Tι μέλλει γενέσθαι αν αποχωρήσει το ΔΝΤ από την τριμερή; Τι θα γίνει αν παραμείνει και αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο; Αυτό προσπαθεί να διαγνώσει σήμερα ο Economist
Ο φιλοευρωπαίοι ελπίζουν ότι ένα πλήρως ανεπτυγμένο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο που θα λειτουργεί με πυλώνα τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, κάποια μέρα αναλάβει τα ηνία από το ΔΝΤ και θα τεθεί υπό τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όμως κάτι τέτοιο απαιτεί αλλαγή στις συνθήκες της ΕΕ ώστε να μετατραπεί ο ESM από διακυβερνητικό σώμα σε ευρωπαϊκό θεσμό, αναφέρει το οικονομικό περιοδικό. Η Γερμανία και οι άλλες χώρες θα 'πρεπε να συμφωνήσουν να δώσουν τον έλεγχο των χρημάτων τους. Και, όπως σημειώνει ο Economist, το να εμπλέκει κανείς το Ευρωκοινοβούλιο στη διαμόρφωση μακροοικονομικών συνθηκών , αποτελεί συνταγή “οικονομικής παράλυσης”.
Εναλλακτική λύση θα μπορούσε να αποτελεί το να αφήσουμε το ΔΝΤ να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο. Έχει πιο εξειδικευμένα στελέχη, αλλά και μεγαλύτερη ανεξαρτησία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και μπορεί να μην έχει αρκετά κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει τις μεγαλύτερες διασώσεις της Ευρώπης, αλλά η Ελλάδα θα είχε μειώσει τον λογαριασμό, μειώνοντας το χρέος πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά, ενώ στην Ιρλανδία θα είχε συμμετείχαν στο bail in οι ομολογιούχοι των τραπεζών. Και τα βάρη θα επωμίζονταν εκείνοι που θα' πρεπε: οι τράπεζες που δάνειζαν φθηνό χρήμα στους αμελείς δανειολήπτες.
Ίσως, συνεχίζει ο Economist, μια συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ θα είναι πάντα απαραίτητη, ώστε να αντιμετωπίζονται προβλήματα χωρών με μεγάλο βαθμό ενσωμάτωσης στην Ευρωζώνη, οι οποίες έχουν κοινό νόμισμα και ενιαίο επιτόκιο. Όμως το “τρίτο κεφάλι” του “τέρατος”, η ΕΚΤ, αποτελεί την πραγματική “παραφωνία”, σύμφωνα με τον Economist. H EKT προτάσσει το σκληρό παζάρι για τις περικοπές στους προϋπολογισμούς και τις μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό τοπίο ή απειλεί να κλείσει τη στρόφιγγα της ρευστότητας αν μια χώρα δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις της. Και τώρα που ετοιμάζεται να αναλάβει τον ρόλο του ενιαίου επόπτη των ευρωπαϊκών τραπεζών, η σύγκρουση συμφερόντων θα είναι πια ολοφάνερη. Η ΕΚΤ είναι το κεφάλι που θα πρέπει να κοπεί πρώτο, καταλήγει ο Economist.
