Η Ευρώπη της κρίσης αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για όσους διαθέτουν χρήματα, σημειώνει η εφημερίδα, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει και τα ελληνικά νησιά.
«Αν είστε μη ευρωπαίος πολίτης, ονειρεύεστε την καλή ζωή και έχετε μερικά εκατομμύρια στην τράπεζα, το 2014 θα είναι μία καλή χρονιά. Μπορείτε να αγοράσετε μία υπηκοότητα Μάλτας, δηλαδή ευρωπαϊκό διαβατήριο για 1,15 εκ. ευρώ, μια βίλα που κάποτε ανήκε σε κάποιον καρδινάλιο στην Ιταλία ή ένα πολωνικό κάστρο σε καλή τιμή. Και τι θα ήταν καλύτερο για το καλοκαίρι από ένα σύμπλεγμα ελληνικών νησιών με 8,5 εκ. ευρώ;».
Έτσι ξεκινά άρθρο του βρετανικού Independent που ουσιαστικά μιλά για «ξεπούλημα» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία πλήττεται από την οικονομική κρίση, σύμφωνα με το protothema.gr.
Αν και μέχρι στιγμής δεν είναι μεγάλο το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων στην μετά-κρίση Ευρώπη, υπήρξαν κάποιες προβεβλημένες πωλήσεις, ιδιαίτερα στη «χτυπημένη» από την κρίση Ελλάδα, αναφέρει το δημοσίευμα της Independent.
Τον Μάιο, ένα μήνα προτού παραιτηθεί υπέρ του γιου του, ο Εμίρης του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλίφα Αν Τάνι, αγόρασε έξι νησιά του Ιονίου, για 8,5 εκατ. ευρώ. Η αγορά αυτή θεωρήθηκε ως μια εξαιρετική συμφωνία για τον Εμίρη, που σκοπεύει να χτίσει ένα πολυτελές καταφύγιο για τις τρεις συζύγους του και τα 24 παιδιά του, αναφέρει η εφημερίδα Independent.
Οι ιταλικές αρχές που ευελπιστούν να γεμίσουν τα ταμεία τους από την πώληση ενός ή δύο νησιών, διαπιστώνουν ότι δεν είναι τόσο εύκολο. Τον Οκτώβριο, ο Νεοζηλανδός επιχειρηματίας Μάικλ Χαρτ, δαπάνησε 2,9 εκατ. για την αγορά του νησιού Budelli, ένα εθνικό πάρκο πλαισιωμένο με ροζ άμμο ακριβώς δίπλα στη Σαρδηνία. Παρόλο που τόνισε ότι ήθελε να το διατηρήσει στην αρχική του μορφή, οι οικολόγοι εξοργίστηκαν και συγκέντρωσαν 85.000 υπογραφές για να ακυρωθεί η συμφωνία, με την ιταλική κυβέρνηση τώρα να εξετάζει τρόπους για την αναστολή της πώλησης.
Η Ιταλία μπορεί να αντιμετωπίσει παρόμοια εμπόδια με δεκάδες ιστορικά ακίνητα που σχεδιάζει να πουλήσει μέσα στους επόμενους μήνες. Οι προϋπολογισμοί λιτότητας σημαίνουν λιγότερα χρήματα για τη συντήρηση των κρατικών ιστορικών μνημείων, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπονται ή και να ερειπώνονται. Για τις μεγάλες τουριστικές ατραξιόν, όπως το Κολοσσαίο και τη γέφυρα του Ριάλτο στη Βενετία, η κυβέρνηση είχε την ιδέα να επιτρέψει σε μεγάλους οίκους μόδας, να κινηματογραφήσουν τις διαφημίσεις τους σε αυτά, με αντάλλαγμα μετρητά για τις επισκευές τους.
