Την ανάκληση του Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ) με το οποίο θεσμοθετήθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος λογοθεραπευτή για πρώτη φορά στη χώρα μας, αποφάσισε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, κ. Ανδρέας Ξανθός, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Συλλόγου Επιστημόνων Λογοπαθολόγων Λογοθεραπευτών (ΣΕΛΛΕ) που θεωρεί ότι μένει ακάλυπτος και ο Σύλλογος και, κυρίως οι πολίτες που δεν θα γνωρίζουν πλέον ποιος ασκεί νομίμως το επάγγελμα του λογοθεραπευτή και ποιος όχι.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του κλάδου, το ΠΔ 176/2014 ρύθμιζε ένα νομοθετικό κενό πολλών χρόνων και καθόριζε τους όρους, τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ασκήσεως επαγγέλματος λογοθεραπευτή.
Το νέο πλαίσιο για τους λογοθεραπευτές προβλέπει τη χορήγηση άδεια ασκήσεως επαγγέλματος λογοθεραπευτή και στους κατόχους πτυχίων της αλλοδαπής, δίχως την αναγνώριση αντιστοιχίας του ΔΟΑΤΑΠ, και στους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων ΜΠΣ ενός έτους (με διαφορετικό βασικό τίτλο σπουδών). Επιπρόσθετα, και όπως καταγγέλλει ο ΣΕΛΛΕ, με μεταβατική διάταξη δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσουν να ασκούν το επάγγελμα του λογοθεραπευτή όσοι το ασκούσαν μέχρι σήμερα, ακόμη κι αν δεν είναι κάτοχοι πτυχίου, αναφέρει το Πρώτο Θέμα.
«Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, με το σχέδιο ΠΔ που έθεσε προς διαβούλευση, απαξιώνει τα πτυχία που χορηγούν τα τετραετούς φοίτησης ΑΤΕΙ Λογοθεραπείας της χώρας, αφού τα εξισώνει με μονοετή μεταπτυχιακά "εξπρές" καθώς και με πτυχία του εξωτερικού, δίχως αναγνώριση αντιστοιχίας από το ΔΟΑΤΑΠ» λέει η πρόεδρος του ΣΕΛΛΕ κυρία Φιλιώ Βλάχου. Σύμφωνα με την ίδια, ο ΣΕΛΛΕ, ο πολυπληθέστερος σύλλογος λογοθεραπευτών της χώρας, ζητεί «να ξεκαθαρίσει το τοπίο και ο νόμος να προστατέψει όχι μόνο τους επιστήμονες λογοθεραπευτές, αλλά κυρίως εκείνους τους πολίτες που αναζητούν τις υπηρεσίες τους».
Τι «καταλογίζουν» οι λογοθεραπευτές στη νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας
Σύμφωνα με τον ΣΕΛΛΕ, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας αγνοεί επιδεικτικά τρία πράγματα:
- Πρώτον, η λογοθεραπεία δεν είναι μια εξειδίκευση μεταπτυχιακού επιπέδου. Είναι επιστήμη που απαιτεί επίπονη και πολυετή θεωρητική και κλινική εκπαίδευση, καθώς έχει να κάνει με ευαίσθητες ομάδες (παιδιά και ενήλικες με ειδικές ανάγκες, άτομα με αυτισμό, ασθενείς μετά από εγκεφαλικά επεισόδια κ.ά.)
- Δεύτερον, σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, ένα νομοθετικά ρυθμιζόμενο επάγγελμα ασκείται, κατά κύριο λόγο, από τους αποφοίτους της αντίστοιχης δημόσιας σχολής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η πολιτεία οφείλει να σέβεται το ακαδημαϊκό της σύστημα και να δέχεται ότι η βασική «δεξαμενή» επιστημόνων είναι οι ανώτατες σχολές της. Αυτές είναι η βάση και το μέτρο για κάθε σύγκριση ακαδημαϊκής κατάρτισης. Τις σχολές αυτές δεν είναι δυνατόν να τις υποβαθμίζει εξισώνοντάς τες με ένα μονοετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα ή με πτυχία του εξωτερικού που δεν έχουν την απαραίτητη αναγνώριση αντιστοιχίας του ΔΟΑΤΑΠ.
- Τρίτον, η ανεξέλεγκτη άσκηση του επαγγέλματος της λογοθεραπείας από ακατάλληλα προς τούτο πρόσωπα, συνεπάγεται κινδύνους για την ψυχοκινητική εξέλιξη, την υγεία, ακόμα και τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.
