απρίλιο, υπό ιδανικές συνθήκες.
Παλαιές και νέες λύσεις που θα πέφτουν από σήμερα στο τραπέζι των συζητήσεων, πρέπει να οδηγήσουν σε λύση το αργότερο μέχρι την 9η Μαρτίου.
Μία λύση που φαίνεται να επιζητά η κυβέρνηση είναι να της δοθούν «εδώ και τώρα» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ποσό 1,9 δισ. ευρώ. που αντιστοιχεί σε κέρδη από ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ. Παίρνοντας τα λεφτά αυτά άμεσα, χωρίς αξιολόγηση, το δημόσιο προλαβαίνει να πληρώσει τον Μάρτιο τα 1,6 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ.
Και έτσι όμως το πρόβλημα παραμένει για το ποια λύση θα βρεθεί για τους επόμενους μήνες και ιδίως όσο δεν θα εισπράττονται επαρκή έσοδα από φόρους ή από αποκρατικοποιήσεις -και άσχετα από τους δημοσιονομικούς στόχους ή τα πρωτογενή πλεονάσματα που «χαλάρωσαν» ήδη εκ των πραγμάτων λόγω της υστέρησης στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.
Τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι ελάχιστα πλέον και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν παρά μόνον «για ώρα ανάγκης» (κυρίως όμως για μισθούς και συντάξεις). Ήδη το δημόσιο αντλεί ρευστότητα υποχρεώνοντας τους φορείς γενικής κυβέρνησης να μετατρέψουν τα ταμειακά πλεονάσματά τους σε ρέπος 15 ημερών, για να αναχρηματοδοτείται το κράτος.
Και αυτή η λύση όμως θεωρείται οριακή. Για το λόγο αυτόν, εξετάζονται και λύσεις όπως να ζητηθεί από την ΕΚΤ και τους άλλους «θεσμούς», να δανειστεί τουλάχιστον 4-5 ή και έως 10 δισ. ευρώ τους επόμενους μήνες, εκδίδοντας επιπλέον έντοκα γραμμάτια πέραν από τις προγραμματισμένες εκδόσεις (ήδη έχει καλυφθεί το πλαφόν των 15 δισ. ευρώ).
Εναλλακτικά μπορεί να ζητηθεί και η χρονική μετακύλιση κάποιων πληρωμών προς τους «θεσμούς», όπως του ΔΝΤ τον Μάρτιο ή της ΕΚΤ τον Απρίλιο, αλλά το πρόβλημα θα μεγενθύνεται και πάλι έως τον καλοκαίρι, καθώς θα πλησιάζουν τότε λήξεις ομολόγων πολλών δισεκατομμυρίων που θα πρέπει να πληρωθούν.
Για όλα αυτά δεν υπάρχει «έτοιμη λύση», ούτε όμως διαφαίνεται πόσες και ποιες άλλες «αβαρίες» θα δεχτούν να κάνουν οι δανειστές χάρην της διαπραγμάτευσης με την νέα κυβέρνηση, αφού ήδη αυτή πέτυχε να εξασφαλίσει την παράταση χρόνου 4 μηνών που επιζητούσε για να διαμορφώσει και να παρουσιάσει τις δικές της πολιτικές λύσεις και προτάσεις που ήθελε.
πηγή:protothema
